Als het gaat om consoles voor videogames, zijn de Phillips CD-i en zijn bibliotheek met games nogal berucht. Niet alleen waren er een hele reeks edutainment-titels en goedkope FMV-games, maar Nintendo stond Phillips toe een paar games te maken met hun eigendommen, wat resulteerde in de beruchte Zelda CD-i-trilogie en Hotel Mario.
Deze titels bleven grotendeels onopgemerkt bij de release, maar werden de laatste jaren onderdeel van de vroege meme-cultuur van internet. Ze hebben vaak online de ronde gedaan om bespot te worden, maar om eerlijk te zijn, zijn ze veel beter dan mensen hen de eer geven. Nu, bijna 30 jaar sinds hun oorspronkelijke release, is het tijd om dat te accepteren Link: De gezichten van het kwaad , Zelda: De toverstaf van Gamelon , Zelda's Avontuur en Hotel Mario zijn niet zo erg.
Het eerste waar de meeste mensen over praten, is de animatiekwaliteit. Link: De gezichten van het kwaad , Zelda: De toverstaf van Gamelon en Hotel Mario alle zijn voorzien van animatie van de Russische studio Animation Magic. Ze zijn een erg cartoonachtige, vroege animatie-affaire. Maar voor wat de games probeerden, zijn de expressiviteit en animatie nogal indrukwekkend als je bedenkt dat de meeste games destijds voor 'blast processing' en Mode 7 gingen. Pogingen om iets te produceren met een animatiekwaliteit die vergelijkbaar is met tekenfilms op televisie op de tijd was een ambitieuze stap.
Zelda's Avontuur verschilt van de andere drie games als het gaat om de animatie, en verruilt deze voor vrij vroege live-action tussenfilmpjes. Ondanks de hardwarebeperkingen van de CD-i, is de FMV voor Zelda's Avontuur ziet er eerlijk gezegd best goed uit. Dit spel, samen met Toverstok van Gamelon, gaf ons ook iets dat zelfs vandaag de dag nog niet zo vaak voorkomt: in beide games speelt Zelda de hoofdrol, die werkt om Link te redden in plaats van opnieuw te worden gedegradeerd tot jonkvrouw in nood.
super cluster ipa
De games hebben ook uitstekende voice-acting. In het bijzonder kunnen acteurs als Mark Berry (King Harkinian), Jeffrey Nelson (Duke Onkled), Bonnie Jean Wilbur (Zelda) en Marc Graue (Mario) in het bijzonder geprezen worden voor het leveren van eersteklas stemwerk. Hoewel veel regels als dwaas overkomen, doen de acteurs hun best met het script dat ze hebben gekregen. Eerlijk gezegd werkt het meer in zijn voordeel dan je zou vermoeden, gezien de moderne reactie op deze spellen.
Qua gameplay houden de games het beter vol dan de meeste internetrecensenten je zouden doen geloven. Gezichten van het kwaad en Toverstaf van Gamelon bevat bekende, side-scrolling gameplay met platforming door verschillende niveaus, veel projectielen en wapens en een handvol ontmoetingen met eindbazen. Hoewel ze enigszins worden gehinderd door hardwarelimieten en de doorgaans slechte controllers van de CD-i, spelen de games zelf redelijk goed, met afbeeldingen die SNES- of Genesis-games oproepen.
Hotel Mario biedt met name een verfrissende verandering van tempo met zijn gameplay. In plaats van de zijwaarts scrollende platformgames waar Mario destijds beroemd om was, zag dit uitje er een puzzelformaat in. Mario doorkruist een groot gebied met liften, beweegt op en neer als dat nodig is, terwijl hij vijanden stampt om deuren te sluiten voordat meer vijanden ze kunnen verlaten . Mario kan zich een tijdje in de deur verstoppen als er een vijand in de buurt is, en verder gaan als alle deuren gesloten zijn. De graphics roepen een ouderwets gevoel op dat er voor die tijd best goed uitziet, wat indrukwekkend is aangezien dit zonder hulp van Nintendo is gedaan.
De laatste Nintendo-inzending op de CD-i, Zelda's avontuur, presenteerde een top-down stijl verwant aan het origineel Zelda . Het werkt ook heel erg zoals dat spel, aangezien spelers een bovenwereld verkennen, puzzels oplossen, items verzamelen en vijanden bevechten, waardoor het een meer traditionele toegang is in tegenstelling tot de andere games. De graphics nemen een beetje een duik in kwaliteit vanwege het proberen om echte acteurs en scènes te digitaliseren, maar zien er nog steeds fatsoenlijk uit.
Aan het eind van de dag, hoewel geen van deze games de beste is die hun respectieve series te bieden hebben, zijn ze veel beter dan velen ze de eer geven. De animatie en gameplay zijn vloeiend en indrukwekkend voor die tijd. Ze gaven ons de eerste speelbare Zelda terwijl we experimenteerden met klassieke stijlen. Het zijn niet de beste games die ooit zijn gemaakt, maar ze zijn veel beter dan waar ze de eer voor hebben gekregen.
