Met dit jaar het 30-jarig jubileum van het wereldschokkende crossover-evenement ' De dood van Superman ' DC haalt alles uit de kast om deze mijlpaal te herdenken. De originele creatieve teams achter het evenement komen samen voor de extra grote anthologie-special van november The Death of Superman 30th Anniversary Special #1 . Punt nemen zijn schrijver en potlood, Dan Jurgens met inker Brett Breeding, in een verhaal waarin Jon Kent leert over de tijdelijke aanraking van zijn vader met de dood na het vechten tegen de monsterlijke Doomsday terwijl Superman worstelt met de angstaanjagende nieuwe vijand Doombreaker in de straten van Metropolis.
In een exclusief interview met CBR reflecteerden Jurgens en Breeding op het originele 'Death of Superman' crossover-evenement, onthulden hoe ze de personages ontwikkelden die de donkerste dag in het leven van de Man of Steel opnieuw bezochten, en plaagden wat lezers kunnen verwachten van het komende verhaal. Ook inbegrepen is een ongeletterde preview van het verhaal van Jurgens en Breeding, getekend door Jurgens, geïnkt door Breeding en ingekleurd door Brad Anderson.
CBR: Dit verhaal begint met Jon Kent die leert over de noodlottige strijd van zijn vader met Doomsday al die jaren geleden. Wat was er aan de hand met dat uitgangspunt als kader voor het verhaal dat je aansprak?
Dan Jurgens: Ik denk dat het idee was om een heel menselijke opening te hebben, en ik denk dat voor ons allemaal, we kunnen terugdenken aan voorbeelden uit onze kindertijd, of als we ouders zijn, in de ervaringen van onze kinderen, of het een kind op school was of een oudere neef of zo iemand die de kat uit de zak op iets liet. Ze zeiden dan zoiets als: 'Je wist niet dat je vader vroeger rookte?' of iets in die richting, en het kind zou zeggen: 'Nou, en dit?!'
Ik denk dat dat een heel natuurlijke manier is om ons in het verhaal te krijgen, en Jon is er echt om de nieuwe lezers te vertegenwoordigen, omdat dit verhaal op twee niveaus functioneert. Een daarvan is, als je daar 30 jaar geleden in de rij stond in de regen te wachten om de winkel binnen te gaan om je boek te kopen, dan zal dit een aantal zeer goede herinneringen oproepen aan hoe cool die dagen waren. Als je nieuw bent en 'The Death of Superman' niet hebt gelezen of het zelfs tien jaar geleden nog niet hebt gelezen omdat je het uit een bibliotheek hebt gehaald of iemand je de graphic novel heeft gegeven, dan krijg je dit door die nieuwe ogen te zien. Het idee was dat dit op twee verschillende niveaus kon functioneren.
Met dit verhaal krijg je je taart en eet je het ook, met de rustigere momenten tussen Lois en Jon en de bombastische actie tussen Superman en Doombreaker. Hoe benader je die balans in termen van schrijven en artwork?
Jurgens: Wat het schrijven betreft, ben ik erg bekend met Jon, en ik denk dat hij goed functioneert als een negen of tien jaar oud kind. Het was erg leuk om terug te keren naar die scènes met Lois, want dat stelt ons in staat om beide delen van Lois een beetje te herkaderen. Wat het artwork betreft, dat is het mooie aan dit boek in het algemeen. [Het] verenigt de originele creatieve teams, of het nu Jon Bogdanove is die samenwerkt met Louise Simonson, Tom Grummett en Doug Hazelwood werken met Jerry Ordway , of Butch Guice werkt samen met Roger Stern , en Brett werkt weer met mij samen. We willen dat mensen die ervaring hebben, hoewel we allemaal enigszins artistiek zijn veranderd. Ik denk nog steeds dat het boek ons terugvoert naar die tijd.
Wat deze betreft, veel van wat Brett aan mijn werk toevoegt, is dat hij zoveel variatie in lijnen in zijn werk heeft. We kunnen van de gevoeligheid van een rustige scène naar die zwaardere penseelstreek van het meer bombastische, grotere, krachtigere Doombreaker gaan en dat ook op de pagina krijgen. Het maakt allemaal deel uit van die balans.
Brett fokken: Voor mij is het gewoon proberen toe te voegen aan de lay-outs met wat ik kan dat in lijn blijft met het verhaal. Ik heb verlichting of wat voor sfeer dan ook toegevoegd om te verbeteren wat er in een bepaalde scène gebeurt. Het leuke is dat ik door de foto's kan zien wat er aan de hand is. Zelfs wat normaal rustige momenten in een boek zouden zijn, met de dingen tussen Lois en Jon, omdat ze betrekking hebben op alles met de originele 'Death of Superman', hebben we ingebouwde panelen die teruggrijpen naar dat originele verhaal en een smaak van actie of iets dynamischs. We vergeten niet dat we in vier of vijf pagina's voor deze baan niet alleen een uiteenzetting geven met deze personages, maar ook Superman en Doomsday uit het originele verhaal zien.
Soms kan dat een beetje saai zijn als je bij het vlees van het verhaal of de opzet moet komen. Je wilt naar de actie. Hiermee werkte het prachtig omdat de hele setup interactie heeft met de flashback-dingen. Artistiek gezien was het erg leuk om te inkten; het is alsof je oude dingen tegelijk met de nieuwe dingen op de pagina inkt. Het maakte het gewoon interessant -- er was niets vervelends aan deze baan, behalve dat het een strakke deadline was met veel werk en consistent om vooruit te blijven gaan om het vol te houden. Het was erg leuk om te doen, en ik heb veel banen gehad waar het niet zo leuk is, en je moet er nog steeds doorheen ploegen. Dat is pas ellende. Alles hieraan was erg leuk.
'The Death of Superman' is een generatieverhaal geworden. Ik weet zeker dat fans bij elke stripshow naar je toe komen om je te vertellen dat het hun eerste stripverhaal was. Hoe kijkt het met dat in gedachten naar zijn erfenis?
Jurgens: Je hebt helemaal gelijk over het aantal mensen dat naar voren komt en iets zegt als: 'Dit is wat me in strips heeft doen belanden', of iets dergelijks. Wat ik ook steeds vaker zie gebeuren, is dat iemand met hun eigen zeven- of tienjarige zoons komt en zegt: 'Dit was misschien mijn eerste stripverhaal, maar ik heb het een paar jaar geleden aan mijn zoon gegeven,' of wat dan ook. Nu wordt het meer een familie-ervaring, en dat was ook onderdeel van wat we met Jon deden in dit verhaal of zelfs met het karakter van Mitch Anderson, die teruggaat naar Superman #74, dit verhaal vertellen.
Dit hele verhaal is erop gericht om de generatie-aspecten van het verhaal te herkennen, en daarom speelt dit hele verhaal zich af op de verjaardag van het overlijden van Superman in Metropolis, een zeer belangrijke dag in de geschiedenis van Metropolis. We zeggen niet of het het tiende of het 15e jaar is of iets dergelijks, maar het is allemaal zo met elkaar verbonden en zeker iets dat we wilden benadrukken.
Met dit verhaal hebben we Doombreaker om de Man of Steel uit te dagen. Hoe heb je dit nieuwe personage binnengebracht en ontworpen?
Jurgens: Het idee was om iets een beetje anders te hebben, omdat: Doomsday is verschenen door de jaren heen. Dit was ook een manier waarop Lois een rol kon spelen in het verhaal, dat mensen zullen zien tegen de tijd dat we het einde bereiken. Ik blijf de uitdrukking 'balanceren' gebruiken, maar het hebben van een ander personage dat de rol van Doomsday in de gedaante van Doombreaker op zich nam, werd erg belangrijk omdat dit ook een verhaal zou worden met een begin, een midden en een einde. Dit gaf mij die kans.
Brett, hoe was het om je inkt naar de grote man te brengen?
fokken: Het is heel erg leuk. [Ik heb geprobeerd] er iets nieuws en fris aan te brengen met behoud van de nostalgische aspecten die er zijn van de originele Doomsday. Ik werk gewoon aan wat Dan heeft gemaakt met zijn ontwerpen en potloden, in een poging om te brengen wat ik kan om te verbeteren wat hij al op de pagina heeft gezet. Het was erg leuk en je probeert iets te vinden dat je anders kunt doen. De tijd staat je niet toe om sommige dingen te doen die je misschien zou willen proberen. Je hoopt dat de kleur binnenkomt en iets doet om het visueel te scheiden van het oorspronkelijke karakter. Visueel is hij in veel opzichten gescheiden door zijn ontwerp. Ik probeer gewoon te inkten wat er is en breng er wat ik kan naar toe.
Met maandelijkse deadlines ben je gefocust op het werk en heb je niet per se het voordeel van perspectief op waar je aan werkt. Hoe heeft het voordeel van achteraf gezien zijn eigen perspectief gegeven om samen aan dit verhaal te werken?
st george bier
fokken: Vanuit mijn standpunt wilde ik oorspronkelijk proberen bij een deel van de inkt-esthetiek te blijven die ik vroeger gebruikte. Destijds liet [redacteur] Mike Carlin me spelen met wat dingen met mijn inkt, en de stijl van dat boek met de inkt was een beetje anders dan wat ik deed toen ik ermee aan het experimenteren was. Ik hou van de manier waarop het uitkwam, maar tegelijkertijd zijn de potloden nu een beetje anders, en ik ben nu heel anders met de manier waarop ik dingen inkt. Ik heb hier en daar wat van die dingen toegevoegd, maar ik moest een middenweg vinden vanwege het aantal pagina's en de hoeveelheid tijd die we hebben om dit te doen; je moet vooruit en vooruit blijven gaan.
Vroeger kon ik verdwalen door te veel tijd aan iets te besteden, mezelf begraven te laten worden. Nu, ik kan het niet de tijd geven die ik wil, dus ga je vooruit en doe je het beste wat je kunt, gewoon proberen te vinden wat nu werkt met alle dingen die zijn veranderd tussen Dan's stijl en mijn stijl en het verschillende materiaal . Ik denk dat het product op zichzelf staat, ik denk dat het verhaal veel dingen bevat die artistiek erg lijken op het originele 'Death of Superman', maar er is ook veel dat heel anders is. Het gaat op zichzelf staan als iets aparts, maar het zal ook veel bekendheid voor mensen hebben.
Louise Simonson en Jon Bogdanove zeiden, meer dan alleen over de dood zelf, 'The Death of Superman' deed iedereen nadenken over wat Superman voor elk van hen persoonlijk betekende. Wat betekent Superman voor jullie beiden?
Jurgens: Superman staat voor mij symbool voor het beste in ons, met een hoog niveau van integriteit. Er is gezegd dat Superman iemand is die we willen zijn en Batman is wie we zijn, en ik denk dat daar veel waarheid in zit. Tegen de tijd dat mensen dit verhaal lezen, staat hier een verklaring over wat succes is voor Superman. Voor de meeste striphelden gaat het om het verslaan van de slechterik, en voor Superman denk ik dat het altijd verder moet gaan dan dat. Daar moet het een dieper niveau hebben. Wanneer je aan het einde van dit verhaal komt, wordt dat versterkt.
fokken: Toen ik begon op Superman , [het] was een verliesleider voor DC. Het verkocht tegen annuleringsnummers en er was niet veel belangstelling. Op het moment dat ik Superman verliet, was die interesse er exponentieel vanaf waar we begonnen. Mike Carlin had het er altijd over dat als mensen hem vroegen waarom hij hem vermoordde, hij zei: 'Nou, niemand was geïnteresseerd in Superman. Waar was je voordat hij stierf?' Wat we deden met 'Begrafenis voor een vriend' en de reactie van de wereld, ironisch genoeg reageerde de echte wereld op dezelfde manier. Ik weet zeker dat Dan soortgelijke ervaringen had als ik op de dag dat de dag aanbrak. De rijen bij de winkels waren te gek. Mensen waren echt geïnteresseerd in dit boek, om wat voor reden dan ook, en het idee dat er geen Superman meer zal zijn. De wereld zelf weerspiegelde wat we probeerden te doen in het verhaal, hoe iedereen reageerde.
De afgelopen jaren heb ik veel gereisd naar congressen en zo buiten het land, en dat ligt niet aan mij. Het komt door Superman en mijn band met het personage. Ik heb het gevoel dat ik een rentmeester van iets ben, en je moet je beste gezicht naar voren brengen en op de meest positieve manier vertegenwoordigen dat je hiermee wordt belast en ernaar leeft. Als je mensen in het buitenland ontmoet, verbaasde me het meest -- en ik zie dit meer in Zuid-Amerika dan in de Verenigde Staten en andere plaatsen -- is dat mensen komen met hun boeken die gescheurd en versleten zijn. Ik heb mensen naar me toe laten komen met tandafdrukken in hun boeken van hun hond, maar dat is het boek dat ze willen laten signeren, het boek waar ze dol op zijn vanaf de dag dat ze het kochten. Ze komen niet met meerdere exemplaren omdat ze naar CGC gaan of wat dan ook, en het verzamelen voor een bepaalde waarde. Het zijn de mensen die er echt door geraakt zijn. Die verhaallijn betekende iets voor hen en doet dat nog steeds. Dat is een echte vernederende ervaring voor mij.
Als stripmakers naar stripconventies gaan, heb ik het gevoel dat mensen je te veel eer toekennen. Mensen vinden het leuk wat we deden, maar uiteindelijk ben ik hier vanwege Superman, en jij houdt van Superman, en ik was toen toevallig de man van Superman, dus ik ben ermee verbonden. Alles wat me in de latere jaren van mijn carrière is overkomen, overkomt me vanwege de tijd die ik eraan heb besteed Superman 30 jaar geleden. Ik voel me erg verbonden met het personage en blijf de afgelopen 15-20 jaar aan het personage werken met licenties en marketing. Ik werk daar nog steeds aan hem, maar niet redactioneel, en wanneer ik Superman-illustraties laat maken, voel ik me meer verbonden met die dan met de andere personages, en ik denk dat het altijd zo zal zijn.
Het is zo'n groot deel van mijn leven geweest. Het is iets positiefs. Ik kan verbonden zijn met iets waar jij misschien niet zo trots op bent. Verbonden zijn met Superman is iets waar ik me zeer vereerd door voel, en hij is een geweldig symbool voor mensen overal. Ja, hij is een grote padvinder, maar ik heb liever dat mijn kinderen lessen leren van dat specifieke personage dan van zo ongeveer iets anders. De waarden die hij weerspiegelt, zijn waarden die we in ons allemaal zouden moeten hebben.
Je noemde Mitch Anderson. Ik ben blij hem terug te zien, want het was altijd een grote vraag voor mij over wat er met hem gebeurde. Hoe vroeg bij het opstellen van het verhaal besloot je het personage opnieuw te bekijken?
Jurgens: Vrij vroeg omdat ik een manier wilde vinden die ons zou verbinden met het verhaal van toen en ons tegelijkertijd het verstrijken van de tijd zou laten zien. Het is duidelijk dat Jon toen geen connectie had met het verhaal, en dat is op veel manieren het punt, terwijl hier iemand is die dat wel deed. Hij is iemand die zou kunnen zeggen: 'Toen was ik een fan van Guy Gardner', en ik denk dat daar veel van gebeurde. Er is een neiging onder lezers om de hardgerande jongens leuk te vinden die gewoon die lijn volgen, of het nu Wolverine of Guy Gardner is, maar in de loop van het verhaal leerden ze een waardering voor Superman te ontwikkelen. Toen ik terugging naar de problemen en zei: 'Wie kan ik gebruiken buiten het kerngezin?' Ik wilde niet dat het Jimmy of Perry zou zijn, ik wilde iemand daarbuiten, en hij was de natuurlijke keuze.
The Death of Superman 30th Anniversary Special #1 gaat op 8 november in de verkoop bij DC Comics.
