Botten en al , oorspronkelijk een roman van Camille DeAngelis, vertelt het verhaal van twee kannibalen die verliefd worden en door Amerika reizen. De film is aangepast door scenarioschrijver David Kajganich, die ook een producent is Regisseur Luca Guadagnino's nieuwste project . Net als de gelijknamige roman, de Botten en al film vertelt het verhaal van Maren (Taylor Russell) die op een roadtrip door het land gaat op zoek naar antwoorden over zichzelf, haar familie en haar kannibalistische verlangens. Onderweg ontdekt ze dat ze niet de enige is en ontmoet ze haar liefdesbelang Lee (Timothée Chalamet). nog een kannibaal.
Speelt zich af in de jaren 80 landelijk Amerika, Botten en al is een film actief verwijderd van grote afleidingen, dwingt zijn jonge personages om introspectieve kwesties aan te pakken . Tijdens een gesprek met het CBR , beschreef Kajganich opzettelijk gezocht Botten en al om ons te concentreren op de personages die deze complexe kwesties op een natuurlijke, ingetogen manier uitpakken, ongeacht de horrorelementen waaruit de film put. Ook verdiepte hij zich in wat hem aansprak aan het bewerken van DeAngelis' boek.
wordt rood hondenbier nog steeds gemaakt
CBR: Als het ging om het aanpassen van dit boek, wat boeide je oorspronkelijk aan het oorspronkelijke uitgangspunt van Botten en al ?
David Kajganich : Het is naar mij gestuurd, denk ik, in de context van het feit dat ik eerder horrorprojecten heb geschreven, dus ik was voorbereid op de gruwelijke elementen van het verhaal, maar waar ik niet op voorbereid was, was dat het een liefdesverhaal was, dat is iets waar ik in mijn carrière nog niet echt over heb geschreven. Het is ook een verhaal over de eerste liefde, waar veel pathos in zit. Voor mij was het idee om een liefdesverhaal te schrijven dat zich min of meer gedraagt binnen de grammatica van een horrorfilm te heerlijk om te laten liggen.
Ik zou me graag een beetje concentreren op die relatie. Als het ging om de dynamiek van Maren en Lee, waar was je het meest enthousiast over om uit te pakken als het ging om het schrijven van het scenario?
Ik denk dat er een heel belangrijk element in het verhaal zit, namelijk dat het onmogelijk zou zijn om te zeggen of je de personages zou beoordelen, en ik hou van het idee van personages die zo complex en moreel complex zijn. Wat ze doen - wat je ze in de film ziet doen - is echt verontrustend, omdat iemands reflexieve moraliteit is om ze te verdoemen voor wat ze doen, maar ik denk dat er hier een element is van niet-oordelen. Dat is zeker iets waar ik hard aan heb gewerkt om ervoor te zorgen dat het in het script stond, dat ik ze niet beschermde of veroordeelde. Het zette door hoe Luca [Guadagnino] het regisseerde, zette door in de uitvoeringen, zette door hoe de film werd gescoord, hoe hij was ontworpen. U wordt niet aangemoedigd om die binaire keuzes te maken. Ik denk dat dat een publiek op een interessante plek achterlaat door zich af te vragen: 'Wat vind ik hiervan? Wat vind ik van deze personages? Kom ik dichter bij hen? Kom ik verder van hen vandaan?' Het is gewoon een meer interactieve ervaring.
Hoe zit het met het filmmedium dat zich volgens jou leent voor dit verhaal, vooral omdat we het van proza naar het grote scherm brengen?
ballastpunt aloha sculpin
Ik denk dat elke keer dat je personages op de weg hebt, je een interessante relatie hebt tussen de figuren in het landschap en het landschap. Het was interessant om een roadmovie te schrijven die naturalistisch was in de zin dat het zich leek te gedragen zoals een roadtrip zich gedraagt, namelijk dat er mensen zijn die je een keer ontmoet. Er zijn doodlopende wegen. Er zijn valse starts. Er is verspild momentum. Er is verveling. Al die dingen zijn een heel belangrijk onderdeel van een roadtrip. Ik denk dat het feit dat ze in de film zitten, betekent dat de film in de eerste plaats niet op een conventionele manier is gestructureerd... Als mensen zeggen dat het zwerft en kronkelt, was dat zo ontworpen, dus je zou het gevoel hebben dat er geen duidelijke einde aan deze reis. Ze waren elkaar gewoon aan het uitpakken tijdens hun reizen. Voor mij was dat het deel van het schrijven dat het meest opkwam. Dat was voor mij het meest verrassend. Er zijn momenten waarop het roadfilm-aspect ervan echt voor al het andere komt te staan. Ik had dat niet verwacht, gezien de bekendheid van de andere dingen die in de film gebeurden, maar als ik ernaar kijk, voelt het voor mij als een roadtrip.
Bones and All gaat in première in theaters op 23 november.
