Wie zijn de gezworen vijanden van trollen? Als Nickelodeon-tekenfilms me iets hebben geleerd, zijn het kabouters. Als we afgaan van de Noorse sprookjeslogica, zijn het bokjes. Of misschien zijn het hobbits. Hoe dan ook, zo zijn de producenten en het schrijvende personeel van 'De levende doden' hun publiek moeten zien.
Ik maak een grapje, maar slechts een klein beetje. Terwijl Scott Gimple en co. lijken aardige, extreem getalenteerde mensen die alle steun van fans waarderen, het einde van de finale van seizoen zes, 'Last Day On Earth', zou je anders doen denken, tenminste over dat tweede punt. Na bijna 90 minuten geprobeerd te hebben om Maggie -- die hoogstwaarschijnlijk een miskraam krijgt -- medische hulp te krijgen, die bij elke beurt wordt tegengehouden door The Saviors, vallen Rick, Carl, Eugene, Aaron, Abraham en Sasha allemaal in de klauwen van hun rivalen. Dit gebeurt nadat ze te voet door het bos zijn vertrokken en Eugene met de camper achterlaten. Onnodig te zeggen dat het niet zo goed gaat met Eugene.
De Verlossers halen dan Rosita, Daryl, Michonne en Glenn uit hun gevangenschap en zetten ze op hun knieën naast de rest van de bemanning van Alexandrië. Op dit moment weten zelfs degenen die de strip niet hebben gelezen wat er gaat komen. Ze worden allemaal op een presenteerblaadje gezet vanwege de woede van de leider van The Saviors, Negan, die het volste recht heeft om een voorbeeld te willen zijn voor Rick en zijn team.
Voordat we ingaan op enige negativiteit rond het einde, laten we het hebben over een paar positieve eigenschappen van 'Last Day On Earth'. Ten eerste haalt Morgan Carol in, en hoewel ik haar nieuwe houding om niet te doden nog steeds niet geloof, is zijn besluit om eindelijk het tegenovergestelde te doen om zijn vriend te redden op zijn minst interessant. Het geeft plotseling gewicht aan hun heen en weer in de eerste helft van het seizoen, een gezonde middenweg aan hun ooit totaal verschillende filosofieën over het nemen van mensenlevens: doden moet niet lichtvaardig worden opgevat, maar soms is het noodzakelijk. Ook lopen ze tegen wat lijkt op twee ridders uit The Kingdom, dus (bijna) bevestiging van onze theorie van vorige week . Laten we hopen dat we Ezechiël (en Shiva!) In de eerste aflevering van seizoen zeven bereiken.
En natuurlijk zouden we nalatig zijn om niet naar voren te brengen hoe perfect de show Negan weergeeft - zijn entree geschoten door Greg Nicotero met gepast weinig fanfare. Na alle spanning; na de talrijke ontmoetingen met The Saviors; nadat de hoofdcast ze een van hun tegenstanders aan een ketting aan een viaduct ziet hangen, stapt de grootste slechterik uit de strips gewoon uit de camper. 'In onze broek plassen?' vraagt hij duidelijk.
Dit gemak en no-nonsense branie is essentieel voor het personage. Een deel van waarom Negan werkt, is omdat hij in staat is om op het niveau te komen van degenen die hem volgen. Hij heeft ook gevestigde en redelijk consistente regels. Hij is charismatisch. Verdorie, hij is zelfs eerlijk als het gaat om het omgaan met zijn vijanden. Hoezeer we ook voor Team Rick pleiten, zijn mensen zijn hier ook mee begonnen. Ze hadden alle kans om ongedeerd weg te lopen of gewoon uit de zaken van The Saviors te blijven. Maar dat deden ze niet. En, als Jeffrey Dean Morgan scherpzinnig opgemerkt in de aflevering 'The Talking Dead' direct na de finale, is Negan misschien niet zo heel anders dan Rick. Ja, hij is meer sadistisch. Ja, hij heeft een groter ego. Maar Rick heeft veel wrede, twijfelachtige daden gepleegd op zijn laagste punten.
Morgan, Nictoero en de rest van het TWD-team begrijpen dit en kunnen het in Negan's paar korte minuten schermtijd overbrengen. Als kijker ben je bang voor hem als hij voor zijn potentiële slachtoffers slentert, en toch begrijp je ook zijn verlangen naar vergelding. Wat nog belangrijker is, je hoort hem graag praten. Dat zijn de kenmerken van zoveel grote leiders, zowel echte als fictieve.
Was dat maar wat we overhielden in de laatste momenten van de aflevering. Als de finale Negans aanval niet had laten zien vanuit het oogpunt van zijn slachtoffer, waardoor hun identiteit mysterieus was gebleven ( lees hier over enkele van onze theorieën hierover ). Hadden de schrijvers maar meer respect voor hun publiek.
Ik zeg dit omdat, in tegenstelling tot zoveel horrorfilms en actiefilms, het tonen van het gruwelijke geweld hier eigenlijk een doel dient. Nicotero en Morgan doen zo fantastisch werk door Negans angst en sympathie op te bouwen, en als we hem in het hoofd hadden gezien van een ander personage waar we van houden, dan staan die tegenstrijdige eigenschappen nog meer op gespannen voet met elkaar. We mogen hem graag, maar we zagen hem net iemands hersens over de bosbodem slaan. Omgekeerd zijn we doodsbang voor hem, maar willen we ook meer horen van wat hij te zeggen heeft. En het meest opvallende van alles is dat we nu de echte dreiging van The Saviors begrijpen. We begrijpen dat het spel is veranderd.
Maar dat wordt allemaal verpest door de POV-opname, die niet eens wordt uitgevoerd met een blijvende impact. Negans vleermuis komt een paar keer naar beneden, we horen wat gedempt geschreeuw en ingeblikte splattereffecten, en zien dan een straaltje gedigitaliseerd bloed langs het scherm sijpelen. Helemaal zwart en het gekreun van 'Walking Dead'-fans over de hele wereld.
Het meest frustrerende van alles is dat 'The Walking Dead' zo populair is, dat het het zich kan veroorloven om te doen wat het wil. Ik kon het einde enigszins begrijpen als de show pijn deed voor ratings of een soort tweede wind van een cliffhanger nodig had, maar de enorme omvang van het publiek zou een eenvoudige, duidelijke en eerlijke verhalen moeten rechtvaardigen. En als de producenten denken dat ze dat al aanbieden, moeten ze kijken naar de unaniem negatieve reacties van kijkers die het internet overspoelden, slechts enkele uren nadat 'Last Day On Earth' werd uitgezonden.
Dus met dat alles in gedachten, waarom heeft het zesde seizoen zijn meestal sterke verhaalbeats ondermijnd met nep-outs, cop-outs en beslist zwakke cliffhangers? Waarom heeft het consequent zijn publiek getrolld? Verdomme als ik het weet. Maar ik weet wel dat ik volgend jaar terugkom. Omdat ik een fan ben; een trouwe fan; het soort fan dat de show met miljoenen heeft verzameld; het soort fan dat beter verdient. Dus alsjeblieft, alsjeblieft, alsjeblieft, als iemand die betrokken is bij 'The Walking Dead' dit leest, is het tijd om te stoppen met het beledigen van onze collectieve intelligentie.
