De eerste pilot voor Krachtpatser, de live-action reboot van CW van The Powerpuff Girls , was in alle opzichten een mislukking. EEN tweede piloot wordt gemaakt met dezelfde cast en crew in de hoop de eerste versie te verbeteren en iets te maken dat het waard is om groen licht te geven voor een volledige serie. Gezien wat de CEO van de CW, Mark Pedowitz, te zeggen had over de veranderingen, is er echter reden om bezorgd te zijn dat de nieuwe versie net zo slecht, zo niet erger zal zijn.
Pedowitz' beoordeling van de originele piloot is dat 'tonaal gezien misschien een beetje te campy aanvoelde. Het voelde niet zo geworteld in de realiteit als het misschien voelde.' Dit is misschien de enige keer in de geschiedenis dat iemand ooit 'geworteld in de realiteit' heeft gebruikt om te beschrijven wat ze willen? The Powerpuff Girls . De cartoon was altijd campy, parodisch en volkomen absurd - dat was een deel van zijn aantrekkingskracht. Hoewel deze sterke punten geschikt waren voor het medium animatie, is het mogelijk dat een live-actionversie nog steeds gebruik kan maken van deze kwaliteiten die het originele werk maakten. Maken The Powerpuff Girls realistisch maakt het echter niet meer The Powerpuff Girls.
Als we hierover praten, moet de olifant in de kamer worden aangesproken: wat lijkt op een concept van Diablo Cody en Heather Regnier's concept van 9 februari van de oude piloot lekte op internet uit onmiddellijk nadat het nieuws over de herpilot bekend was gemaakt. Hoewel de juistheid ervan niet officieel is bevestigd, is het feit dat WarnerMedia DMCA's heeft uitgegeven tegen degenen die het script hebben gepost, het bewijs dat dit een echt lek is. Het script is een slechte poging om kampelementen te combineren met ruig realisme, maar het is duidelijk dat het alleen maar erger wordt als je harder op het laatste leunt.
Het uitgelekte script maakt de maar al te vaak gemaakte fout om 'duisternis' en 'realisme' te behandelen alsof ze hetzelfde zijn. In deze visie van wat 'realistisch' is, kan de professor niet alleen een goedhartige wetenschapper en liefhebbende vader zijn. Het script verandert hem dus in een gewelddadige, micromanagerende toneelouder die zijn kinderen niet alleen geen vrijheid geeft, maar ook verantwoordelijk is voor het creëren van alle fantastische monsters waartegen ze moesten vechten. Hij is ook verantwoordelijk voor het verkopen van de gelijkenissen van de meisjes voor de cartoon, die het script ongemakkelijk behandelt als een schande, in een beweging die vreemd respectloos aanvoelt Craig McCracken .
Met de Professor veranderd in de Big Bad, is bijna al het plezier en de excentriciteit van de originele schurken van de cartoon geëlimineerd. De Rowdyruff Boys hebben geen krachten meer en Mojo Jojo is vervangen door Mojo, de oude laboratoriumpartner van de professor die de verteller ronduit beschrijft als 'gewoon een gewone, oude, saaie MAN'. De meisjes vermoorden deze saaie man in de openingsscène, waardoor Blossom PTSD wordt en leidt tot een wachters -achtig verbod op hun misdaadbestrijding.
Mojo's zoon Jojo wordt een alt-right politicus. Zijn te ingewikkelde, kwaadaardige complotten hebben in ieder geval de koortsachtige kwaliteit van een klassieker Powerpuff Girls episode, maar de afgezaagde pogingen tot actualiteit zijn huiveringwekkend; een oud Powerpuff Girls schurk zou ook een leger robotrupsen hebben bewapend, maar ze zouden niet elke individuele rups hebben genoemd naar een andere ambtenaar van de Trump-administratie. In een van de weinige echt leuke wendingen van het ontwerp blijkt dat Jojo de hersenen van zijn overleden vader in een aap heeft geïmplanteerd. Een verbeterde versie zou in dit soort gekke materiaal kunnen leunen, maar het klinkt alsof die ene verlossende functie misschien weg is als realisme het doel is.
Een aspect waarbij een zekere mate van realisme nuttig kan zijn, is echter de dialoog. Diablo Cody heeft een zeer onderscheidende, beslist onnatuurlijke stem, en hoewel dit soms prachtig werkt (ze verdiende haar Oscar-overwinning voor Juno ), het valt plat in de Powerpuff pilot-script. Sommige regels zijn hergebruikt uit oudere scripts (Bubbles' 'Like, moveon.org' kwinkslag is overgenomen van Jennifer's lichaam ), en veel van de pogingen om hip te klinken zijn ofwel buitengewoon gedateerd of gewoon ongemakkelijk, en soms zelfs gemeen.
Het probleem met het uitgelekte script is niet dat het 'campy' is - het is dat de grappen niet grappig zijn en de pogingen tot serieus drama berusten op het veranderen van ooit sympathieke personages in eikels omwille van goedkope conflicten. Een manier om deze problemen op te lossen is om te omarmen wat de cartoon deed werken en er plezier mee te hebben in een nieuw formaat. Het is mogelijk om een goede volwassene te maken Powerpuff Girls , zelfs een goede deconstructionist Powerpuff Girls , maar het idee zou slimmer moeten zijn dan 'de professor is slecht en de meisjes maken 'getriggerde' grappen'. Fans van de originele show komen tenslotte niet naar Powerpuff voor het realisme.
