In de vroege jaren 2000 begon Scholastic Publishing met het uitbrengen van Kathryn Lasky De bewakers van Ga'Hoole boeken. De serie, die vijftien kernboeken heeft, volgt een dappere groep uilen die met een subliem hart de vlucht nemen om het kwaad te bestrijden en de zwakken te verdedigen. In 2010 brachten productiemaatschappij Animal Logic en regisseur Zack Snyder uit The Legend of the Guardians: The Owls of Ga'Hoole , een film gebaseerd op de boeken die dezelfde kritiek kregen die veel films op basis van boeken krijgen: de boeken waren beter.
Het valt niet te ontkennen Legend of the Guardians: The Owls of Ga'Hoole is een mooie film. Elke opname is prachtig, en dankzij Animal Logic zien de personages er allemaal realistisch en geloofwaardig uit, terwijl ze toch een reeks expressiviteit behouden die niet in de natuur te vinden is. De vergezichten zijn adembenemend en de visuele effecten zijn spectaculair. Legende van de Wachters ziet er geen tien jaar oud uit, en de visuals staan nog steeds overeind in vergelijking met de grote blockbusters van vandaag.
Waar Legende van de Wachters lijdt is in het verhaal. Voor iemand die nieuw is in de serie, is het verhaal heel eenvoudig: Soren is een jonge uil die wordt ontvoerd door kwaadaardige uilen nadat hij uit zijn nest is gevallen. Hij ontsnapt en vindt met zijn nieuwe vrienden de goede uilen van Ga'Hoole. De goeden zegevieren, verslaan het kwaad en redden de dag. Hoewel dit heel eenvoudig lijkt, is het ook een sterk ingekorte versie van het verhaal.
Sommige veranderingen zijn logisch voor de film, en er is veel dat wordt gecondenseerd tot expositie. echter, de Legende van de Wachters beslaat de eerste zes boeken in de serie, en als je zoveel probeert te dekken, mis je uiteindelijk veel van de betrokken nuance. Belangrijke bogen en karakterontwikkelingen die hard toeslaan in de boeken worden volledig weggelaten in de film, terwijl andere sterk worden gecondenseerd.
Er zijn ook enkele veranderingen die niet zo logisch zijn. Ondanks dat romantiek niet echt een focus van de boeken is, Legende van de Wachters bevat een liefdesdriehoek, wat een vreemde verhalende keuze is. Er zijn ook karakterveranderingen, aangezien Twilight grover is in de boeken, terwijl Jatt en Jutt dreigender zijn. Enkele hoofdpersonen in Bewakers van Ga'Hoole , zoals Zan, Streak en Hortense -- zijn nergens te zien in de film, terwijl de vleermuizen, die minder belangrijke personages zijn in het eerste boek en niet opnieuw worden genoemd, een grotere rol spelen.
Om eerlijk te zijn tegenover de film, Legende van de Wachters had een looptijd van 97 minuten, wat betekent dat het inpassen van zes boeken in zo'n korte tijd altijd problemen zou veroorzaken. Die problemen worden alleen maar verergerd door het feit dat fans van de boeken niet anders kunnen dan problemen zoals hierboven vermeld opmerken.
Daarom Bewakers van Ga'Hoole moet een tv-serie zijn.
sigarenstad ipa
De markt voor tv is nog nooit zo sterk geweest, met niet alleen kabel, maar ook een groot aantal streamingdiensten die op zoek zijn naar nieuwe series om het publiek te boeien. Met vijftien boeken in het hoofdverhaal, Bewakers van Ga'Hoole kan gemakkelijk een paar seizoenen geweldige tv ondersteunen. En daarmee kan de tv-serie de boekenreeks de tijd geven die het verdient om de gebeurtenissen, plaatsen en personages vorm te geven.
En deze serie kan heel, heel donker worden. Alleen al in het eerste boek worden uilen gehersenspoeld, vermoord en gemarteld. Zan, een van de Amerikaanse zeearenden, kan niet praten omdat haar tong is uitgetrokken tijdens een gevecht met de uilen van de St. Aegolus Academie voor weesuilen (St. Aggie's). Twilight is wees en woont op zichzelf in a heel jonge leeftijd, terwijl Diggers kleine broertje Flick doormidden wordt gescheurd en opgegeten door Jatt en Jutt. De actie wordt vanaf dat moment alleen maar donkerder, aangezien de serie zich verdiept in oorlogen en politiek en soms zelfs in magie. Alleen al de tweede boog van de originele serie introduceert hagsfiends, vreemde kruisen tussen uilen en kraaien die andere vogels kunnen laten bevriezen en uit de lucht kunnen laten vallen via een gele gloed uit hun ogen, en vuurzicht, het vermogen om de toekomst te zien en andere belangrijke gebeurtenissen door vlammen.
Om nog maar te zwijgen over het mysterie van de Anderen, vreemde wezens die allang uitgestorven zijn en die structuren en media hebben achtergelaten die de dieren die ze vinden verbijsteren. Lezers zouden deze Anderen als mensen herkennen en vragen zich af wat er precies is gebeurd waardoor ze allemaal zijn verdwenen. In de hoofdverhaallijn komt dit tenminste nooit aan de orde, en zelfs in de tijd van Hoole, eeuwen vóór het hoofdverhaal, zijn Anderen een verre herinnering.
Door van de boeken een tv-serie te maken, kunnen kijkers ook goed blijven hangen in de stille tijd en genieten van de wereldopbouw. Boek één wordt bijna volledig in St. Aggie's doorgebracht. In de loop van dat boek leren Soren en Gylfie, twee jonge uilen, de ins en outs van St. Aggie's om de verschrikkingen ervan beter aan de buitenwereld te kunnen melden, van maanknipperende uiltjes tot vampiervleermuizen die de oudere uilen van bloed laten leeglopen weersta de verleiding om te vliegen. Boek twee daarentegen wordt besteed aan het leren hoe de Grote Boom en de Wachters werken, van de chaws tot de rybs (leraren) tot het vliegen door bosbranden voor de heetste kolen. De uitgestrekte noordelijke koninkrijken en hun oorlogsgeschiedenis worden diepgaand onderzocht in boek zes, terwijl verschillende boeken zijn gewijd aan het hiernamaals, een land van vuur en vulkanen waar de Sintel van Hoole verblijft. Een tv-programma kan, net als een boekenreeks, gemakkelijk op deze plekken blijven hangen.
De Bewakers van Ga'Hoole serie biedt ook een veelbelovende structuur waar tv-programma's nu naar lijken te leunen: een definitief begin, midden en einde met de belofte van vervolgen en spin-offs, mocht het populair genoeg blijken te zijn. De dagen van eindeloze series die seizoen na seizoen doorgaan, lijken in het verleden te verdwijnen, terwijl moderne televisie de voorkeur lijkt te geven aan shows die snel en hard toeslaan en een bevredigend einde geven. Bewakers van Ga'Hoole biedt het soort ingrijpende formaat en harde gevechten die langlopende shows leuk vinden Game of Thrones presenteert, maar heeft nog steeds de rustige karaktermomenten die andere populaire series bieden. En nu 2D-animatie een comeback maakt, Bewakers van Ga'Hoole heeft zijn keuze uit animatie-indelingen om uit te samplen.
Weihenstephan gist donker
Terwijl een Bewakers van Ga'Hoole serie zou leuk zijn, de slechte prestaties van de film aan de kassa kunnen voorkomen dat dit werkelijkheid wordt. Toch, als een aanpassing van Bewakers van Ga'Hoole ooit weer zou moeten vliegen, zou het dat op tv moeten doen, waar het verhaal recht gedaan kan worden.
