'Elk stadje heeft een geheim. Ours has a game', zegt tiener Heather Nill (Olivia Welch) onheilspellend in het openingsverhaal van de eerste aflevering van Paniek . Gebaseerd op de YA-roman van Lauren Oliver uit 2014, Paniek is lang niet zo donker en mysterieus als Heathers beschrijving het doet klinken. Hoewel het uitgangspunt een beetje klinkt als De Hongerspelen vervoerd naar een modern stadje Texas, lijkt het spel dat gespeeld wordt door de eindexamenklas van de plaatselijke middelbare school meer op Overlevende of Angst factor dan een dystopische nachtmerrie.
Oliver, die de serie heeft gemaakt en elke aflevering heeft geschreven, probeert de game (ook bekend als Panic) gevaarlijk en eng te laten lijken, maar de werkelijke uitdagingen lijken meer op een extreme speurtocht. Heather legt uit dat de winnaar van Panic de enige is die het kleine stadje Carp, Texas mag verlaten, maar het is niet alsof er een muur rond de stad is die mensen verhindert te vertrekken. Iedereen is vrij om te gaan, maar Panic kent de overwinnaar een geldpot toe (verzameld door de hele hogere klas gedurende het schooljaar) die hen in theorie in staat zou kunnen stellen om comfortabel te leven.
Net als de vorige winnaars van de Hongerspelen, lijken de vorige Panic-kampioenen echter niet veel met hun prijzen te hebben gedaan. Erger nog, de stad staat op scherp omdat de games van vorig jaar resulteerden in de dood van twee deelnemers, gedood tijdens roekeloos spel. Heather, een beetje een zelfingenomen uitbrander, is vastbesloten om niet te spelen, maar vertrouwt op haar zorgvuldig vergaarde spaargeld om haar te helpen betalen voor een zeer praktische universiteitscursus in accountancy.
Maar zij is de hoofdpersoon, dus natuurlijk zal ze uiteindelijk Panic spelen, naast haar beste vriendin Natalie (Jessica Sula), stadsbadboy Ray (Ray Nicholson) en mysterieuze nieuwkomer Dodge (Mike Faist), onder anderen. Heathers stereotype beeld van een moeder plundert haar geld om autoreparaties te betalen, en Heather heeft geen andere keuze dan het spel te spelen als ze haar studie wil betalen.
Uitdagingen in de eerste helft van het seizoen van 10 afleveringen, waaronder van een klif springen in een reservoir, over een smalle metalen plank lopen tussen twee torens bij een graanschuur en de nacht doorbrengen in een zogenaamd spookhuis. Het zijn nauwelijks verscherpte versies van typische tiener capriolen, hoewel de personages ze behandelen met de ernst van een oorlog.
De wanhoop die de personages ervaren om de competitie te winnen, zou wat commentaar kunnen geven op de cyclus van armoede in Carp, maar elke maatschappelijke relevantie ligt diep begraven onder de overgehypte thrillerelementen. En wanneer Oliver serieuze problemen probeert aan te pakken, komt de inspanning over als dwaas en oppervlakkig. Ray geeft in de vierde aflevering een toespraak over zijn moeilijke jeugd die aanvoelt als een parodie op overschreven drama's over sociale kwesties.
Wat overblijft is dan een middelmatige tienersoap, vol hook-ups en driehoeksverhoudingen en geheim verraad. Heather is de hoofdpersoon, maar Paniek besteedt veel tijd aan ondersteunende spelers en zelfs minder belangrijke personages wiens subplots ontworpen lijken om de plot van de roman uit te breiden tot genoeg materiaal voor een heel tv-seizoen. Heather wordt natuurlijk verscheurd tussen twee liefdesbelangen. Ze voelt zich aangetrokken tot Ray's slonzige energie en voelt zich verwant met hem dankzij hun gedeelde arbeidersachtergrond. Maar ze smacht ook naar haar beste vriend Bishop (Camron Jones), een rijke, eerlijke jongen wiens vader rechter is. Het is echter moeilijk voor te stellen dat kijkers genoeg geven om zichzelf te verdelen in Team Ray en Team Bishop.
Paniek besteedt ook veel tijd aan het onderzoek van de lokale politie naar het spel, geleid door sheriff Cortez (Enrique Murciano), wiens zoon een van de tieners was die in het spel van het voorgaande jaar werden vermoord. De mysteries zijn zo eenvoudig en duidelijk dat de politie komisch onbekwaam overkomt vanwege hun onvermogen om de zaak op te lossen, vooral wanneer de onverantwoordelijke tieners hen blijkbaar altijd een paar stappen voor zijn. Door de politie tot centrale personages te maken, heeft de show een anker om door te gaan naar een nieuw spel met nieuwe spelers, maar er is heel weinig intriges in een strafzaak die is opgebouwd rond stunts die de cast van Jackass als veel te tam zou afwijzen.
De mysteries en spanning zouden minder belangrijk zijn als de personages boeiender waren, maar de uitvoeringen zijn uniform saai, om samen te gaan met hun standaardpersonages. Er is geen enkele liefde voor de romances, en Welch maakt Heather nooit tot een meeslepende held voor het publiek om toe te juichen. Het is niet verwonderlijk voor een tienerdrama met acteurs die er tien jaar ouder uitzien dan hun personages, hoewel Broadway-veteraan Faist echt geloofwaardigheid pusht met Dodge, die meer op een van de middelbare schoolleraren van de personages lijkt dan hun leeftijdsgenoot.
Net zo Paniek bouwt naar zijn milde onthullingen, het toont zichzelf als zowel meer alledaags dan het aanvankelijke hoge concept suggereert en te vol met gimmickry om betekenisvol karakterdrama te ondersteunen. Al het gepraat over 'rechters' en 'verzamelaars' en de 'zakman' doet Panic minder klinken als een verleidelijke en dreigende undergroundcompetitie, en meer als een goedkope spelshow die gepaard zou kunnen gaan met zoiets als de heropleving van Legenden van de verborgen tempel .
Met Olivia Welch, Mike Faist, Jessica Sula, Camron Jones, Ray Nicholson en Enrique Murciano, wordt het eerste seizoen van 10 afleveringen van Panic nu gestreamd op Amazon Prime.
