Het idee van kwaadaardige klonen is niets nieuws in het rijk van de popcultuur, vooral niet in strips. Als het gaat om de geschiedenis van het Marvel-universum, is dit concept al lang een onuitwisbaar onderdeel van de wereld die lezers hebben leren kennen en waarderen. Terwijl de wil van Black Widow en Spider-Man hebben geproduceerd klonen die universeel werden verafschuwd en naadloos geïntroduceerd, andere zijn eenvoudigweg bijna helemaal vergeten. Dat kon niet meer waar zijn voor Eric Brooks, oftewel Blad , ook al was zijn kloonsaga gemakkelijk de slechtste die lezers ooit hebben gezien om meer dan één reden.
Het verhaal 'Dubbelganger!' (door Marv Wolfman en Gene Colan) in 1976 Graf van Dracula #48 vond Blade en zijn vampierbondgenoot Hannibal King diep in hun jacht op hun wederzijdse schepper, Deacon Frost . Samen kwamen ze erachter dat Frost op de een of andere manier een vampierduplicaat van de Daywalker had gekregen. Niet alleen dat, maar Frost was ook van plan deze dubbelganger te gebruiken om de hele wereld over te nemen. Het was toen misschien niet duidelijk hoe dat ooit mogelijk zou zijn, maar een korte trip naar Londen was voldoende voor Blade en Hannibal om de vermeende bedriegers op te sporen en te ontdekken hoe gevaarlijk ze waren.
Marvel's Blade Clones hadden de wereld kunnen veroveren
Dankzij Frosts eigen ongewone transformatie was hij doordrenkt met het unieke vermogen om vampierkopieën van wie dan ook te maken. Dit omvatte zowel Blade als Hannibal King, maar daar bleef het niet bij. Door elk exemplaar te bijten, kon Frost meer klonen maken van zijn gekozen slachtoffers. Dit ging snel van de ene Blade Doppelganger naar een heel leger van hen, ondersteund door een ander bestaande uit klonen van Hannibal, die de echte helden nauwelijks konden overwinnen.
In de loop van hun langdurige strijd werden Blade en zijn dubbelganger samengevoegd, uit elkaar gescheurd en bijna veranderd in een enkele, kwaadaardige versie van de Daywalker. De overdreven gecompliceerde, volkomen verwarrende regels rond wat de Doppelganger kon doen, leken te zijn gemaakt van alle slechtste delen van andere, betere versies van de kwaadaardige kloon-trope. Ze resulteerden ook in een uiteindelijk ingewikkelde plotlijn die pas daarna werd opgelost Marvel's Dracula tussenbeide gekomen om een einde te maken aan de waanzin.
The Obscurity of Blade's Clone is een zegen in vermomming
Gelukkig is dit hoofdstuk uit de geschiedenis van Blade grotendeels verbannen naar het rijk van de duisternis, zoals zoveel andere noodlottige pogingen tot spannende nieuwe avonturen die zijn tijdperk in de popcultuur zijn gaan bepalen. Vergeleken met de veel verguisde 'Clone Saga' die Spider-Man nog steeds achtervolgt, heeft Blade's saga bijna geluk dat hij onder de radar is gevlogen. Het idee van een kwaadaardige Blade heeft zeker enige verdienste, maar dat is een idee dat onder andere, redelijkere, zij het fantastische omstandigheden, ten goede is uitgespeeld.
Of het nu door de invloed van de Darkhold of uit pure wanhoop, de echte Blade is altijd de beste geweest op zijn slechtst. Dit wil niet zeggen dat de Daywalker te laat is voor een nieuwe wending, maar eerder dat imitators gewoon niet dezelfde moordende houding kunnen overbrengen als het origineel. Aan de andere kant is er niet veel dat enger is dan een Blade die volledig is vervangen door zijn eigen innerlijke demonen.
