Een van de dingen over stripboeken die uniek is voor strips, is het bescheiden geluidseffect. Het is duidelijk dat films en tv-shows gevuld zijn met geluidseffecten en dat romans al eeuwenlang geluiden beschrijven, maar stripboeken zijn uniek omdat ze de enige vorm van media zijn waarin geluidseffecten worden uitgeschreven als een apart aspect van het verhaal. Geluiden worden niet alleen beschreven, ze zijn heel veel ervaren .
VERWANT: 15 meest iconische Wolverine-stripboekomslagen
Er zijn veel geluidseffecten die heel vaak worden gebruikt in stripboeken, maar dit is geen lijst van de meest voorkomende. In plaats daarvan zijn dit de meest iconisch geluidseffecten, de geluidseffecten die op zichzelf beroemd worden vanwege hun connectie met bepaalde personages of bepaalde momenten in de stripgeschiedenis. Dit zijn de geluidseffecten waarbij je ze alleen maar hoeft te horen, lezen of hardop spreken en je precies weet met welk personage en/of moment ze verbonden zijn. Hier zijn dan de meest iconische geluidseffecten van stripboeken aller tijden.
vijftienKTANG
Een van de meest bekende woorden in alle strips is 'Shazam', het magische woord dat Billy Batson gebruikte om te transformeren in 's werelds machtigste sterveling, Captain Marvel. Shazam is echter geen geluidseffect, het is een echt woord. Het belang van de transformatie van Batson tot Captain Marvel, vergezeld van een kenmerkend geluid, was Roy Thomas echter niet ontgaan toen het tijd werd voor hem om Marvel's eigen Captain Marvel te vernieuwen, in 1969.
Na een paar magere jaren waarin Captain Marvel de goede strijd op aarde vocht als een verbannen Kree-legerofficier, knapten Thomas en kunstenaar Gil Kane Captain Marvel op door hem een prachtig nieuw kostuum te geven en hem ook te koppelen aan Rick Jones (die al een sidekick was geweest). aan Hulk en Captain America tegen dit punt in zijn korte komische leven) door een variatie te doen op Billy Batson die verandert in Captain Marvel. Deze keer was het via speciale nega-bands dat Rick samen zou kletteren om een switch teweeg te brengen met Captain Marvel. Het geluidseffect, 'Ktang!' was hun equivalent van 'Shazam!'
14VIJF-SPAK
Mark Gruenwald was een expert in de continuïteit van Marvel Comics. Hij was de leidende kracht achter de totstandkoming van het officiële handboek van het Marvel-universum. Terwijl hij aan het handboek werkte, had Gruenwald echter het gevoel dat hij veel te veel kleine en/of zinloze superschurken tegenkwam waar niemand iets mee deed. Hij vond het zonde om zoveel superschurken door het Marvel-universum te laten rennen zonder iets te doen, omdat niemand geïnteresseerd was om ze te schrijven.
Zijn oplossing was om de Scourge of the Underworld te creëren, een mysterieuze meester van vermomming die het Marvel-universum zou rondgaan en de minder bekende superschurken zou doden op de pagina's van veel van Marvel's stripboeken van 1985 en 1986. Dit zou ertoe leiden dat hij ontdekt door Captain America en verslagen, maar niet voordat hij tientallen 'nutteloze' superschurken zou doden. Het was een treffend voorbeeld van de gedeelde universumkwaliteit van Marvel. Telkens wanneer de Scourge iemand doodde, gaf zijn speciale pistool het geluid 'Pum' af wanneer het vuurde en dan maakte het geluid van de kogel een 'spak'-geluid. Die twee geluidseffecten werden halverwege de jaren 80 heel vertrouwd in het Marvel Universum.
pabst bier recensie
13HH
Toen Grant Morrison 'JLA' overnam en de serie terugbracht naar zijn rechtmatige plaats als het middelpunt van het DC-universum met de 'Big Seven'-superhelden in het boek, kreeg hij al snel een beetje een reputatie als het op Batman aankwam. Morrisons kijk op Batman wordt vaak 'Bat-God' genoemd, aangezien Batman zichzelf heel goed vrijspreekt in Morrisons 'JLA'-kwesties. Het belangrijkste keerpunt in de eerste boog is dat Batman de enige is die de zwakte van de kwaadaardige Hyperclan heeft ontdekt. Ze kunnen er niet achter komen hoe hij hen verslaat en blijven roepen dat hij maar een man is, maar hun gevangene Superman grijnst gewoon, omdat hij beter weet.
Tijdens de epische 'Rock of Ages'-verhaallijn is er een scène in de toekomst waarin de aarde is veroverd door Darkseid en Batman jarenlang wordt gemarteld door Desaad. Het bleek echter dat Batman uiteindelijk won in hun martelspel en de plaats van Desaad innam totdat hij een zet kon doen tegen Darkseid. Dit gaat gepaard met Batman's verbale tic, 'Hh', die de bijna nonchalante houding symboliseert die Morrison's Batman heeft ten opzichte van de gekke geweldige dingen die hij routinematig voor elkaar krijgt.
12HURM
Morrison werd bij zijn keuze voor verbale tic voor Batman waarschijnlijk geïnspireerd door een soortgelijke verbale tic die Alan Moore gebruikte voor Rorschach in zijn klassieke stripreeks 'Watchmen' met kunstenaar Dave Gibbons. De serie speelt zich af in 1985, maar de gebeurtenissen in het boek gaan helemaal terug tot de jaren veertig. Chronologisch ontmoeten we Rorschach voor het eerst in de jaren zestig, toen hij deel uitmaakte van een nieuwe generatie superhelden (net zoals de jaren zestig een nieuwe generatie superhelden in de echte wereld zagen).
We zien hem echter voor het eerst in 1985 (het 'heden van vandaag' op het moment dat het boek uitkwam), en de verbale tics zijn de sleutel om te laten zien hoe Rorschach is geëvolueerd van zijn vroegere jaren, toen hij normaal sprak. Tegen de tijd dat hij de moord op zijn voormalige superheld-collega, de komiek, in 'Watchmen' #1 onderzoekt, communiceert hij nauwelijks met mensen en zijn verbale tics, zoals 'Hurm', worden uitgesproken.
elfDOOM
Toen Walter Simonson de schrijf- en tekentaken op 'Thor' overnam, zorgde hij ervoor dat zijn eerste nummer ('Thor' #337) zeer gedenkwaardig werd. Niet alleen was de hoes een van de beste Marvel Comics-covers aller tijden (een alien die Thor's hamer zwaait en het logo van de serie breekt) en de cliffhanger van de uitgave was een historische (zei alien die Thor's hamer van hem afpakte en bewijst om de kracht van Thor waardig te zijn), maar de strip begon met een mysterieus wezen dat op een zwaard beukte en elk pond maakte het geluid 'Doom'.
beste stout 2015
Dit hield een aantal problemen aan totdat uiteindelijk werd onthuld dat het het eerste beest was dat bekend stond als Surtur, en dat hij op weg was om Asgard te verwoesten! Letterer John Workman ging ver boven en buiten in hoe goed hij de verschillende 'Doom'-geluiden die in de serie werden gebruikt, had ontworpen. Jaren later, toen Simonsons vrouw, Louise, een van de schrijvers was van de 'Superman'-titels, leenden die boeken het 'Doom'-effect door dat geluid ongeveer een maand onder de grond te laten horen voordat het uiteindelijk doorbrak als de angstaanjagende wezen bekend als Doomsday, die uiteindelijk Superman vermoordde!
10PING
Toen Jack Kirby in 1970 Marvel Comics verliet voor DC Comics, debuteerde hij met een gloednieuwe reeks onderling verbonden strips genaamd 'The Fourth World', die de schijnbaar eeuwige strijd vertelt tussen de New Gods of New Genesis en de kwaadaardige wezens van Apokolips, geleid door de kwaadaardige Darkseid. Hun oorlog was jarenlang uitgesteld door een pact waarbij de twee leiders (Highfather en Darkseid) zonen met elkaar zouden ruilen. Echter, toen Highfather's zoon, Scott Free, ontsnapte uit Apokolips (zoals Darkseid wist dat hij zou doen), was de oorlog weer begonnen, hoewel Darkseid's zoon, Orion, ervoor koos om samen met de New Gods tegen zijn biologische vader te vechten.
De 'Vierde Wereld'-titels introduceerden een aantal fascinerende ideeën, waaronder de Mother Box, het soort supercomputer dat gekoppeld was aan alle wezens van New Genesis. Het was in wezen een levend wezen dat allerlei functies voor zijn eigenaren vervulde, waaronder het herstellen van verwondingen. Toen het in actie kwam, had het een bekend 'Ping Ping Ping'-geluid.
9WHAAM
Een van de meest succesvolle artiesten op het gebied van pop-art was Roy Lichtenstein, die miljonair werd met zijn populaire en veelgeprezen kunstwerken die waren gebaseerd op de wereld van stripboeken en populaire reclame. Het concept achter het werk van Lichtenstein is dat hij zogenaamde 'low art', zoals stripkunst, zou nemen en dan in het algemeen een paneel van een echt stripboek zou repliceren tot een groot schilderij; daarbij zou hij het hele idee van 'lage' en 'hoge' kunst parodiëren. Houd er echter rekening mee dat Lichtenstein niet letterlijk stripboekpanelen kopieerde, hij zou vaak een aantal wijzigingen aanbrengen wanneer hij de panelen in schilderijen veranderde.
Natuurlijk bleven er genoeg van de originele panelcomposities over zodat de anonieme stripartiesten wiens werk hij gebruikte (voornamelijk Irv Novick, Jack Kirby, Russ Heath en Jerry Grandenetti) natuurlijk een hekel hadden aan het hoge niveau van roem en fortuin dat Lichtenstein bereikte op basis van de ruggen van hun werk. Zijn beroemdste werk is waarschijnlijk 'Whaam', een gigantisch tweeluik gebaseerd op een Irv Novick-paneel uit 'All-American Men of War'. Het is waarschijnlijk het enige geluidseffect van een stripboek dat in het wereldberoemde Tate Modern Art Museum hangt.
8HA HA HA HA HA HA
Vanaf het begin lachte Batmans aartsrivaal, de Joker, zich een weg door een reeks moorden. Naarmate het personage vorderde van seriemoordenaar tot algemene boef (toen stripboeken steeds meer werden ontsmet voor hun jonge lezerspubliek), bleef het lachen een belangrijk onderdeel van zijn karakterisering. Dit ging door, zelfs toen de Joker in de jaren zeventig terugkeerde naar zijn eerdere moorddadige manieren.
In de klassieke graphic novel, 'The Killing Joke', door Alan Moore en Brian Bolland, zien we een mogelijke oorsprong voor de Joker, die was gebaseerd op het idee dat een bijzonder slechte dag (zoals overgoten worden met chemicaliën en veranderen in een gruwelijke clownachtig wezen) iedereen kan breken (dus de Joker probeert zijn theorie uit op commissaris Gordon, hem ontvoeren en martelen). De Bolland-afbeelding van de Joker die voor het eerst uit het chemische proces tevoorschijn komt en in lachen uitbarst, is een van de beroemdste momenten in de geschiedenis van DC Comics.
7SNAP
Een van de meest controversiële geluidseffecten van stripboeken (waarschijnlijk de meest controversiële geluidseffect van een stripboek) vond plaats in 'Amazing Spider-Man' # 121 (door Gerry Conway, Gil Kane, John Romita en Tony Mortellaro), toen Norman Osborn, die onlangs zijn herinneringen had herwonnen dat hij de Green Goblin was (en dus , zijn herinneringen aan Spider-Mans Peter Parker-identiteit), ontvoerde Spider-Mans vriendin, Gwen Stacy, en gooide haar vervolgens van een brug. Ze stierf en Spider-Man doodde uiteindelijk bijna Osborn, maar toen eindigde Osborn schijnbaar door zijn eigen hand toen hij zijn Goblin Glider achter Spider-Man aan stuurde; toen Spidey dook, spietste het Obsorn.
De truc is echter dat kleine geluidseffect waar 'snap' op staat. Dat lijkt zeker te suggereren dat toen hij haar probeerde te redden met zijn webbing, Spider-Man per ongeluk haar nek brak terwijl ze viel. Dus, terwijl Osborn uiteindelijk verantwoordelijk was voor haar dood door de hele deal 'haar van een brug te gooien', zou Spider-Man haar dood letterlijk kunnen hebben veroorzaakt met zijn webben. Dat is wat duister spul daar.
6BWAH HA HA HA
Toen Keith Giffen en JM DeMatteis 'Justice League' opnieuw lanceerden na de cross-over 'Legends' (die de superhelden van de aarde opnieuw situeerde na 'Crisis on Infinite Earths'), was hun eerste idee voor het team om iets te doen dat lijkt op wat Grant Morrison deed dat later met 'JLA.' Ze wilden een 'big guns' League hebben als vervolg op het zogenaamde 'Justice League Detroit'-tijdperk. Eén voor één werden ze echter afgewezen als het ging om het gebruik van de meeste bekendere superhelden, zoals Superman, Wonder Woman, Flash en Aquaman.
Daarom draaiden Giffen en DeMatteis om en veranderden het boek in meer een sitcom over een superheldenteam. Omdat veel van hun personages geen eigen titel hadden, kregen ze meer vrijheid om te doen wat ze wilden, qua karakterisering. Zo werden Blue Beetle en Booster Gold meer als een komisch reliëf gebruikt dan voor iets anders. In 'Justice League International' #8 (kunst van Kevin Maguire en Al Gordon), terwijl de League de wereld rondreisde om nieuwe ambassades op te zetten na het sluiten van een deal met de Verenigde Naties, hoorden we de eerste lach die dit tijdperk van de League zou definiëren , 'Bwah Ha Ha Ha.'
5BOOM
Zoals eerder opgemerkt, introduceerde Jack Kirby, toen hij debuteerde met de 'Vierde Wereld', veel nieuwe ideeën. Een daarvan was de Mother Box, maar misschien was zijn bekendste nieuwe uitvinding het teleportatieapparaat dat door de Nieuwe Goden werd gebruikt, de 'Boom Tube'. De Boom Tube had een toepasselijke titel, want elke keer dat de teleportatietunnel werd geactiveerd, kwam er een oorverdovende 'boem'!
Toen we het eerdere pact tussen New Genesis en Apokolips noemden, was er nog een pact gesloten tussen Darkseid en de briljante New God die bekend staat als Metron, waarbij Darkseid Metron de materialen zou leveren die nodig zijn om zijn speciale Mobius-stoel te maken in ruil voor het geven van Darkseid de Boom Buis technologie. Jaren later zou Walter Simonson ook een aantal 'boom'-geluidseffecten gebruiken tijdens zijn run op 'Thor', aangezien John Workman net zo goed was in het bedenken van coole 'boom'-lettertypen als in het bedenken van coole 'doom' lettertypen.
4BAMF
Toen Nightcrawler werd geïntroduceerd in 'Giant-Size X-Men' #1, was een van de grootste haken met betrekking tot het personage dat alles aan hem schreeuwde demon behalve natuurlijk de man zelf. Nightcrawler was een lieve, gevoelige en grappige kerel, die ook een man van groot geloof was. Hij zag er toevallig ook net uit als een demon, compleet met blauwe huid, hoektanden en een staart met een scherpe punt aan het einde ervan. Als hij teleporteerde, maakte hij een 'bamf'-geluid en de teleportatie ging gepaard met de geur van zwavel. Eigenlijk was alles buiten de persoonlijkheid van Nightcrawler hoogst onaangenaam.
waarom verlaat Alara de Orville?
In de loop der jaren werd Bamf ook de naam van deze schattige kleine wezens die eruitzagen als Nightcrawler en die hem vaak zouden volgen (dit was Kitty Pryde volgen die een sprookje vertelde waarin Nightcrawler's naam Bamf was in het verhaal, en hij zag er precies zo uit als wat de later zouden Bamf-wezens eruit zien). Het 'bamf'-geluidseffect gaat door tot op de dag van vandaag.
3THWIP
In tegenstelling tot veel van deze andere beroemde geluidseffecten, gaven de webben van Spider-Man niet altijd een 'thwip'-geluid. Voordat Steve Ditko 'Amazing Spider-Man' verliet na 'Amazing Spider-Man' #38, hadden de webben eigenlijk niet echt een consistent geluid dat daarbij hoorde. In de vroegste dagen van Spider-Man maakten zijn webshooters zelfs geen lawaai bij alle . In de maanden voorafgaand aan zijn vertrek begon Steve Ditko echter nieuwe geluidseffecten te gebruiken en een daarvan was 'twhip' voor het geluid van Spider-Man's webshooters. Het leek niet iets speciaals te zijn, maar het is was Daar.
Toen John Romita het boek overnam als artiest met '#39', nam hij snel 'twhip' mee en sindsdien is de naam blijven hangen. 'Thwip' was eigenlijk een handelsmerk van Marvel Comics, dus niemand anders kan 'Thwip' als naam van een product gebruiken. Toen de 'Spider-Man'-films uitkwamen, deden ze hun best om het geluid na te bootsen.
tweeBIEFSTUK! BAM! PAUW!
Zoals aan het begin van de lijst werd opgemerkt, werden superhelden al tientallen jaren vergezeld van geluidseffecten voordat Batman in 1966 zijn eigen tv-serie kreeg. Het is echter interessant om op te merken dat ponsende geluidseffecten echt weren't gebruikt in de 'Batman'-stripboeken uit het midden van de jaren zestig, als directe inspiratie voor de 'Batman'-tv-serie. Dat weerhield de producenten er echter niet van om de gewoonte aan te nemen om een punch met een cut te begeleiden naar een gigantisch 'Biff' of 'Bam' of 'Pow' getekend geluidseffect. Dit was hun poging om de geluidseffecten van stripboeken aan te passen aan het tv-scherm, en het bleek erg populair te zijn.
Het was echter ook erg humoristisch, en jarenlang (ach, het gebeurt nu nog steeds), werden stripboeken spottend geassocieerd met geluidseffecten zoals 'Biff! Bam! Poeh!' inclusief de introductie van de meest hackbare kop die de mens kent, een kop die striplezers van vele generaties zouden gaan haten, een kop die schijnbaar elke keer werd gebruikt als een verslaggever een verhaal wilde doen over een nieuwe ontwikkeling in de strips, 'Biff! Bam! Poeh! Strips zijn niet alleen meer voor kinderen!' Vervelend, maar echt iconisch.
1SNIKT
In tegenstelling tot 'thwip' gebruikte Wolverine 'Snikt' voor het geluid dat zijn klauwen maken wanneer ze uit zijn lichaam komen, bijna zodra Wolverine debuteerde, waarbij het geluidseffect verscheen in zijn tweede volledige verschijning, die toevallig in 'Giant -Maat X-Men' #1 toen hij toetrad tot de All-New, All-Different X-Men. In tegenstelling tot Spider-Man's 'thwip' bleef Wolverine's 'Snikt' niet consistent, want toen hij begin jaren negentig zijn met adamantium bedekte skelet verloor en hoorde dat hij echte bottenklauwen had, zouden de klauwen nu een 'Schlikk'-geluid maken wanneer ze kwamen uit zijn lichaam. Uiteindelijk kreeg hij de adamantium terug en was 'Snikt' een blijvertje.
Interessant is dat, hoewel 'Snikt' niet het enige geluidseffect van een stripboek is dat door een stripboekbedrijf is gedeponeerd (zoals 'thwip' ook is), 'Snikt' het uitgesproken voorrecht heeft om er een stripboek naar te laten noemen, als 'Wolverine: Snikt' was een miniserie die in 2003 door Marvel werd uitgebracht.
Wat is je favoriete stripboekgeluidseffect aller tijden? Laat het ons weten in de comments!
