Of hij nu een woedende Kree-veroveraar of een afstandelijke Elven-monarch speelt, Lee Pace kijkt de laatste tijd niet bepaald zichzelf op het grote scherm. Dat weerhoudt hem er echter niet van om een belangrijke factor te worden in sommige seizoensblockbusters.
Heet van zijn beurt als Ronan de aanklager in Bewakers van het Universum , is Pace terug in de make-upstoel en herneemt hij zijn rol als Thranduil, de ijskoude leider van de Woodland Elves of Middle-earth voor The Hobbit: The Battle of the Five Armies . En als Pace, ster van het AMC-periodedrama Stoppen en in brand vliegen , onthuld aan SPINOFF ONLINE, maakt het niet uit hoeveel uur hij logt met het aantrekken van pruiken, protheses en buitenaardse regalia: hij heeft de tijd van zijn leven.
Spin-off Online: Werken met Peter Jackson aan de films in deze serie moest een unieke ervaring zijn. Vertel me eens wat de verrassing ervan voor je was, toen je eenmaal aan het werk was?
Lee Pace: Ik denk dat het leuk zou zijn [lacht]. Ik bedoel, Pete laat het er moeiteloos uitzien, want dat is het ook, hij probeert gewoon een leuke tijd te hebben. Hij probeert de film te maken die hij wil zien. En je hoeft je haar niet uit te trekken. Je hoeft je handen niet te wringen. Hij cast acteurs waar hij enthousiast over is, en mensen die gewoon een spelletje spelen om er plezier mee te hebben, en je weet wel, samenwerken en ermee spelen. En gewoon plezier hebben is daar zo'n belangrijk onderdeel van.
We maken hier een film. Ja, de film is emotioneel, maar dat is een deel van het plezier. Dat is een deel van het plezier ervan, is om te gebruiken wat Tolkien had geschreven en het te verkennen, te onderzoeken in deze film. Ik bedoel zoveel van deze film die we maakten in de keuken van Philippa Boyens, rond het avondeten, drankjes, een beetje pratend over wat we interessant vinden aan de relatie tussen Thorin en Thranduil.
Hoeveel hebben de make-up en het kostuum je geholpen bij de transformatie?
Het heeft absoluut geholpen. Ik mocht dit jaar twee karakters spelen, tussen dit en Bewakers van het Universum die net zo ver van mij verwijderd zijn, en je kunt symbolen maken, werken met symbolen over wie het personage is. Weet je, hij is als een panter in het bos. Hij is als een grote, grote boom. Maar niets plaatst je zo in het personage als in de spiegel kijken en jezelf volledig getransformeerd zien. Ik zie er gewoon zo anders uit dan ikzelf in deze film met het lange blonde haar en de doordringende blauwe ogen, in kleding – die net zo anders is dan de joggingbroek die ik elke dag draag [lacht].
ganzeneiland bourbon county zeldzaam
Het verandert dus de manier waarop je beweegt. Het verandert de manier waarop je spreekt. Het verandert de manier waarop mensen naar je kijken als je de set oploopt. Dus dat bepaalt de manier waarop je je ook gedraagt, dus het is eigenlijk moeiteloos, de transformatie in het personage, want ik bedoel, mensen gedragen zich anders om je heen als je kijkt naar de manier waarop de Elvenkoning eruitziet dan wanneer het gewoon saai is me.
En werken aan de Hobbit films en Bewakers van het Universum , je bent echt een wereld binnengegaan van een bepaald type acteren waarbij het groene scherm betrokken is en een beetje dieper in je verbeelding graaft over wat er feitelijk om je heen is. Hoe heb je die overstap gemaakt van het meer traditionele acteren?
Nou, ik heb het eigenlijk niet zo heel anders gevonden. Ik bedoel, je moet je directeur vertrouwen. Het belangrijkste van de manier waarop ik werk, is dat ik het voor de regisseur doe. Ik wil ze helpen de film te maken die ze proberen te maken, en ik vertrouw ze. Ik vertrouw erop dat ze me begeleiden naar de voorstelling die ze willen zien, die ze in de film willen opnemen. Het ging er dus allemaal om Peter te vertrouwen, James [Gunn] te vertrouwen om mijn optreden een beetje te brengen waar het moet zijn als je niet kunt zien hoe de Dark Aster eruit ziet. Als je niet kunt zien hoe de Poorten van Erebor eruit zien, vertrouw dan gewoon op je directeur en vertrouw erop dat hij je daarheen brengt. Het is allemaal een daad van verbeelding. Dat was het altijd. Dus dat is dat.
Maar dan is het echt teamwork. Het zijn personages die met elkaar praten. Het is een beetje anders omdat ik kijk naar een leger Orcs dat neerdaalt op het slagveld - en natuurlijk kijk ik niet echt naar een leger Orcs, maar ik begrijp wat dat moment is. Ik begrijp het na veel gesprekken met mensen, en na een beetje studeren heer Van de ringen en het begrijpen van zijn filmische vocabulaire, wat dat gaat worden.
Is het leuk om uit deze grote fantasiewerelden te kunnen stappen en iets te kunnen doen als Stoppen en in brand vliegen , die zeer gegrond is in de werkelijkheid?
In sommige opzichten is het precies hetzelfde, en in andere opzichten is het compleet anders. Zoals je al zei, het is eigenlijk gewoon toneelwerk. Het is gewoon een personage spelen, maar met but Stoppen en in brand vliegen , Ik vind dat het werk eigenlijk is om het personage de waarheid te laten raken over wie ik ben. En mezelf onthullen op manieren die het gewoon niet nodig is voor Ronan the Accuser of Thranduil. Je krijgt eigenlijk geen masker. Het is belangrijker om de lagen van de maskers die we allemaal dragen weg te pellen, zodat we in de tien uur die we met Joe in het eerste seizoen hebben doorgebracht, de tien afleveringen – we staan op het punt een nieuw seizoen te beginnen – en ik denk dat ik gewoon wil hem beter begrijpen.
guayabera sigarenstad
Ik wil dat hij een beetje naakt voor je staat, om duidelijk te begrijpen wie deze zeer gecompliceerde persoon is. Hij is geen elf. Hij is geen vreemdeling. Hij is gewoon een man. Hij is een ambitieuze man. Hij is een man met gebreken, en dat wil ik gewoon zien. Ik wil dat begrijpen. Daar wil ik de connectie mee voelen. En de uitdaging die ik mezelf stel bij het ingaan van dit tweede seizoen, dit soort van het blootleggen, het zo eerlijk mogelijk laten zijn wie ik ben als ik kan. En het is een uitdaging, na het spelen van deze personages waarbij het werk gaat over het dragen van een masker en het spelen van een karakterisering van een elf of een alien. Er zit dus een uitdaging in. Het is een verandering van proces.
Hoeveel onderzoeksnerd ben jij? Ben je diep in Tolkien of de Marvel-strips gedoken, of werk je vanuit het scenario dat voor je ligt?
Beide. Ik bedoel, onderzoek is het leuke ervan - voor mij, denk ik. Ik wil er zo veel mogelijk over weten omdat ik het leuk vind om te doen. Tolkien is een fascinerende schrijver. Deze wereld die hij heeft gecreëerd is fascinerend. Maar het Marvel Universum is zo complex en zo creatief, dus het is geen rekenkunde waar we hier aan werken [lacht]. Het is echt leuk. Zoals, we leren over de computers voor Stoppen en in brand vliegen , leren over dat moment in de tijd. Het is als een eindeloze hoeveelheid onderzoek die je kunt doen. Maar alles wat je daar kan brengen, is gewoon leuk en leuk.
En gezien het feit dat je begraven lag onder zoveel make-up als Ronan, zou je dan geïnteresseerd zijn om weer met Marvel samen te werken en een ander personage te vinden waar je niet zo verborgen bent?
Oh, ik hou van die jongens. Ik hou van die films. Het was zo'n voorrecht om deel uit te maken van die wereld. Ik zou alles doen. Ik zou weer helemaal verstopt zijn. Ik bedoel, ik zal alles doen wat ze willen doen. Ik bedoel, je krijgt zo weinig kansen om zo creatief te zijn. Ik heb het geluk gehad om er dit jaar twee te hebben, maar ik vond het geweldig. Ik vond het absoluut geweldig. Ik doe alles wat ze willen, en niemand mag de jongens die die films maken niet. Het is gewoon zo creatief - Kevin Feige en het hele team, ze maken gewoon leuke films. Ik bedoel, met grote karakters erin en echte uitvoeringen. Ik zal alles doen, alles wat ze willen.
breckenridge brouwerij vanille porter
Van praten met verschillende acteurs die aan verschillende hebben gewerkt Lord of the Rings en Hobbit films, naast het grote professionele plezier, lijkt er altijd een diepe persoonlijke reis te zijn die iedereen aflegt en uit een geweldige plek komt. Heb je die ervaring gehad?
Door Midden-aarde, bedoel je? Elke soort film van jou weerspiegelt het verhaal dat je vertelt. En dit verhaal is het verhaal van een kleine Hobbit die oversteekt naar de andere kant van de wildernis en terugkomt. Het is er en weer terug. En dat voelen we allemaal. We voelden dat allemaal een beetje, toen we in het vliegtuig stapten, landden in Nieuw-Zeeland - zoals, 'Jezus. Wat is deze prachtige plek?' En we gaan kostuums aantrekken en een beetje leren wie onze personages zijn en we merken dat we naar Ian McKellen kijken verkleed als Gandalf de Grijze, en dan later die week een drankje drinken met Ian McKellen en zijn ongelooflijke verhalen over zijn leven in het theater horen, en horen Billy Connolly, naar wie ik uren en uren kon luisteren om verhalen en grappen te vertellen, en een soort strandwandeling te maken met Evangeline Lilly. Ik bedoel, het krijgt gewoon dat soort 'heen en weer' kwaliteit. Je hebt zo'n ongelooflijk avontuur, en dan ga je terug naar Hobbit-hol.
Maar zo is het bij elke film. Je leven absorbeert een beetje van de thema's van het ding dat je doet op een manier die echt interessant is. Ik ben dankbaar dat de thema's van deze film zo opbeurend waren. Ik heb het gevoel dat ik er een beetje uit ben gekomen met een beetje moed en een beetje van – ik vertrouw mezelf als acteur een beetje meer omdat ik iemand had die ik respecteerde, zoals Peter Jackson, die genoot van wat ik deed. Je weet wat ik bedoel? Genieten van het personage dat ik bedacht. Het is een heel bijzondere ervaring om naar Nieuw-Zeeland te gaan om deze films te maken.
The Hobbit: The Battle of the Five Armies opent woensdag in het hele land.
