Voor een serie zo lang als The Walking Dead zijn er behoorlijk wat hits en missers geweest. Voor velen liet het einde van de serie een beetje te wensen over, ook al eindigde het op een redelijk bevredigende manier. Aan de andere kant van het spectrum leidde Negan's run als de primaire antagonist tot enkele van de meest opwindende problemen van de serie.
Als een serie nam The Walking Dead een paar delen om zijn houvast te vinden, en moest een paar van zijn knikken uitwerken voor zover het tempo ging. Toen dat eenmaal gebeurde, was het een rit vol actie die tot veel hoogte- en dieptepunten leidde.
10Beste: Fear The Hunters (Robert Kirkman, Charlie Adlard en Cliff Rathburn)
Dit boek maakte gebruik van de duisternis van de wereld en toonde de gruwelijke acties die mensen ondernemen om te overleven. Het draait om The Hunters, een groep overlevenden die andere mensen hebben opgegeten om te overleven en dat precies was begonnen met Dale.
Wat het meer verdraaid maakte, was de bekentenis dat ze niet alleen volwassenen hadden gegeten, maar ook kinderen. Het leidde er allemaal toe dat Rick en zijn groep The Hunters op een zeer grafische manier martelden en van de hand deden.
doek lichte gist tarwe
9Slechtste: we vinden onszelf (Robert Kirkman, Charlie Adlard en Cliff Rathburn)
We vinden onszelf is een van die langzamere aftermath-achtige volumes die vaak worden geraakt of gemist in Lopende dood . In dit geval is het een grote misser omdat er maar heel weinig voelt alsof het gebeurt. Hoewel Walking Dead vol zit met interessante personages, is het nooit op zijn best als het veel dialogen bevat en vooral niet als het ten koste gaat van de actie.
Er is hier wat karaktergroei voor Rick naarmate hij een breder beeld begint te krijgen van wat het betekent om een leider te zijn, maar over het algemeen is het een saaie reeks hoofdstukken.
8Beste: Geen uitweg (Robert Kirkman, Charlie Adlard en Cliff Rathburn)
Geen uitweg voorafgegaan We vinden onszelf en is een veel superieur volume, een boek dat de intensiteit vertienvoudigt, wat de eerste echte dreiging van zombies met zich meebrengt, aangezien rivaliserende overlevenden vaak centraal staan.
Het raakt ook de groep van Rick die de heerschappij van de gemeenschap van Alexandrië overneemt, tot ongenoegen van de bewoner. Het leidt tot een van de meer actievolle delen met mooie karakterontwikkelingen ertussen, vooral in het geval van Rick.
7Slechtste: New World Order (Robert Kirkman, Charlie Adlard, Stefano Gaudiano en Cliff Rathburn)
De laatste paar delen van Lopende dood waren niet de beste werken van Kirkman, de dreiging van de zombie-apocalyps was op dit moment te gemarginaliseerd. Het Gemenebest, dat in dit boek werd geïntroduceerd, was daar een belangrijke reden voor.
Ze hadden een enorme hoeveelheid overlevenden, variërend tot 50.000, en hadden zelfs hun eigen militie. Inmiddels begon de strip ook een beetje lang in de tand te voelen, verhaallijnen die voelden alsof ze herhaald werden.
6Beste: All Out War Part 1 (Robert Kirkman, Charlie Adlard, Stefano Gaudiano en Cliff Rathburn)
Beide delen die zich richtten op de oorlog met Negan waren uitstekend, één boekte iets minder dan twee. Een grote reden hiervoor is het pure charisma dat Negan als schurk had, gemakkelijk de beste in de hele serie. Hij had een gravitas over hem die maar weinig schurken voor hem en na hem hadden.
Dit deel zit ook boordevol bloed, lef en bloedstollende actie, allemaal dingen die de serie zo geweldig maken. Het is nog steeds het verhaal dat ook de meeste doden op zijn pagina's heeft, met 12 benoemde personages en vele andere niet nader genoemde.
5Slechtste: The Heart's Desire (Robert Kirkman, Charlie Adlard en Cliff Rathburn)
Het volume heeft een van de meer iconische lijnen in de serie, iets dat enkele van de fouten erin maskeert. Want hoe cool het ook was om Rick te horen schreeuwen dat de overlevenden de wandelende doden waren, niet de zombies, de volumes misten gewoon de oomph ervan.
Er zit actie in, maar het voelt allemaal niet zo bedreigend, en de enige belangrijke ontwikkeling is dat Rick worstelt met zijn gezond verstand omdat hij de leider van de groep is. Het is interessant, maar de serie vond op dit moment nog steeds zijn weg.
rock of bust bier
4Beste: Gemaakt om te lijden (Robert Kirkman, Charlie Adlard en Cliff Rathburn)
Hoewel hij geen Negan was, was de gouverneur een geduchte vijand en een van De wandelende doden betere schurken. Dit volume is een belangrijke reden waarom het veel van zijn brutaliteit laat zien, wat leidde tot de meeste sterfgevallen op het paneel in de serie, met een totaal van 23, de tweede alleen voor All Out War Part 1 wat betreft het totale aantal doden.
Het eindigt ook met de gouverneur zelf die zijn einde ontmoet in een vlaag van karma door toedoen van een van zijn volgelingen zodra Lilly het ware gezicht van haar leider ziet.
3Slechtste: The Rotten Core (Robert Kirkman, Charlie Adlard, Stefano Gaudiano en Cliff Rathburn)
Het deel gaat in wezen over het opzetten van The Commonwealth als de nieuwe vijand die Rick en zijn bemanning zouden moeten overwinnen als ze beginnen in te zien dat niet alles zo gelukkig is als het lijkt. Nadat ik dit meerdere keren heb meegemaakt met andere gemeenschappen, komt het gewoon niet zo veel aan.
Het is alleen maar reddende genade is het laatste hoofdstuk in het boek waarin Rick Dwight doodt om te voorkomen dat er weer een oorlog uitbreekt, een interessante verandering van tempo in een anders zo saaie verzameling hoofdstukken.
tweeBeste: Iets om bang voor te zijn (Robert Kirkman, Charlie Adlard en Cliff Rathburn)
Dit hele deel is een van de beste in de hele serie, waarin een deel van Rick's ontluikende ego wordt getoond omdat hij The Saviors niet zo serieus neemt als hij zou moeten, en de wereld kennis laat maken met Negan, de altijd sadistische schurk.
Rick's arrogantie die terugkomt om hem in zijn kont te bijten is een geweldige ontwikkeling, maar dit boek gaat helemaal over Negan en hoe hij zijn knuppel, Lucille, hanteert. Voor een serie die zo bol staat van de dood, was er geen schokkender dan hoe Glenn aan zijn einde kwam.
1Slechtste: Miles Behind Us (Robert Kirkman, Charlie Adlard en Cliff Rathburn)
Hoewel het niet zo ondraaglijk is als tijdens de show, was de tijd op de boerderij nooit het leukste deel van De levende doden . De serie vindt nog steeds erg zijn weg, vooral na de grote dood van Shane in het eerste deel.
De dingen vertragen hier gewoon een beetje te veel omdat het meer gericht is op het proberen de elementen te overleven in plaats van op zombies, hoewel ze wel verschijnen. Hershels standpunt over zombies, terwijl het een interessant tegenwicht bood aan Rick, had ook nooit veel zin.
