Stripfans hebben afgelopen herfst misschien hun hoofd gekrabd toen Marvel een indie-komediefilmmaker uit Nieuw-Zeeland aanbood om 'Thor: Ragnarok' te regisseren, maar degenen die het werk van Taika Waititi hebben gevolgd, juichten de vooruitziende blik van de studio toe.
Om te beginnen waren Thors Marvel Cinematic Universe-verhalen op hun best wanneer ze werden ondermijnd met een vleugje humor, zoals toen de kolossale god zijn machtige hamer zachtjes aan de kapstok hing in de nederige menselijke woning van Jane Foster. Dus het binnenhalen van een meester van dit soort dwaze, maar toch zeer menselijke humor lijkt perfect te passen bij het derde deel van de 'Thor'-franchise.
clown schoenen unidragon
Deze Maori-filmmaker kreeg voor het eerst internationale bekendheid in 2005, toen zijn korte film 'Two Cars, One Night' een Academy Award-nominatie verdiende. Van daaruit maakte de ambitieuze schrijver/regisseur/acteur een reeks veelgeprezen speelfilms, waaronder de eigenzinnige rom-com 'Eagle vs Shark', de bitterzoete coming-of-age-komedie 'Boy' en de verbijsterende vampier-mockumentary 'What Wij doen in de schaduw.' Die reeks zette zich voort in januari op Sundance, waar Waititi's 'Hunt For the Wilderpeople' werd uitgeroepen tot een van de beste van het prestigieuze fest. Toen we de charmante buddy-komedie op het Tribeca Film Festival inhaalden, waren we het eens: 'Hunt For the Wilderpeople' is geweldig .
Aangepast van Barry Crump's roman 'Wild Pork and Watercress', speelt in 'Hunt For the Wilderpeople' kindacteur Julian Dennison de rol van 'bad egg' pleegkind Ricky Baker, wiens leven voor altijd is veranderd nadat hij is opgenomen door een goedhartige boer (Rima Te Wiata ) en haar norse bosjesman-echtgenoot Hec ('Jurassic Park's' Sam Neill). Maar wanneer Ricky en Hec door een tragedie tot diep in de wilde wildernis van Nieuw-Zeeland worden achtervolgd, moeten de twee niet alleen de moeilijke terreinen en gevaarlijke beesten aanpakken, maar ook de nationale klopjacht ontwijken die wordt geleid door een onvermoeibare - en niet een beetje losgeslagen - maatschappelijk werker (Rachel House.)
Waititi nam een pauze van de productie van 'Thor: Ragnarok' in Australië om met Spinoff te praten over het vervolg van Marvel Studios, 'Hunt For the Wilderpeople', de waarde van diverse representaties, en zijn eerste kennismaking met superheldenfilms, het rampzalige 'Green Lantaarn.'
SPINOFF: Gefeliciteerd met je toetreding tot de Academy of Motion Picture Arts and Sciences!
Taika Waititi: Bedankt! Ja, het is best cool.
Vertel me hoe je erachter bent gekomen dat je lid bent geworden.
Via Twitter. Iemand zei gefeliciteerd op Twitter, en ik had zoiets van: 'Waarvoor?' En dan Ik controleerde mijn e-mail. Ik ga graag op Twitter voordat ik mijn e-mail check voor goed nieuws en dergelijke.
U heeft dus een officiële e-mail ontvangen.
Ja, het was gewoon om een willekeurige reden dat ik op Twitter was gegaan om dingen te lezen, en een willekeurige persoon zei gefeliciteerd. Toen controleerde ik mijn e-mail, en het was als 'Ja, je maakt nu deel uit van deze Academie.' En ik zei: 'Wauw, dat is cool.' ik weet niet wat dat is middelen , maar het is gaaf. En ook mijn goede vriend Cliff Curtis ('Fear the Walking Dead') was uitgenodigd. We waren de enige twee Maori-mensen die dit jaar waren uitgenodigd om lid te worden van de Academie. Ik weet niet hoeveel Maori's er in de Academie zijn, punt uit. Waarschijnlijk vier.
Ging je naar de Oscars toen je genomineerd werd in 2005 [voor de korte film 'Twee auto's, één nacht' ]?
Ja, ik ging. En ze hebben me sinds 2005 elk jaar blijven zeggen: 'Je zou... werkelijk ga gewoon naar de Academie, omdat het kan, omdat je bent genomineerd.' En ik gewoon nooit ben er aan toegekomen. Ik ben te lui. Toen eindelijk vorig jaar zei mijn manager: 'Ik ga gewoon...' maken jij doet het. ik ga gewoon maken het gebeurt.'
Was het gewoon teveel papierwerk? Hoe komt het dat je er niet aan toe kwam?
Alles waarvoor een formulier moet worden ingevuld of een e-mail moet worden verzonden, duurt een veel voor mij om daarmee door te gaan en een beslissing te nemen om de app te openen en te beginnen met typen, zelfs als het verzenden van de e-mail de moeite waard is en ik er iets uit ga halen.
Ik snap het. Dus, 'Hunt For the Wilderpeople', het heeft een lange reis gemaakt van pagina naar scherm. Kun je me vertellen hoe het is geëvolueerd sinds je voor het eerst werd ingehuurd om de roman van Barry Crumb in 2005 aan te passen?
black butte porter review
Zeker. Het was zelfs al vijf jaar in de maak voordat dat. De producers waren al een tijdje bezig om het gemaakt te krijgen. Ik kwam op en schreef een paar concepten. Dit is voordat ik functies had gemaakt. Ik had - denk ik - één korte film gemaakt. En ik denk dat we creatief gezien de foto niet helemaal op dezelfde manier zagen, dus ging ik op pad en maakte mijn andere films. En na 'What We Do in the Shadows' checkte ik bij hen hoe het ging, want het was 10 jaar geleden of wat dan ook. Ik had zoiets van: 'Hé, luister, hoe gaat het met dat project? Wat doe je ermee?' En ze zouden het zo vriendelijk op de achterbank zetten, ze zouden het zetten Rechtsaf in de kofferbak van de auto om deze verder te ontwikkelen.
En ik zei: 'Nou, kijk, ik zal het je uit handen nemen.' En ja, dat heb ik dus gedaan. Ik wilde het gewoon heel snel maken, en ik wilde iets doen is goed . Ik vond het boek nog steeds erg leuk en ik hield echt van het idee van een tweemanszaak tussen een oude man en een kind in de Bush, met een grote klopjacht om hen heen. Dus nam ik de rechten en herschreef het hele script met een komische inslag, en maakte het meer avontuurlijk. Ik introduceerde het idee van een maatschappelijk werker en de grote achtervolging van het leger op het einde. Al dat soort dingen. En ja, het was daarna een heel snel proces.
En de cast is ongelooflijk! Julian Dennison is nieuw voor Amerikanen, maar iedereen houdt van Sam Neill.
Ja. Iedereen houdt van Sam Neill. En ik realiseerde me niet [hoeveel]. Ik hou persoonlijk van Sam Neill, maar ik realiseerde me niet hoe geliefd hij ook in het buitenland was. Toen we aan het begin van het jaar bij de première van Sundance waren, liepen we allemaal over straat en hij kreeg gewoon overspoeld met mensen die foto's en handtekeningen willen. Het was echt geweldig. Zelfs hij was verrast. Hij had zoiets van: 'Wat willen deze mensen? Wat de hel is aan het gebeuren?'
Het verjaardagslied van Ricky Baker is waanzinnig pakkend en verrukkelijk. Hoe is het ontstaan?
Dat hebben we op de set verzonnen. We zongen tot dan toe het eigenlijke 'Happy Birthday'-liedje. We hadden er ongeveer 10 takes van gemaakt, en toen ontdekte een producer die er onderzoek naar had gedaan dat er nog steeds copyright op rust. En we hadden de rechten op 'Happy Birthday' niet gekocht, dus moesten we iets anders verzinnen.
En zo zaten we ongeveer een half uur wat teksten te verzinnen, en zo ontstond het 'Ricky Baker Song'. Ikzelf, Bella [Rima Te Wiata], Hec [Neill) en Ricky [Dennison] hangen allemaal in de keuken, oefenen en verzinnen de woorden. Er zijn veel B-roll-opnames waarin we rijmpjes proberen te verzinnen voor 'afgewezen' en 'Hector' -- 'trifecta!' Misschien zetten we die op de Blu-ray.
Met verwijzingen naar 'Crocodile Dundee', 'Terminator', 'Lord of the Rings', 'Rambo: First Blood' en 'Scarface' gaat 'Hunt For the Wilderpeople' sluw over de kracht van films op het leven van mensen. Vertel me daarover.
Veel van 'Hunt For the Wilderpeople' is geïnspireerd op de films waarmee ik ben opgegroeid, zoals grote avonturenfilms uit de jaren '80, Australaziatische cinema. Zelfs de muziek, er zijn dingen van 'Miami Vice' of de soundtrack tot 'Gallipoli'. En er is een soort stijl die toen rondkwam, kleine zoomshots en verpletterde ruimtes en dergelijke. Dus ik gebruikte veel van de filmische technieken van toen, en het beïnvloedt ook de vorm zelf van deze bizarre personages.
Net als Paula is de maatschappelijk werkster [Rachel House] soort van een schurk, maar niet echt. Ze doet gewoon haar werk en heeft er echt zin in. Ze is een meedogenloze jager. En ja, tot de grote achtervolging met de helikopters en zo, het grote 'Thelma en Louise'-moment. Door de hele film heen zijn er invloeden van die klassieke buddy-films, zoals 'Thelma and Louise', '48 Hours', 'Paper Moon' en een soort roadtrip-film zoals 'Planes, Trains and Automobiles'. Twee tegengestelde karakters tegen elkaar opzetten en ze vervolgens dwingen om samen te werken. Het is een klassieke stijl. Ik denk dat wat er anders is aan deze Nieuw-Zeeland is: je hebt heel veel... raar Nieuw-Zeelandse karakters in een prachtig Nieuw-Zeelands landschap.
En zelfs Paula, ze is heel beïnvloed door films. Ze neemt citaten uit films over. Ik heb Rachel, die Paula speelt, eigenlijk gezegd dat ze haar personage moest baseren op Tommy Lee Jones uit 'The Fugitive'. Ik zei gewoon: 'Neem hem gewoon mee: hij houdt niet op. Het kan hem niet schelen of Kimble onschuldig is of niet. Hij wil gewoon vangst hem.' [Lacht.] Er is ter plekke dat het best cool is dat we er niet in hebben gezet waar ze een bericht voor Ricky Baker heeft dat ze uitzendt, en ze doet de toespraak van Daniel Day-Lewis uit 'Last of the Mohicans', die hij aflevert aan Madeleine Stowe. 'Blijf in leven,' en hij zal haar vinden. 'Wat er ook gebeurt, blijf gewoon in leven.' En ik liet Paula dat doen voor Ricky. [grinnikt.]
Wat denk je dat inclusieve casting en bredere representatie de bioscoop oplevert?
Ik denk dat het interessanter is. Deze film, het uitgangspunt is helemaal niet nieuw. Het idee van deze twee mensen, het is als 'Midnight Run'. Twee mensen op de vlucht, mensen die ze proberen te vangen. Dat is niet nieuw, maar de setting is nieuw, de achtergrond van deze jongen is nieuw, de achtergrond van dit zeer universele soort verhaal is nieuw. En in Nieuw-Zeeland is de Maori-cultuur een van die dingen die zich onderscheidt van Australië, of van het VK, of van een andere plaats. De inheemse cultuur van elke plaats is zijn vingerafdruk. Ik denk, waarom zou je dat niet omarmen? Waarom zou je dat niet gebruiken? En als ik zeg dat het kleur toevoegt, bedoel ik niet 'kleur' zoals in raciaal, het voegt gewoon toe smaak en kleur aan een verhaal dat we eerder hebben gezien. Dus waarom zou je het niet gebruiken? Het is er en het is prachtig. En er zijn overal zoveel mooie culturen. Ik denk dat je ze moet gebruiken.
Om dat te koppelen aan de film waar je nu aan werkt, vertel me hoe Tessa Thompson kwam in het castinggesprek voor Valkyrie op 'Thor: Ragnarok.'
Vanaf het begin wilden we de cast diversifiëren, en het is moeilijk als je met Vikings werkt. [Lacht.] Je wilt meer inclusief zijn en een bredere vertegenwoordiging bieden. En op dat moment moet je naar het bronmateriaal kijken als een heel los inspiratie. En neem het dan vanaf daar en ga met je gevoel. Zeg: 'Weet je wat? Niets van die dingen doet ertoe. Gewoon omdat het personage blond en wit was in het stripboek. Dat maakt niet uit. Daar gaat [dat personage] niet over.'
Dat vergeten mensen. Die-hard fans zullen zeggen: 'Dat is niet echt authentiek voor de strips', maar zodra ze de film zien, en ze betrokken zijn bij het verhaal en wat er werkelijk gebeurt, vergeet iedereen het. Dat we dit gesprek zelfs maar moeten blijven voeren is belachelijk, want we vergeten het steeds. Tenzij het het onderwerp van de film is, zou het dat niet eens moeten zijn -- wat kan ons het schelen?
Ik denk dat het verhaal koning is, en je wilt de beste persoon voor de baan. En Tessa testte tegen -- we wierpen een heel breed net, en Tess was de beste persoon.
Je hebt echt een opmerkelijke cast in 'Thor: Ragnarok.' Niet alleen Tessa, maar ook Karl Urban, Cate Blanchett en Jeff Goldblum zijn nieuw in het MCU-ensemble. Hoe pitch je een superheldenfilm aan deze mensen?
Ik denk dat veel van hen, gezien hoe goed de andere Marvel-films zijn, daar deel van willen uitmaken. Superheldenfilms worden niet langer gezien als echt belachelijke, tekenfilmachtige dingen. Er is een tijd en een punt waarop je superheldenfilms echt niet zou willen aanraken, vooral in het midden tot de late jaren '90 en zeker in de jaren '80. Er waren een heleboel zeer belachelijke en mogelijk carrièrebeëindigende stappen om te maken als je een acteur was. Maar ik denk dat de reputatie van Marvel erg hoog is. De dingen die ze doen zijn van zeer hoge kwaliteit en ze vertellen goede verhalen. Dat is het belangrijkste. Daarom ben ik ook met hen in contact gekomen. In de kern willen ze goede verhalen vertellen, en daar ben ik ook voor. Ik heb het niet over explosies en dergelijke. ik Leuk vinden dat spul. Ik vind het leuk om te doen, maar het is niet waarom ik filmmaker ben geworden. Waar ik van hou is karakter en verhaal.
Regisseurs uit het verleden die met Marvel hebben gewerkt, zoals Joss Whedon ('The Avengers') en Shane Black ('Iron Man 3'), hebben Marvel beschreven als 'de machine' voor de manier waarop het filmmakers ondersteunt bij het realiseren van een groots spektakel. Hoe is jouw ervaring met 'de machine' tot nu toe in het maken geweest? ' Thor: Ragnarok'?
Ik zou zeggen dat is zo, zeker. Ik denk dat het een machine is die bedoeld is om filmmakers te helpen spektakel te creëren, want het gaat mij niet om spektakel. Spektakel is het decor voor een goed verhaal, en coole personages, en grappige scènes en goede uitwisselingen tussen mensen. Ik heb het gevoel dat het -- hm. Hoe plaats ik dit? Ik heb er nooit echt over nagedacht in termen van een soundbite. [Lacht.] Ik zie het meer als een verhalenmachine, die een echt spectaculaire typemachine heeft. [Lacht.] Ze vertellen normale verhalen. Zoals 'Captain America: Civil War', haal alle stunts en explosies en zo weg - er is eigenlijk een heel interessant debat gaande en er zijn interessante karakterdingen gaande. Enkele interessante belangen en in zekere zin is het een politieke thriller. Dus ja. Voor mij gaat het er niet om filmmakers een kans te geven om dingen op te blazen. Het gaat erom echt goede verhalen te kunnen vertellen met een echt spectaculaire achtergrond.
is antigif goed of slecht?
Natuurlijk is 'Thor 3' niet je eerste kennismaking met superheldenfilms. Vertel me over je ervaring samen met Ryan Reynolds in 'Green Lantern'.
Ik hield echt van die ervaring. Het was mijn eerste keer op een hele grote filmset, en Mens , het was zo'n eye-opener. Ik kwam uit een crew van 30 mensen en ging naar een film waar de crew waarschijnlijk 300 is. En zo'n film maken was echt nieuw voor mij. Ik heb veel geleerd door alleen maar te kijken. Afgezien van het acteerwerk wist ik waarvoor ik kwam. Ik behandelde die ervaring als een leerervaring en leerde mezelf hoe die grote studiofilms samenkomen. Ik keek naar Martin [Campbell, de regisseur] en keek naar de manier waarop de set werd uitgevoerd. Waarschijnlijk niet mijn regels leren, maar leren andere dingen. Maar ja, ik heb er erg van genoten.
Dus in zekere zin heeft je ervaring met 'Green Lantern' je regie op 'Thor: Ragnarok' beïnvloed?
Niet echt. Ik ben een heel andere regisseur dan Martin. Hij komt echt uit die wereld van zeer ervaren, en hij is een zeer pret regisseur. Maar de manier waarop ik het doe is wat speelser. ik neig vind dingen (op de set) nog veel meer. Ja, ik experimenteer waarschijnlijk veel meer dan veel gevestigde Hollywood-regisseurs, omdat ik nog niet weet hoe ik het moet doen. [Lacht.] Ik ben nog aan het leren. Dus ik breng een aantal slechte gewoonten. Dus ik had niet echt veel uit die ervaring gehaald, behalve van kijken en proeven van wat erbij komt kijken. Omdat studiofilms vaak veel langzamer bewegen en er is zeker een veel groter beest om te proberen te beheersen.
'The Hunt For the Wilderpeople' draait nu in de bioscoop. 'Thor: Ragnarok' opent 3 november 2017.
