De avonturen van Ichabod en Mr. Toad is misschien niet een van Disney's meest bekende werken, maar het wordt nog steeds herinnerd als een van hun engste animatiefilms , vooral vanwege de duisternis van het tweede segment op basis van De legende van de slaperige holte verhaal.
Dit is echter niet het enige eigenaardige feit over de cartoon - er zijn er nog veel meer waarvan zelfs de meest toegewijde Disney-fans zich misschien niet bewust zijn. Van verhaalinspiratie tot productiedetails, er is veel meer aan de hand! De avonturen van Ichabod en Mr. Toad dan het op het eerste gezicht lijkt.
10De film is de laatste van Disney's 'Pakketfilm'-tijdperk
In de jaren veertig produceerde Disney een aantal zogenaamde pakketfilms, die bestonden uit verschillende korte films die alleen door een enkele gebeurtenis of thema aan elkaar waren gekoppeld.
De avonturen van Ichabod en Mr. Toad was de laatste van dit tijdperk, met twee verhalen gebaseerd op De wind in de wilgen en De legende van de slaperige holte respectievelijk. Disney zou pas in 1977 nog een pakketfilm uitbrengen: De vele avonturen van Winnie de Poeh .
9Veel locaties uit het oorspronkelijke verhaal van The Sleepy Hollow zijn echt
De personages zijn volledig fictief, maar de plaatsen die auteur Washington Irving in zijn originele korte verhaal gebruikte, zijn eigenlijk echt.
De Tarry Town uit het verhaal is gebaseerd op de echte Tarrytown in Westchester County, New York, niet ver van Manhattan. Een dorp niet ver daarvandaan, North Town genaamd, kreeg van oudsher de bijnaam Sleepy Hollow en werd daar in 1996 naar omgedoopt. Bovendien werd Irving begraven op de Sleepy Hollow-begraafplaats.
8Het was oorspronkelijk bedoeld als twee afzonderlijke films
De rechten voor De wind in de wilgen werden in 1938 door Disney overgenomen, maar de ontwikkeling en productie duurden jaren. De productie van een bewerking van De legende van de slaperige holte begon pas eind 1946.
Als gevolg van een aantal verschillende gebeurtenissen en productieproblemen werden de twee eind 1947 samengevoegd tot één speelfilm. Blijkbaar waren de verhalen niet lang genoeg om als afzonderlijke speelfilms te functioneren.
7'Headless Horseman' is een van de donkerste nummers in een Disney-film
Het nummer 'Headless Horseman' uit de Sleepy Hollow segment wordt vaak beschouwd als een van de donkerste nummers in Disney-films, naast nummers als 'Hellfire' uit De klokkenluider van de Notre Dame en 'Waardeloos' van De dappere kleine broodrooster .
Het verhaal zelf is al erg spookachtig en daarom kan het nummer bijzonder invloedrijk zijn op beïnvloedbare kinderen. Naar verluidt was het nummer zelfs bijna uit de definitieve versie geknipt vanwege de angst dat het te veel zou zijn voor een familiefilm.
6De film won een Golden Globe Award
De Golden Globe Awards waren toen nog erg jong. In 1950 eerde de zevende aflevering van de jaarlijkse ceremonie de films van 1949, en De avonturen van Ichabod en Mr. Toad werd genomineerd voor de Beste Cinematografie - Kleur.
Het won vervolgens de prijs voor de musical In de stad , die dat jaar een Academy Award won.
5Het Sleepy Hollow-segment heeft een iconische cast
Hoewel het Mr. Toad-verhaal misschien niet erg prominente stemacteurs heeft (behalve Basil Rathborne die het vertelde), is het tegenovergestelde waar voor de Sleepy Hollow segment. The Narrator, Ichabod Crane en Brom Bones werden allemaal ingesproken door Bing Crosby, die vaak wordt beschouwd als de eerste multimedia-ster ooit, omdat hij een bekende zanger, acteur en komiek was.
Ichabod's paard Gunpowder en Brom's paard werden ingesproken door Pinto Colvig, de Disney-legende die bekend stond om het leveren van de originele stemmen voor Pluto en Goofy. Clarence Nash, de originele stem van Donald Duck, sprak ook het paard van Ichabod uit.
die jaren 70 laten zien wat er met eric is gebeurd
4De twee verhalen zijn eigenlijk niet zo veel met elkaar verbonden
Zoals eerder vermeld, zijn pakketfilms gemaakt van verschillende korte verhalen die verbonden zijn door een thema of evenement, maar dit is niet precies het geval voor De avonturen van Ichabod en Mr. Toad .
Naar verluidt werden de twee gecombineerd omdat hun hoofdpersonages de neiging hebben om in verschillende soorten rampen terecht te komen, hoewel dat meestal achteraf werd besloten - de echte reden om de twee verhalen samen te brengen was, nogmaals, problemen achter de schermen met betrekking tot hun productie.
3De ruiter zonder hoofd wordt beschouwd als een van de donkerste schurken van Disney
Talloze ouders hebben geklaagd dat de Sleepy Hollow segment is bijzonder eng, en veel mensen die met de film zijn opgegroeid, praten nog steeds over hoeveel het hen als kinderen beïnvloedde.
Een van de redenen waarom de cartoon zo eng is, is de iconische schurk. The Headless Horseman wordt beschouwd als een van Disney's donkerste schurken samen met The Horned King in De zwarte ketel en de twee belangrijkste schurken in Fantasie en het vervolg (respectievelijk Chernabog en de Firebird).
tweeDisney heeft al een ander werk aangepast van de auteur van The Wind In The Willows
In 1941 bracht Disney uit De aarzelende draak die live-action (een rondleiding door de nieuwe studio) en animatie (vier korte animatiefilms) combineerde. Een van deze korte broeken was De aarzelende draak dat is waar de functie zelf naar is vernoemd.
De korte film was een bewerking van Kenneth Grahame's boek uit 1898. Later zou Disney de rechten kopen voor Grahame's boek uit 1908 en het aanpassen De wind in de wilgen als het eerste verhaal in De avonturen van Ichabod en Mr. Toad .
1Sleepy Hollow heeft wortels in mythologie en folklore
Het karakter van de Hoofdloze Ruiter is duidelijk fictief, maar hij is eigenlijk gedeeltelijk gebaseerd op de personages die voorkomen in sommige Europese mythologieën. Engelse, Ierse, Scandinavische en Duitse mythologieën hebben allemaal verhalen waarin op de een of andere manier spookrijders voorkomen.
The Wild Hunt (te zien in verschillende mythologieën) heeft een groep bovennatuurlijke jagers die op spookpaarden rijden. De Ierse dumbahan is een ruiter zonder hoofd die zijn eigen hoofd ronddraagt.
