TV STEDELIJKE LEGENDE: De Cagney uit het eerste seizoen van Cagney en Lacey werd vervangen omdat CBS-leidinggevenden alhoewel de show leek alsof het over een paar lesbiennes ging.
Cagney en Lacey, ongeveer twee vrouwelijke politiedetectives, was een van de meest geprezen televisiedrama's van de jaren tachtig en won tweemaal de Emmy Award voor beste dramaserie en maar liefst zes keer voor beste hoofdrolspeler. Producer Barney Rosenzweig gebruikte de serie om een aantal sociale problemen aan te pakken in de loop van de zeven seizoenen, maar in de kern ging het over de interacties tussen twee vriendinnen die als politie samenwerkten. Die interactie bleek echter een lastige voor CBS, aangezien de show na één seizoen eigenlijk kort werd geannuleerd om een vreselijke reden: de overtuiging dat de show over twee lesbiennes leek te gaan.
Cagney en Lacey begonnen als een filmscenario van Barbara Avedon en Barbara Corday, geproduceerd door Corday's toenmalige vriend Rosenzweig. Het haalde het niet als film, maar Rosenzweig kon het project omvormen tot een tv-serie. CBS had een deal met Loretta Swit, een van de sterren van de populaire sitcom M*A*S*H, waarin ze hier elk jaar een tv-film moest maken voor de zender. Dus Cagney en Lacey werden in oktober 1981 uitgezonden als een tv-film, met Swit als Christine Cagney en Tyne Daly als Mary Beth Lacey. Rosenzweig promootte de tv-film echt als een belangrijke feministische prestatie en kreeg de cover van het tijdschrift Mevr. voor zijn inspanningen. Het resultaat was een rating-smash.
ballantine ale bier
CBS stemde ermee in om het project in 1982 om te vormen tot een vervanging voor het middenseizoen. Het enige probleem was dat Swit nog steeds vastzat aan haar M*A*S*H-contract, een bijzonder pijnlijke situatie voor de actrice, die wist dat de langlopende serie eraan zat te komen. tot een einde komen (het volgende seizoen zou het laatste zijn). Hoewel Swit dol was op de kans om in haar eigen serie te schitteren, was ze te waardevol voor M*A*S*H* en kon ze niet worden vrijgemaakt voor Cagney en Lacey. Rosenzweig wierp in plaats daarvan een jonge Meg Foster in de rol van Cagney. (Het is eerlijk om op te merken dat het contrast tussen Swit en Daly heel anders was dan dat tussen Foster en Daly. Daly was een bundel energie, en Swit speelde daar min of meer op af, terwijl Foster qua energie vergelijkbaar was met Daly.)
De kijkcijfers voor de zes afleveringen van Cagney en Lacey die in 1982 werden geproduceerd, waren slecht, waardoor een groot deel van het vrij grote publiek verloren ging van de inleidende Magnum P.I., waardoor CBS de show annuleerde. Toen Rosenzweig echter verder naar de kijkcijfers keek, merkte hij op dat Cagney en Lacy het goed deden bij volwassenen, maar niet bij een jonger publiek. Vandaag zou dat nog meer een doodsklok zijn, maar toen was het genoeg voor hem om CBS te overtuigen om de show naar 22.00 uur te verplaatsen. om te zien hoe het ging. En ja hoor, de kijkcijfers stegen.
CBS was bereid om met Rosenzweig samen te werken om de show ongedaan te maken. Er was echter een groot obstakel: het netwerk had Meg Foster nodig.
90 minuten keizerlijke ipa
In een schokkend openhartig (en ook grof) interview met TV Guide destijds, legde een anonieme CBS-manager hun redenering uit en merkte op dat de sterren waren:
[T]oo stoer, te hard en niet vrouwelijk. Ze waren te hardvochtig voor vrouwen. Het Amerikaanse publiek reageert niet op de bh-branders, de vechters, de vrouwen die erop staan putdeksels 'mensengatdeksels' te noemen. Deze vrouwen op Cagney & Lacey leken meer gericht op het bestrijden van het systeem dan op het doen van politiewerk. We zagen ze als dijken.
Rosenzweig vond dat natuurlijk niet leuk, maar tegelijkertijd wilde hij dat de show doorging. Gelukkig voor hem werd ook een andere CBS-show, House Calls, geannuleerd, waardoor zijn ster Sharon Gless als optie vrijkwam. (Gless had net Lynn Redgrave vervangen in de show in het midden van het zojuist voltooide derde seizoen, wat twee seizoenen lang een grote hit was met Redgrave. Redgrave en de producenten van de show kregen echter een geschil in seizoen 3.) Gless aanvankelijk was op hun hoede om opnieuw een vervanger te zijn, maar ze gaf toe en werd gecast als de nieuwe Christine Cagney. Gless' Cagney werd gezien als meer conventioneel 'vrouwelijk' en werkte daarom beter als een contrast met de onbezonnen Lacey.
Hoewel de redenen achter haar casting niet cool waren, is het eerlijk om te zeggen dat de chemie tussen Gless en Daly er echt uitsprong in de zes seizoenen dat ze samenwerkten (Gless won twee Emmy's voor beste hoofdrolspeler terwijl Daly er vier verdiende). Grappig genoeg werd de show echter geannuleerd opnieuw na het eerste seizoen van Gless en Daly samen! Deze keer organiseerde Rosenzweig een van de relatief weinige succesvolle briefschrijfcampagnes, en de publiciteit bracht CBS ertoe toe te geven. De kijkcijfers verbeterden in seizoen 3 en Cagney en Lacey werden pas in het zevende seizoen weer geannuleerd (elk jaar gingen er echter geruchten over annulering, omdat de kijkcijfers nooit echt geweldig waren).
Terugkijkend op 1982 uit 2015, wat vooral schokkend lijkt, is niet zozeer dat de CBS-topman zulke overtuigingen had, maar dat ze zich vrij voelden om ze te delen met een journalist.
De legende is...
TOESTAND: Helaas waar
westmalle trappist tripel
Voel je vrij (verdorie, ik smeek je!) om je suggesties voor toekomstige afleveringen in te schrijven! Mijn e-mailadres is bcronin@legendsrevealed.com.
Bekijk zeker mijn Entertainment Urban Legends onthuld voor meer stedelijke legendes over de werelden van tv, films en muziek!
