Alfred Hitchcock's psychose schudde het publiek door elkaar toen het in 1960 werd uitgebracht. Het documenteert een vreemde, oedipale tragedie die de basis legde voor de verwrongen moeder/zoon-relatie die vaak wordt gezien in tv en film. Meer dan 50 jaar later, de prequel-serie van A&E Bates Motel probeerde de gaten in te vullen van de tienerjaren van moordenaar Norman Bates tot de gebeurtenissen van Psycho . Terwijl men zou kunnen argumenteren Bates Motel , wat meer is van een spannend drama , is niet zo eng als zijn voorganger, het is zeker meer verontrustend. Bates Motel beheerst het eeuwenoude gezegde: show, don't tell. In plaats van de bizarre relatie van Norman en zijn moeder te vertellen, kijkt het publiek toe hoe het zich uit de eerste hand ontvouwt.
Als prequel bevat de serie de beruchte Norma Bates, de moeder van Norman, terwijl ze nog leeft. Het begint als ze het motel koopt en naar Oregon verhuist. Gedurende de serie navigeren Norman en Norma door verschillende obstakels, van het runnen van hun nieuwe bedrijf tot moord. Bates Motel introduceert ook Dylan, een personage dat niet voorkomt in de roman, wat een extra laag drama toevoegt als Norma's vervreemde zoon.
De kern van de serie is de giftige relatie tussen Norman en Norma. Hun intense liefde voor elkaar is de primaire drijfveer achter (de meeste) van hun acties en is uiteindelijk hun ondergang. Het is ook hun relatie die het verontrustende karakter van het verhaal ver boven zijn voorganger verheft. Meteen vanaf het begin, degenen die hebben gezien Psycho weten hoe hun verhaal afloopt: Norman vermoordt zijn moeder. Wat echter in wezen een inherente spoiler is, zorgt voor goede televisie terwijl het publiek Norman's afdaling in waanzin ziet, zich afvragend wanneer Norma haar vroegtijdige einde zal ontmoeten.
In de tussentijd veroorzaakt hun relatie behoorlijk wat gekrompen. Norma is misschien geen seriemoordenaar zoals haar zoon, maar ze is niet onschuldig. Door haar misplaatste emotionele behoeften lijkt hun relatie veel meer op een huwelijk dan op een moeder/zoon. Op een gegeven moment suggereert Norma dat het niet goed is voor haar en Norman om in hetzelfde bed te slapen. Ze verandert echter snel van gedachten als ze troost nodig heeft en vraagt hem haar vast te houden. Het flip-floppen is verwarrend voor Norman, die niets liever wil dan zijn moeder een plezier te doen.
Terwijl Norma veel minder wreed is dan zoals afgebeeld in Psycho , resulteert haar ongepaste relatie met haar zoon in jaloezie aan beide kanten. In het geval van Norman wordt zijn afgunst gepersonifieerd als Moeder - een alternatieve persoonlijkheid die lijkt op een veel sinistere versie van Norma. Wanneer Norman in de buurt is van een mooi meisje en moeder komt opdagen, weet het publiek dat het waarschijnlijk niet goed zal aflopen. En hoewel Norma duidelijk weet dat er iets mis is met haar zoon, stelt ze hem in staat en laat de kijkers schreeuwen: 'Doe dat niet!'
Door psychose 's conclusie, Norman is bijna een sympathiek personage. Terwijl hij onuitsprekelijke misdaden begaat, is hij ook zelf het slachtoffer - emotioneel misbruikt door zijn moeder. Hetzelfde, Bates Motel De makers van Norma en Norman doen ook fantastisch werk door de mensheid bij te brengen. Het publiek ziet hoe Norman met moeder worstelt terwijl hij wordt gekweld door zijn eigen misschien seksuele gevoelens voor Norma. Het resultaat is effectief. Elke keer dat Norman/Moeder een leven neemt, is het huiveringwekkend. Terwijl psychose waarin Norma en Moeder kibbelen, het geeft zijn emotionele beroering niet volledig weer. Om nog maar te zwijgen over het feit dat de film opzettelijk het feit dat Norman moeder is, geheim houdt tot de grote onthulling.
Wat kijkers echter echt doet kronkelen, is de incestueuze sfeer in Bates Motel zijn incarnaties. Terwijl Norma en Norman nooit verder komen dan een iets te lange kus, zijn Normans griezelige blikken en jaloerse uitbarstingen net zo verontrustend. Hoewel Norma schijnbaar onschuldig lijkt - afgezien van het gedeeltelijk uitkleden voor hem en knuffelen in bed - geven een paar momenten het publiek een aanwijzing dat ze zich enigszins bewust is van Normans ongepaste gevoelens voor haar. In de finale van seizoen 2 bijvoorbeeld, ontmoedigt Norma Norman om zelfmoord te plegen door hem hartstochtelijk op de lippen te kussen. Terwijl dit nogal het gesprek veroorzaakte tussen Bates Motel fans, het lijkt erop dat Norma in een moment van wanhoop wist dat ze hem seksueel kon aanspreken -- en ze had gelijk.
Gezien de taboe-verhaallijn, Bates Motel probeert het publiek ongemakkelijk te maken en slaagt met vlag en wimpel. Norman en Norma's borderline incestuele relatie komt volledig tot uiting, terwijl in Psycho , het wordt alleen geïmpliceerd in gedempte fluisteringen onder buren. Terwijl psychose gaat voor de grote wending die kijkers niet zagen aankomen, Bates Motel draait allemaal om de schok. Het kennen van het lot van Norman en Norma maakt alleen maar de gruwelijke neerwaartse spiraal over Bates Motel 's vijf seizoenen des te angstaanjagender.
