Een van de Amerikaanse vader! 's beste elementen is de terugkerende rol van Sir Patrick Stewart als adjunct-directeur Avery Bullock, de directe chef van Stan Smith bij de CIA. Hij is een steeds bizarder personage verankerd door een toegewijde uitvoering, die de algemene evolutie voorspelde van Amerikaanse vader! Als geheel.
Wanneer Amerikaanse vader! begon, was de serie meer een rechttoe rechtaan geanimeerde sitcom. Het was aanvankelijk opgezet als een meer nuchtere serie, waarbij de verschillende politiek van Stan Smith en zijn dochter Hayley een consistente lijn was met minder van de openlijke absurditeiten die de show gingen definiëren. Onderdeel van Stans werk bij de CIA was adjunct-directeur Avery Bullock. Bullock, gespeeld door Patrick Stewart, werd voor het eerst afgeschilderd als een serieuze figuur, die contrasteerde met Stans capriolen en min of meer de leraar was van een stel verrassend luidruchtige CIA-agenten. Vanaf het begin waren er echter hints van het meer egoïstische en dwaze personage waar Bullock uiteindelijk in evolueerde.
In 'Bullocks to Stan' van seizoen 2 begon de adjunct-directeur kort een romance met Hayley , en geef Stan later opdracht om Jeff te vermoorden toen Hayley Bullock verliet om haar relatie met hem te hervatten. Evenzo plaagde 'Four Little Words' uit seizoen 3 hoe belachelijk Bullock kon zijn, met de verhaallijn 'Stan die zijn baas introduceert in een nieuwe romantische interesse', resulterend in meerdere pogingen om Francine 's leven. Naarmate de serie vorderde, gaf Bullock zich verder over aan deze wilde kant. Na te zijn teruggekeerd naar Amerika met wat fanfare in 'Four Little Words,' Seizoen 7's ' Ricky Spaans ' onthulde dat Bullock zijn vrouw volledig was vergeten - zelfs nadat ze was vermoord door de hand van het titelpersonage - en volop aan het genieten was terwijl hij drugs gebruikte en vuurwapens afvuurde met een niet nader genoemde vrouw in een bikini.
Wat Bullock uiteindelijk net zo goed laat werken als hij, is het optreden van Stewart. Een veteraan van de Royal Shakespeare Company die is genomineerd voor vele prestigieuze prijzen, en het hart van populaire genres zoals Star Trek: de volgende generatie en de X-Men films, heeft Stewart een bijna ongeëvenaarde rijkdom aan dramatische ervaring als acteur. Maar Amerikaanse vader! neemt alle natuurlijke gravitas en charme die hij in zijn uitvoeringen doordrenkt en kanaliseert het in de meest belachelijke ideeën die mogelijk zijn, waardoor een absurd klein, dwaas en toegewijd komisch karakter ontstaat. Verhaallijnen zoals Bullock die DJ wordt in 'Standard Deviation' van seizoen 11 zouden niet werken zonder Stewarts' toegewijde optreden van een man van middelbare leeftijd die zich volledig in de wereld van een undergroundmuzikant stort.
Stewart brengt hetzelfde niveau van authenticiteit naar Bullock als Jean-Luc Picard of zelfs zijn Shakespeare-rollen, waardoor Amerikaanse vader! om een vreemde stijl van komedie volledig te omarmen die profiteert van zijn aardse aanwezigheid. Stewart sprak zelfs een keer over zijn ervaring met het werken aan de show tijdens een officieel optreden op de Oxford Union , waar hij het proces en zijn waardering voor Amerikaanse vader! het vermogen om moeiteloos productief en hilarisch te zijn. In veel opzichten kan de ontwikkeling van Bullock tot zo'n figuur worden gezien als een wederzijdse evolutie van de show als geheel, die na de eerste twee seizoenen meer onverwachte verhalen en een bereidheid om raar in zekere zin zullen maar weinig reguliere shows dat doen.
Het gaat zelfs verder dan Stewarts rol als Bullock. In 'Blood Crieth Unto Heaven' van seizoen 8 staat Stewart centraal in een aflevering die is gebaseerd op een toneelbewerking van Amerikaanse vader! . Terwijl Stewart verschijnt als Bullock in de zeer meta-aflevering, verschijnt hij ook als zichzelf - of beter gezegd als een zelfbewuste parodie op zichzelf. Hij doet alsof hij in slaap valt voor de camera om zijn acteerkunsten te benadrukken, noemt zichzelf een 'theatergenie' en geeft toe dat hij verschillende toneelstukken heeft opgegeten uit pure jaloezie. Stewart's optreden en de bereidheid die de producenten hadden om dit vreemde en wilde personage te omarmen met zo'n toegewijde toneelschrijver, duiden op de groei van de show van een gemiddelde animatieserie naar iets veel onvoorspelbaarder, hilarisch en duurzaam.
