De donkere ridder (2008) toont Batman (Christian Bale) die het opneemt tegen de Joker (Heath Ledger), die het verhaal verandert over hoe hij zijn littekens kreeg toen hij verschillende mensen bedreigde. Een ventilator aan Reddit theoretiseerde waarom dit zo is, bewerend dat zijn verklaring afhangt van de persoon in kwestie, en een manier is om zijn trauma en haat te projecteren op de persoon op wie hij zich richt. En bij het onderzoeken van de karakterisering van de Joker in de film, wordt de Reddit-theorie overtuigender.
Wat interessant is, is de perceptie van de Joker van zichzelf. Er is heel weinig over hem bekend, behalve het feit dat hij littekens heeft van iets traumatisch, wat misschien zijn drang naar waanzin was, hoewel hij boos wordt als Gambol hem gek noemt, bewerend dat hij dat niet is, en zelfs boos reageert als hij een freak wordt genoemd. Hij houdt duidelijk niet van die woorden of is het er niet mee eens, zoals wanneer hij Batman vertelt dat Batman voor de samenleving een freak is, net als hij. Voor hem is hij geen freak, maar een freak voor de samenleving, omdat hij een waarheid kent die ze verwerpen.
Hij heeft ook actief een hekel aan de behoefte van de samenleving aan orde. In de ziekenhuisscène verwijst hij naar Harvey Dent (Aaron Eckhart) als een agent van chaos en een man zonder plan. Maar dat lijkt niet helemaal waar. Anderen zijn het er misschien niet mee eens, maar zijn plan is chaos en om te onthullen wat volgens hem de ware aard van de samenleving is. Hij geeft dit zelfs toe en vertelt Harvey in dezelfde scène dat degenen met plannen intriganten zijn, en hij wil intriganten laten zien dat hun pogingen tot controle zielig zijn. De Joker heeft duidelijk een vendetta tegen de samenleving.
Wat ook interessant is, is dat hij Harvey vertelt dat wat hij hem en Rachel Dawes (Maggie Gyllenhaal) aandeed, die hij vermoordde, niet persoonlijk was. Hij zegt dat het de intriganten zijn die het allemaal hebben laten gebeuren en de samenleving de schuld geven van zijn acties. Hoewel veel van de moorden die hij doet niet persoonlijk lijken, zijn het op die momenten waarop hij dicht bij leden van die samenleving staat die bewijs leveren voor de bovengenoemde theorie, waardoor het lijkt alsof de Joker ervoor kiest om het doden in bepaalde situaties persoonlijk te maken.
Dit alles leidt tot de gevallen waarin hij een verhaal vertelt over hoe hij zijn litteken kreeg. Hij doet het eerst voordat hij Gambol vermoordt en zegt dat zijn vader een zware drinker was, en op een nacht verdedigde zijn moeder zichzelf met een mes dat zijn vader nam, en sneed toen een glimlach op het gezicht van de Joker nadat ze had gevraagd waarom zo serieus? De volgende keer is met Rachel, maar daarvoor komt een man (Patrick Leahy) tegen hem op. De Joker steekt vervolgens het mes in de mond van de man en vergelijkt hem met zijn vader, die hij haat. Vermoedelijk zou hij opnieuw een toespraak over zijn vader hebben gehouden en nog een ander verhaal hebben gepresenteerd.
Dan stapt Rachel in en drukt hij het mes naar haar toe. Hij verandert het verhaal weer en zegt dat zijn vrouw haar gezicht heeft laten uitsnijden, dus hij gaf zichzelf de littekens om haar beter te laten voelen. Hij veranderde het verhaal van zijn vader, een man, in zijn vrouw, een vrouw, toen het een vrouw was die hij van plan was te doden. Het verhaal aanpassen aan het slachtoffer lijkt een persoonlijke keuze, die de fantheorie ondersteunt.
Wanneer de Joker in zijn gevangenis zit, verandert hij zijn littekenverhaal opnieuw. Hij vertelt rechercheur Stephens (Keith Szarabajka) dat hij messen gebruikt omdat ze langzamer zijn en hem in staat stellen te genieten van de kleine emoties en de ware aard van mensen te zien, iets wat hij ook probeert uit de samenleving te halen. Dit ondersteunt de fantheorie nog verder. Wanneer hij een mes gebruikt en een verhaal vertelt over hoe hij zijn littekens krijgt, past dat bij de persoon die hij bedreigt, de woede, het trauma en de haat die hij op hen voelt projecteren, waardoor het doden persoonlijk wordt.
Hoewel niet alle moorden van de Joker persoonlijk lijken, lijken zijn karakterisering en acties het belangrijkste punt van de theorie van de fan te ondersteunen. Als hij praat over zijn littekens voor een moord, is het een projectie en een manier om hen de schuld te geven van zijn traumatische verminking die hem een freak, een monster en een gek persoon maakte in de ogen van de samenleving.
