In de wereld van The Witcher , hebben mensen de neiging om te domineren, ondanks dat ze laatkomers zijn op het continent. Dwergen, halflingen en elfen waren de voornaamste bewoners vóór hun komst, maar de mensheid ontwikkelde zich snel en vulde het continent met hun aantal. Het duurde niet lang voordat niet-mensen weinig meer werden dan een bijzaak. De Scoia'tael waren oorspronkelijk een factie van elfen geboren uit haat en wrok veroorzaakt door het racisme dat mensen ten opzichte van hun volk vertoonden, en door de jaren heen waren de tactieken die ze gebruikten even angstaanjagend als dodelijk.
Scoia'tael betekent 'eekhoornstaart' in de Elder Speech, de taal van de Aen Sidhe-elven. De naam van de factie kwam van de eekhoornstaarten waarmee veel van de groepsnummers hun kleding versierden. In de loop van de tijd werd het relatief gewoon om dwergen en halflingen te bespioneren binnen de Scoia'tael-commando's, omdat ronduit racisme op het continent vastbesloten leek om iedereen uit te roeien die niet als mens werd geboren.
Scoia'tael-gevechtseenheden die bekend staan als Commando's worden geleid door prominente elfen die hun plaats hebben verdiend met hun daden. Speciale commando's zijn door de geschiedenis heen genoemd, ontworpen om specifieke taken uit te voeren die zijn voorbehouden aan de sterksten onder hen. Een van de beroemdste Scoia'tael-commando's was de Vrihedd-brigade. Onder leiding van Isengrim Faoiltiarna maakte de Vrihedd-brigade deel uit van de bereden troepen van Nilfgaard, bekend als het 4de cavalerieleger en herkenbaar aan een zilveren bliksemschicht op hun uniformen.
Tijdens de tweede oorlog met Nilfgaard verwierf de Vrihedd-brigade bekendheid vanwege hun wreedheid jegens burgers. Er werd gezegd dat ze hun slachtoffers genadeloos martelden en medische tenten overvielen om de gewonde soldaten binnen te doden. Toen Nilfgaard vrede sloot met Cintra, omvatten de voorwaarden van Cintra de overgave van 32 brigadeofficieren. De officieren werden voor hun executie berecht en hun lichamen werden in het ravijn van de Hydra gedumpt. Twee officieren wisten te ontsnappen voordat ze werden geëxecuteerd: Isengrim Faoiltiarna en Iorveth, de laatste die een belangrijk personage zou worden in CD Projekt Red's The Witcher 2: Assassins of Kings .
Nilfgaard gebruikte de Scoia'tael tijdens de oorlog en bood hen iets aan waar de elven zo wanhopig naar verlangden in ruil voor hun diensten: een huis. Keizer Emhyr var Emreis beloofde Dol Blathanna terug te geven aan de elfen en er een onafhankelijke staat van te maken. Enid an Gleanna werd koningin van Dol Blathanna genoemd, maar nadat Nilfgaard en Cintra vrede hadden gesloten, keerde zelfs de elvenkoningin de Scoia'tael de rug toe en noemde ze bandieten voor de daden die Nilfgaard hen liet uitvoeren.
Hun vechttactieken staan bekend als brutaal, met commando's die op de loer liggen in het bos en struikgewas, zich vermommen tussen de bomen en reizigers op de weg in een hinderlaag lokken. De eerste spel merkt op dat ze beruchte rovers waren van koopmanskaravanen, waarvan bekend is dat ze burgerdorpen genadeloos platbranden. Dat ze maatschappelijke verschoppelingen waren die niet konden ruilen voor de dingen die ze nodig hadden, suggereerde dat, hoewel hun acties onvergeeflijk brutaal waren, ze ook noodzakelijk waren voor hun overleving.
De bitterheid van de Scoia'tael werd een prominent kenmerk in de eerste en tweede Witcher games, waarbij Geralt vaak gedwongen werd om met of tegen hen te kiezen. In The Witcher , beschrijft de woordenlijst voor Elfen de Scoia'tael als rebellen die vechten tegen rassendiscriminatie. Het beweerde dat ze werden geïnspireerd door Nilfgaard en andere grote naties, terwijl het in feite waarschijnlijker was dat ze werden ingegeven door de noodzaak om te overleven.
Geralt ontmoette een Scoia'tael genaamd Yaevinn tijdens hoofdstuk twee van het eerste spel, toen de elf de hekser verzocht om zijn factie te helpen in een strijd tegen de Orde van de Vlammende Roos. Yaevinn deed een beroep op Geralt door erop te wijzen dat de hekser, net als de niet-mensen van hun wereld, nooit door de samenleving zou worden geaccepteerd, eenvoudigweg zou worden getolereerd en gebruikt voor zijn vaardigheden als monsterjager. Of Geralt nu de kant van Yaevinn koos of ervoor koos om neutraal te blijven, de elf werd genoemd door Iorveth in de tweede game, maar hij verscheen of werd niet genoemd in Wild jagen .
In Assassins of Kings , kreeg Geralt de kans om de kant van Iorveth's Scoia'tael te kiezen tegen Vernon Roche's Blue Stripes. Iorveth en zijn commando's hadden zo'n sinistere reputatie opgebouwd voor hun daden tegen mensen dat velen geloofden dat hij niet veel meer was dan een legendarische geest. Geralt ontdekte iets anders toen hij oog in oog kwam te staan met de Scoia'tael. Ondanks zijn duistere daden was Iorveth eigenlijk een gepassioneerde en loyale bondgenoot - vooral als de hekser het vertrouwen toonde dat de elf vond dat hij verdiende.
Hoewel ze een kleinere rol spelen in Wild jagen , verscheen de Scoia'tael nog wel gedurende de hele wedstrijd. Terwijl ze in de bossen leefden zoals ze altijd hadden gedaan, nauwelijks overlevend, aanvallend en uithalend om te voorkomen dat ze zouden worden uitgeroeid, bleven de Scoia'tael gedreven door hun verlangen om terug te winnen wat eens van hen was en van hen alleen. Helaas maakten hun methoden hen vaak tot doelwit, en met het feit dat het aantal elfen voortdurend slinkt vanwege hun lage reproductiesnelheden, was de kans op de terugwinning waarvan ze droomden nihil.
Scoia'tael blijven als eekhoorns in de bossen, foerageren en plunderen naar alles wat ze kunnen vinden om te overleven, terwijl de rest van de wereld er niet om geeft of ze leven of sterven. In feite zou de meerderheid van de mensen (en zelfs veel van de overlevende Aen Sidhe) liever hebben dat de Scoia'tael helemaal verdwijnt, met het geweld, de wraak en de haat die hun elk moment van ontwaken voeden. Toch vormen ze een noodzakelijk onderdeel van The Continent, een diepe wortel die de wereldgeschiedenis aan de bron verbindt. Ongeacht de corruptie die hen bijna keer op keer tot ondergang heeft geleid, ze houden vast aan de hoop dat op een dag de elven uit de as zullen herrijzen en weer zullen domineren.
