Als een van de nieuwe generatie van The CW Morgen mensen , moet acteur Luke Mitchell veel meer van zich afschudden dan zijn natuurlijke Australische accent op het scherm.
Als John Young, rebellenleider van de titulaire groep van geëvolueerde jonge volwassenen, moet Mitchell een actieheld zijn, romantische interesse voor Cara van Peyton List en af en toe ideologische folie voor Stephen Jameson van Robbie Amell. Maar met de aflevering van vanavond, die wordt uitgezonden om 9 ET/PT, komt Mitchell in de schijnwerpers als het achtergrondverhaal van zijn personage, samen met dat van The Tomorrow People's schimmige regeringsantagonisten bekend als Ultra, wordt onthuld.
In een gesprek met Spinoff Online onthulde Mitchell waarom John's kennis van Ultra de serie zal beïnvloeden, waarom het wantrouwen van zijn personage tegenover mensen zo sterk is en hoe je er cool uit kunt zien zonder van de daken te vallen tijdens de CG-actiescènes van de show.
Spin-off online: De mensen van morgen draait om het personage Stephen Jameson van Robbie Amell. Maar aangezien hij die 'uitverkorene' rol in de serie heeft, laat dat je personage John Young niet open om de Han Solo te zijn?
Luke Mitchel: [ lacht ] Ik hou van John's positie in de wereld. Ik denk dat het verhaal in wezen draait om het karakter van Stephen, en dat is een geweldige basis en centrum voor het verhaal. Maar John is mijn karakter, dus ik hou natuurlijk van waar hij zich bevindt en de reis die hij moet maken, waar je hem voor het eerst ontmoet in de piloot. Je kunt zien dat er veel is – er is veel meer voor John dan de nominale waarde. Dat is zeker niet minder geworden naarmate we verder gingen. Aflevering 4 is de eerste smaak van zijn verleden, en daar duiken we nog veel meer op in nadat dat uitgezonden is.
Hij is een leuk personage om te spelen omdat hij ingewikkeld is. Hij is helemaal niet direct. Hij heeft een nogal gecompliceerde geschiedenis met Jedikiah. In aflevering 4 wordt onthuld dat hij geen geweldige jeugd heeft gehad, en als gevolg daarvan is hij een zeer gebrekkig personage. En een gebrekkig personage is veel leuker om te spelen dan een perfect personage.
Van de paar afleveringen die we tot nu toe hebben gezien, lijkt John erg terughoudend om het bestaan van Tomorrow People bekend te maken bij het publiek - meer dan Cara of een ander van hun groep. Ik vraag me af of de wortel van die angst in de komende afleveringen aan het licht komt?
Absoluut. Hij weet als geen ander wat Ultra is en waartoe Ultra in staat is. Door de serie zien we waar dat allemaal over gaat. We bespreken het in aflevering 4, maar we zien daar nog meer over in aflevering 8. Hij weet waar ze toe in staat zijn, en daarom weet hij uiteindelijk dat de Tomorrow People Ultra niet kunnen verslaan omdat Ultra dat wel kan. doden. En aan het eind van de dag, als ze ons in wezen kunnen wegvagen, zullen ze dat doen. Het is niet alleen dat. Het is ook de experimentele kant van de dingen en de martelende kant van dingen die John kwelt omdat hij er is geweest.
John raakt ook betrokken bij een van de meer romantische relaties in de show door zijn connectie met Cara, en de manier waarop jij en actrice Peyton List spelen, is een beetje anders dan de meeste tienerdrama's. Hoe was die kant van het personage voor jou?
Het is heel erg leuk. Peyton is geweldig om mee te werken en het personage dat ze speelt is erg intens. Het is dus leuk om de complexiteit van die relatie te laten groeien. Ik weet niet zeker of onze relatie vooruit of op een positieve manier groeit, maar het wordt complexer naarmate de afleveringen vordert. Ze moeten samenwerken als partners. Ook al is John de leider, er wordt te allen tijde rekening gehouden met wat Cara zegt. Ze zijn partners voor de zaak van Tomorrow People, maar ze zijn ook geliefden. Dus als we de tedere momenten te zien krijgen zoals we deden in aflevering drie — waar haar opname leidde tot wat rustigere momenten van hoe ze zijn als ze niet in de buurt zijn van de andere Tomorrow People of vechten — was het echt leuk om te spelen.
De show gebruikt veel shots met speciale effecten, en het specifieke teleportatie-effect lijkt bijna uitsluitend op te treden als je op volle snelheid rent. Komt jouw rol in dat deel van het verhaal er in wezen op neer dat je de hele dag door je reet sprint? Dat lijkt fysiek behoorlijk veeleisend.
[ lacht ] Het kan zijn! Een van mijn eerste teleports die we tijdens de pilot in New York schoten, was op een dak terwijl ik aan het ontsnappen was, en dat was echt interessant omdat het een van de teleports was die ik keer op keer moest uitvoeren. Ik moest deze sprint van 30 meter doen en dan op een gegeven moment gewoon springen. En de reling aan de rand van het dak was niet te ver weg van waar ik landde! En de cameraploeg was er ook. Het lijkt vrij naadloos voor wat je op tv ziet, maar de realiteit is een beetje gekker. Ik wou dat we meer video's achter de schermen konden maken. Soms is het best hilarisch. Je moet zelfverzekerd zijn, en op het moment dat je van de camera af bent, moet je jezelf beschermen om van een dak te vallen, de camera te raken of op iemand te landen. Soms moet je ergens voor wegduiken, dus het is een kwestie van er stoer en cool uit te zien voordat je in de laatste minuut duikt om in een bal te kruipen zodat de camera je niet ziet. Je gaat van je echt cool voelen naar je zo erg uncool voelen.
Nou, dat is een zin die werkt voor de show, want het lijkt erop dat een van de grote thema's van de serie de rechten van doorgang voor tieners zijn en hoe ongemakkelijk of zelfs pijnlijk dat kan zijn. Dat zagen we veel in de aflevering van Cara. Spelen die ideeën in het verhaal van John?
Ja een klein beetje. Ik denk dat het interessante voor mij is dat het is opgezet dat de Tomorrow People genetisch anders zijn dan mensen. Maar tijdens de reis en door de serie zijn ze echt niet zo verschillend in termen van het feit dat ze nog steeds mensen zijn. Iedereen heeft emoties en beslissingen die ze moeten nemen, en dat is wat interessant is om te onderzoeken. We hebben vastgesteld dat dit verschillende soorten zijn. De Tomorrow People zijn de volgende stap in de menselijke evolutie, maar uiteindelijk zijn ze net zo menselijk, zo niet menselijker dan wie dan ook. Dat is erg leuk om mee te spelen, vooral met een aantal belangrijke beslissingen die eraan komen. Er is een grote onthulling in aflevering vier die ik niet zal beschrijven, maar die onthulling voor mijn personage komt in latere afleveringen in het spel. Het laat zien dat alleen omdat je iets kunt doen, het niet betekent dat je het moet doen. En dat vind ik echt een geweldige boodschap om uit te zenden.
De sci-fi-shows van vandaag zijn altijd een balans tussen op zichzelf staande personage-afleveringen en langere mythologische bogen. Wat is het belangrijkste onderdeel van het grote geheel dat je in de loop van de show wilt zien ontwikkelen?
Het is echt ongelooflijk spannend. Ik kan niet wachten om het zelf te zien. We doen dingen waarbij de cast letterlijk met elkaar vecht om als eerste het script te lezen als ze binnenkomen, omdat we niet weten wat er gaat komen, en we vechten ervoor omdat we enthousiast zijn om te zien waar de schrijvers Neem ons. Het blijft groeien en uitbreiden en wordt steeds sneller, wat leuk is omdat ze geweldige ideeën hebben gehad. Ze gaan er echt heen in termen van de karakterontwikkeling en de achtergrondverhalen, maar gaan ook naar een aantal echt duistere plaatsen. Het is leuk terrein om te verkennen, en ik kan niet wachten tot het publiek meegaat voor de rit.
