1993's DOOM heeft de game-industrie voor altijd veranderd. Tot op de dag van vandaag wordt de originele titel voortdurend door miljoenen gespeeld vanwege de bevredigende gevechten, intense ontmoetingen met demonen en, last but not least, het ongeëvenaarde levelontwerp. De kaarten van het origineel DOOM en de officiële vierde aflevering, De ultieme DOOM's Thy Flesh Consumed wordt door fans vereerd als een van de beste in het FPS-genre.
Er zijn zesendertig kaarten in de vier afleveringen van de games, en slechts enkele daarvan kunnen als slechte niveaus worden beschouwd. Het is geen gemakkelijke taak om deze enorme verzameling tijdloze podia te verkleinen tot slechts vijf grootheden, maar hier zijn ze dan. Dit zijn de vijf beste niveaus in De ultieme DOOM.
E1M1: Hangaar
Geen lijst van DOOM 's grootste hits zouden compleet zijn zonder Hangar. Het allereerste niveau is volkomen iconisch geworden op een manier die de rest van de toch al ongelooflijke bekendheid van de game heeft overtroffen. De donkere en sombere gangen van Hangar kunnen ongelooflijk snel worden vrijgemaakt door een bijenlijn naar de uitgang te maken, maar E1M1 herbergt een aantal klassieke DOOM geheimen, met name de geheime schakelaar waarmee de speler toegang heeft tot de buitenkant van de basis.
Het niveau is een geweldige showcase voor enkele van de sterke punten van de titel en de revolutionaire technologie die de game in de jaren 90 pionierde. De kaart bevat vensters die kunnen worden gebruikt om naar buiten te kijken, verschillende niveaus van verticaliteit, ongebruikelijk gevormde geometrie en gevaren voor het milieu in de vorm van de zuurkamer. Hoewel deze dingen nu misschien vreemd lijken, brachten ze de gamewereld in 1993 op hun grondvesten. Het muzieknummer van het level, At Doom's Gate, is ook volkomen iconisch geworden, er wordt naar verwezen en meerdere keren opnieuw bezocht door de reeks .
dark horse smeekt de vijfde
E1M8: Phobos-afwijking
Phobos Anomaly is de eerste van de eindbazen van de game, die culmineert in een gevecht met twee Barons of Hell die door id Software liefkozend de Bruiser Brothers worden genoemd. Deze fase is heel eenvoudig, met een wandeling door donkere gangen die Pinkies doden tot ze de kamer van de baas bereiken, maar verdient zijn plaats op deze lijst vanwege de iconografie en de sfeer. Het muzieknummer, Sign of Evil, creëert een gevoel van verpletterend, naderend onheil terwijl de speler naar de laatste ontmoeting van de aflevering kruipt.
Na het verslaan van de Bruiser Brothers in de pentagram-vormige kamer, worden de muren lager om te onthullen wat een uitweg lijkt. Als je de teleporter binnengaat, wordt de speler een pikzwarte kamer vol demonen ingestuurd. id was in eerste instantie bedoeld om dit te veroorzaken Doomguy's dood , hem naar de hel sturen voor de tweede aflevering van het spel. Terwijl Doomguy uiteindelijk lijkt te overleven, is Phobos Anomaly een keiharde affaire die eindigt in een no-win scenario.
E3M6: Mt. Erebus
berg Erebus is een van de meest indrukwekkende levels in DOOM vanuit een ontwerpperspectief. Destijds was dit bijna volledig open niveau baanbrekend. Het blijft nog steeds een werkelijk indrukwekkende etappe die een aantal van de beste van . biedt DOOM vandaag. De speler begint op een groot eiland gelegen in een zee van lava, met kleinere structuren en eilanden verspreid over de oceaan van rood. Een groot deel van E3M6 is volledig optioneel en kan in het eigen tempo van de speler worden verkend, waarbij zelfs een geheime uitgang naar Warrens buiten de gebaande paden wordt verborgen.
Deze nogal uitgestrekte kaart stelt alle vaardigheden van de speler op de proef met verschillende geheimen, een aantal moeilijke ontmoetingen met zwermen demonen en een open level-ontwerp. berg Erebus zette de trend voor de toekomstige open levels van DOOM II , en van de FPS-genre Als geheel.
Amerikaanse vader alle persona's van Roger
E3M9: Warrens
De geheime kaart van Inferno speelt op een prachtige manier met de verwachtingen van de speler. De fase begint met het volledig herhalen van het eerste niveau van de aflevering, Hell Keep. Na het bereiken van wat ooit de uitgang van de originele fase was, gaan de muren omlaag om een eindbaas te ontmoeten met een kolossale Cyberdemon. Vanaf hier moet de speler teruggaan door het niveau, dat nu is veranderd en zich heeft geopend in iets heel anders.
Warrens staat voor het speelse karakter van id Software. Zijn aard als een geheim niveau met een unieke draai maakt het uniek in zijn soort. Het podium is gedenkwaardiger dan het podium dat het inspireerde, en spelers kunnen verwachten dat ze Hell Keep opnieuw kunnen spelen en voorspellen dat de muren elk moment zullen wegvallen.
E4M2: Perfecte haat
Perfect Hatred is in slechts zes uur ontworpen door de legendarische John Romero. Het is verrassend dat zo'n korte ontwikkelingstijd kan leiden tot een van de meest iconische (en moeilijke) kaarten van de serie. Perfect Hatred is niets minder dan een handschoen, vol met lastige platformacties, grote hoeveelheden vijanden en zelfs een ontmoeting met een Cyberdemon voordat het podium wordt verlaten. Vanaf het moment dat de kaart wordt geladen, zijn vijanden alert en beginnen ze aan te vallen, en E4M2 houdt vanaf daar zelden op.
Het podium biedt verschillende gedenkwaardige geheimen, twee van de meest prominente zijn de verborgen uitgang naar E4M9: Fear, en de geheime teleporter die toegankelijk is om de Cyberdemon te telefragmen en een BFG-9000 te verkrijgen zonder een enkele kogel te hoeven afvuren. Hoewel sommigen misschien beweren dat het niveau van uitdaging van Perfect Hatred aan overmaat grenst, valt niet te ontkennen hoe gedenkwaardig en interessant de kaart echt is onder retro-shooters.
