De Teenage Mutant Ninja Turtles explodeerde voor het eerst in populariteit in de jaren '80 en '90. Begonnen als een stripserie, werd het al snel een tv-show. In 1990 kreeg TMNT zijn eerste verfilming. Teenage Mutant Ninja Turtles was de meest succesvolle onafhankelijke film aller tijden voor bijna een decennium, alleen overtroffen in 1999 door de Blair Witch-project.
terwijl het kritische ontvangst gemengd was, valt niet te ontkennen dat het kostuumontwerp van de film state-of-the-art was -- maar het had een prijs. Er waren verschillende problemen met de kostuums -- van hun grootte en gewicht tot hun duurzaamheid en prijskaartje -- die ze tot een absolute nachtmerrie maakten. Hoewel het publiek het geweldig vond hoe de kostuums er op het scherm uitzagen, vormden ze achter de schermen een grote uitdaging voor de acteurs die ze droegen.
De kostuums wogen meer dan 70 pond
De kostuums zijn ontworpen door de legendarische Jim Henson (die oa ook de Muppets ontwierp) in zijn Creature Shop in Londen. Het duurde naar verluidt achttien weken om de state-of-the-art pakken af te maken. Ze zagen er niet alleen fantastisch uit, maar ze bootsten ook menselijk gedrag na. Daarvoor hadden de kostuums ongeveer zestig pond animatronic-apparatuur nodig. Gelukkig werden deze alleen gebruikt voor close-ups en dialogen.
Er werd een andere set kostuums gebruikt voor de actiescènes, maar deze waren niet zo veel beter voor de acteurs. Hun bewegingsvrijheid was nog relatief beperkt in die actieschildpadpakken. Bovendien hadden de kostuums, omdat ze vrij waren van elektronica, een griezelige, levenloze blik.
Het kostuum maakte 'Raphael' claustrofobisch
Josh Pais speelde Raphael in Teenage Mutant Ninja Turtles , de enige acteur die een schildpadpak op het scherm droeg en de voice-acting uitvoerde. Pais had last van claustrofobie, wat het dragen van het pak voor hem extra oncomfortabel maakte.
Het was een intense relatie tussen mij en het pak, Pais vertelde The Hollywood Reporter . We zouden passen van teen tot nek. Dan zou de kop verder gaan. Dan zouden ze het hoofd aan het lichaam lijmen zodat het allemaal naadloos was. Dan was je binnen.
[Hij] had zo'n ding dat het op een punt kwam dat hij er te lang in zat en hij eruit moest en dat hoofd moest eraf, herinnerde regisseur Steve Barron zich.
Terwijl we aan het fotograferen waren, was het nooit een probleem, ging Pais verder. Maar dan riepen ze 'cut', en misschien werkte een van de koppen van de Turtle niet, dus dan zou het een uur kunnen duren om het te repareren en weer op te staan […] We zouden gewoon in paniek raken, en je zou horen een van ons zegt: 'Haal de kop eraf! F—ing haal de kop eraf! Doe het af!''
De Turtle-acteurs verloren allemaal ongeveer 20 pond
Hoewel Teenage Mutant Ninja Turtles vindt plaats in New York, de meeste opnames zijn gemaakt in North Carolina, dus het is gemakkelijk voor te stellen dat de kostuums extreem heet waren. Dit pakprobleem in combinatie met de lange filmdagen betekende dat er zorgen waren over de gezondheid van de acteurs, dus een koelsysteem en een mond werden in de schaal geïnstalleerd, hoewel de eerste misschien meer voor animatronics was.
Op dit laatste wordt vaak gewezen in artikelen die zich richten op filmfouten, omdat men het gat kan zien bij het bevriezen van de film. Het gat in de mond van de schildpadkostuums was eigenlijk opzettelijk en belangrijk. Het gat was uitgelijnd met de mond van de acteurs, waardoor de acteurs konden ademen en het voor hun collega's gemakkelijker werd om hun dialoog te begrijpen.
Maar zelfs met het mondgat en het koelsysteem raakten de kostuums snel oververhit. Meestal konden de acteurs in de pakken maar twee takes doen voordat ze het hoofd eraf moesten halen. Van de ochtend tot de lunchpauze zouden we elk minstens 5 pond verliezen, zei Josh Pais in het bovengenoemde interview. Uiteindelijk zijn alle vier de acteurs zo'n twintig pond afgevallen tijdens de opnames.
De kostuums die constant gerepareerd moesten worden
Gezien hun gewicht en fijne kneepjes, moesten de kostuums duurzaam zijn, toch? Welnee. De kostuums moesten constant worden gerepareerd. Hele ledematen moesten vrij vaak worden vervangen, omdat zelfs het zweet van de acteurs het rubber brak.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat de kostuums, voor zover ze nog bestaan, tegenwoordig in erbarmelijke staat verkeren. In oktober 2019 was Leonardo's actiekostuum uit de derde film: op de veiling en zag eruit als een mix van a Teenage Mutant Ninja Turtles en de Wezen uit de Zwarte Lagune .
Al met al leken de kostuums niet leuk om mee te werken. Het was echter de prijs die destijds betaald moest worden voor de modernste technologie -- en de pakken zagen er visueel geweldig uit -- zolang ze maar niet uit elkaar vielen.
