Na de mislukkingen die X-Men The Last Stand en X-Men Origins: Wolverine waren, ging Fox op weg om zijn X-Men-franchise te corrigeren. Met zijn poging om de serie zacht te rebooten, zou Fox iets anders proberen met X-Men: First Class. Matthew Vaughn werd ingeschakeld om de film te regisseren, die een jaren 60-setting had en geen herkenbare X-Men had, waardoor de film zich onmiddellijk onderscheidde van de anderen.
ochtend hout funky boeddha
VERWANT: X-Men Apocalypse: 15 redenen waarom het de slechtste X-Men-film ooit is
Het risico betaalde zich uit en de film was een succes, waardoor de serie weer tot leven kwam. Maar in de volgende film, X-Men Days of Future Past, zouden veel bekende gezichten (waaronder X-Men en X2: X-Men United-regisseur Bryan Singer en een groot deel van de cast van de eerste drie films) terugkeren. Dat maakt deze film een beetje anomalie. Dat gezegd hebbende, het is nog steeds de beste film in de X-Men-franchise. Niet mee eens? Laten we het uitleggen...
vijftienDE INSTELLING
De setting uit de jaren 60 is er een die we niet vaak zien in superheldenfilms. De keuze om het in de tijd van Kennedy's Camelot te plaatsen was niet alleen noodzakelijk, gebaseerd op de tijdlijn die was vastgesteld door eerdere films in de filmuniversumfranchise, maar het creëren van een parallel tussen het atoomtijdperk en het gemuteerde tijdperk is een slimme. De X-Men zijn gemaakt tijdens dit atoomtijdperk en deze film is het enige deel in de serie dat echt overeenkomt met de toon van het vroege nummer van de X-Men-strips, waarbij de thema's van de makers van het team, Jack Kirby en Stan, worden weergegeven. Lee, in 'Uncanny X-Men' #1.
Wat de visuele kant betreft, helpt de retro-esthetiek de film zich niet alleen te onderscheiden van andere X-Men-films, maar ook van andere superheldenfilms in het algemeen. X-Men: Days of Future Past en X-Men: Apocalypse zijn ook historische films, maar geen van beide is zo afhankelijk en verweven met de historische setting als X-Men: First Class.
14DE RICHTING
De regie van Matthew Vaughn was heel anders dan die van Bryan Singer. De toon van de film is veel minder serieus dan de eerste twee X-Men-films, maar dwaalt nooit af in parodie of denken dat het slimmer is dan het bronmateriaal. Terwijl meer dan een decennium eerder de originele X-Men-film de spot dreef met zijn komische wortels en probeerde te verbergen dat het afkomstig was uit de strip, omarmt First Class het volledig.
Van de montage tot de muziek tot de camerabeweging, de film heeft een leuke en losse stijl die echt de stemming weerspiegelt van zowel de vroege jaren 60 als de jonge mutanten die nog niet uitgeput zijn door de discriminatie die hen wordt opgelegd door mensen. Het palet van de film is kleurrijker en dat geldt ook voor de geesten en wereldbeelden van het personage. De volgende aflevering in het hoofdverhaal van X-Men zou letterlijk openen in een post-apocalyptisch kamp, dus de lichtere toon van deze film kan de enige keer zijn dat we hem in de serie zien.
13BALANS VAN METAFOOR
De X-Men zijn altijd gebruikt als metafoor voor de onderdrukten. Sommige films, voornamelijk de op Wolverine gerichte films, lijken dit terzijde te schuiven, terwijl de eerste drie films misschien iets te ver gaan om het publiek over het hoofd te slaan met het feit dat ze naar een allegorie kijken. First Class slaagt er echter in om niet predikend of zelfs ongevoelig over te komen. De film herbekijkt Magneto's verleden als een joodse jongen in een concentratiekamp, maar houdt deze scènes zeer menselijk en geaard (en doet niets zo ongelooflijk dom en ongevoelig als hem een kamp vernietigen met zijn mutante krachten).
Dit is ook een ander gebied waar de filmsetting helpt om lagen en diepte toe te voegen. We weten allemaal dat de jaren zestig een tijd waren van burgerlijke onrust waar minderheidsgroepen en onderdrukten begonnen op te staan en op grote schaal te protesteren. De film brengt niet precies in praktijk wat hij predikt, waarbij de enige zwarte mutant al na een paar scènes wordt gedood, maar het punt staat nog steeds: deze film balanceert de mutante allegorie beter dan enig ander deel in de franchise.
12VERSCHILLENDE X-MEN
Wolverine. Cycloop, Jean Grey. Storm. De X-Men-strips bevatten duizenden mutanten en toch lijken alle aanpassingen zich op deze zelfde paar mutanten te concentreren. Ja, dit zijn enkele van de beste karakters, maar enige afwisseling is leuk. Door de serie niet hard te herstarten, had de film geen andere keuze dan zich te concentreren op een paar tweede stringers.
Natuurlijk, Emma Frost was verspild, maar gezien alle andere echt geweldige X-Men-personages die werden verspild in cameo's in eerdere films, is het een kleine overtreding. Hoewel ze misschien niet zo interessant was als haar komische tegenhanger, heeft ze wel een grote rol in de film en heeft ze een paar momenten om te schitteren. Nicholas Hoult speelde een jonger, onvolwassener Beest dan degene die Kelsey Grammer speelde in The Last Stand en een andere Hank McCoy dan de stoïcijnse dokter die gewoonlijk aanwezig is. Moria MacTaggert is een personage dat niet in eerdere X-Men-films te zien was en creëerde een geïnteresseerde dynamiek. Havok, Banshee, Darwin en Angel Salvadore waren nooit de meest memorabele personages in de strips, maar First Class maakte er interessante toevoegingen van, zozeer zelfs dat hun aanwezigheid in toekomstige afleveringen werd gemist.
elfCHARLES EN ERIK
Twee van de personages uit de vorige films die wel terugkomen zijn Professor X en Magneto, al zijn het hier alleen Charles en Erik. Na jaren deze twee als vijanden te hebben gezien, kreeg het publiek eindelijk de kans om de twee te zien in de tijd dat ze vriendelijk waren, iets waar vaak op werd gezinspeeld of over werd gesproken. En het stelde niet teleur.
Het zien van een jonge Charles Xavier die zijn krachten gebruikte om met vrouwen te flirten was ongewoon en aanvankelijk een schok voor het systeem. Tegelijkertijd zien we schaduwen van de leider die Charles uiteindelijk zal worden. James McAvoy is in staat om schijnbaar tegenstrijdige karaktereigenschappen te portretteren en het geloofwaardig over te laten komen. Erik's transformatie in Magneto is niet zo extreem, maar Micheal Fassbender portretteert het personage met subtiliteit en respect dat ongebruikelijk is in superheldenfilms. De twee doen samen het ondenkbare: ze slagen erin Stewart en McKellan op te voeren als de definitieve Professor X en Magneto.
10J.LAW NOG STEEDS GEZORGD
Niet alleen McAvoy en Fassbender zijn ongelooflijk in de film, maar Jennifer Lawrence ook. First Class kwam tegelijk uit voordat Lawrence werd een van de grootste beroemdheden ter wereld. Ze is zo vertederend en charismatisch als Raven dat het duidelijk is waarom ze America's Sweetheart werd. Mystique is meer dan de handlanger die ze in de vorige films was, en Lawrence doet het meeste met wat ze krijgt.
Dit zou echter de enige keer zijn dat Lawrence haar alles aan de X-Men-serie zou geven. Met haar toegenomen sterrendom kreeg ze een grotere rol in volgende films, waar ze duidelijk niet enthousiast over was. Het feit dat ze van het ondergaan van uren bodypaint in deze film naar het snellere en gemakkelijkere bodysuit in latere films ging, is een goede weergave van Lawrence's interesse in de X-Men-serie. Dat gezegd hebbende, gelukkig gaf deze Oscar-winnende actrice honderd procent aan het personage in ten minste één aflevering in de serie.
9DE WOLVERIJNEN CAMEO
Hoewel Wolverine technisch gezien maar drie solofilms heeft, kan heel gemakkelijk worden beweerd dat X-Men: First Class en X-Men: Apocalypse de enige X-Men-films zijn die geen Wolverine-films zijn. En terwijl de Apocalyps in een Logan-cameo dwingt, is het hier snel en gebeurt het in de natuurlijke stroom van het verhaal. Niemand ging de film in in de verwachting Wolverine te zien, dus zijn korte verschijning was een aangename verrassing. Het was een mooie knipoog naar de enige persoon die op dat moment in elke film in de serie verscheen, en een geweldige behandeling van het personage.
schneider weisse origineel
Superheldenfilms - vooral X-Men-films - zitten vol met cameo's, maar geen enkele is zo gedenkwaardig als die van Logan in First Class. Wat werd gezien als een leuk grapje, bleek in feite een referentie te zijn in toekomstige films, waardoor de cameo meer dan een simpele grap werd. Bovendien was het de eerste keer dat we Logan hoorden praten zoals iedereen weet Logan praat echt.
8GEEERDE CONTINU .TEIT
First Class was een zachte reboot van de X-Men-serie, dus het heeft de franchise niet volledig opnieuw opgestart en alles uit de vorige films verlaten. Doordat de film zich jaren voor de andere afleveringen afspeelde, had hij niet direct te maken met continuïteitsproblemen, maar kon hij toch worden gepresenteerd. Emma Frost en Moria Mac Taggart waren al twee van de vele karaktercameo's in eerdere films, maar in plaats van een slaaf van continuïteit te zijn, besluit First Class een klein continuïteitsprobleem te creëren voor het welzijn van het verhaal.
Teruggaan en de X-Men-films bekijken gemaakt eerder maar ingesteld na First Class roept vragen op als: zou karakter-A niet meer bekend moeten zijn met karakter-B, of waarom zegt dit karakter dat X gebeurde toen Y gebeurde? Maar uiteindelijk is het maken van een geweldige film belangrijker dan continuïteit. Het heeft altijd de voorkeur om een film in de perimeters van continuïteit te laten passen, maar soms moeten er offers worden gebracht.
ac/dc bier
7DE KOSTUUMS
De vorige X-Men-films dwaalden af van de kleurrijke kostuums van de strips, en zelfs Wolverine maakte een wat nu gruwelijke grap over gele spandex. First Class laat de X-Men outfits dragen die vergelijkbaar zijn met die van het team bij hun eerste optreden in de strips. Het blauw en geel is iets dat we niet eerder of sindsdien hebben gezien. Deze film heeft echter de BESTE X-suits, tenminste totdat het publiek een glimp opving aan het einde van X-Men: Apocalypse.
De outfits zijn logisch in de context van het verhaal en zien er op de een of andere manier beter uit dan het zwarte leer van de eerdere X-Men-films.Naast de X-Men-kostuums is de film ook gevuld met stijlvolle en coole jaren 60-mode, van Eriks coltrui tot Ravens laarzen. Het kostuum van Emma Frost is niet zo belachelijk als in de strips, maar het is gewoon belachelijk genoeg dat het werkt, zowel in de context als als een schreeuw naar haar stripboekverschijning.
6DE SCHAAL
Vergeleken met de films in het Marvel Cinematic Universe en het DC Extended Universe hebben de X-Men-films altijd een kleinere schaal gehad. We zeggen niet dat dit noodzakelijkerwijs waar is in termen van karakters, maar in termen van decorstukken. Dat gezegd hebbende, X-Men: The Last Stand moest het einde zijn. First Class bracht de serie terug naar de aarde. Omdat de film zich afspeelde in een tijd voordat mutanten publiekelijk bekend waren, had de film echt geen andere keuze dan de inzet te verhogen.
Dat gezegd hebbende, zoals veel andere dingen in de film, helpt deze beperking het echt. De climax neerzetten tijdens de Cubacrisis is een geniale zet. Het publiek krijgt een glimp te zien van wat er zal gebeuren als de helden falen; natuurlijk hebben degenen die in leven waren voor de crisis hun eigen levenservaring en angsten om de inzet te helpen vergroten. Bovendien weet het publiek uit de vorige films dat veel van de hoofdpersonages leven, maar daar gaat de film niet over. De film gaat over de personages, niet over het lot van de wereld, hoewel beide ernstig blijven.
5HET RED DE FRANCHISE
X-Men: The Last Stand was een film die schijnbaar enkele van de kleinere problemen van de vorige X-Men-films overnam en versterkte. Karakters werden geïntroduceerd om gewoon te verspillen, de mutante allegorie vervaagde de lijnen van subtekst en tekst, miste elk gevoel voor plezier en compenseerde dat gebrek zelfs niet met echte diepte. X-Men Origins: Wolverine deed soortgelijke dingen en vond nog meer manieren om ondraaglijk te zijn. Ze faalden niet alleen als X-Men-films, ze faalden als films full-stop.
De X-Men-serie had daar kunnen stoppen en wie weet, misschien waren de rechten teruggekeerd naar Marvel. Sommigen hadden daar misschien de voorkeur aan gegeven, maar vanwege het succes van deze film kwam de X-Men-serie in een unieke positie om de verhaallijnen gedurende twee decennia voort te zetten. Personages, thema's en instellingen van wat misschien wel de eerste moderne superheldenfilm is, gaan door tot op de dag van vandaag en in de nabije toekomst. Dat is allemaal mogelijk dankzij het succes van X-Men: First Class.
4HET LEGDE HET GRONDWERK
Een van de meest frustrerende dingen over hoe goed X-Men: First Class is, is wat volgde. Deze film schept een mooie toekomst voor de franchise. Het introduceerde een solide nieuwe cast en liet de personages niet achter op de plek waar ze waren toen X-Men begon, waardoor ze toekomstige afleveringen kregen om hun personages uit te werken. De climax van de Cubaanse raketcrisis was schijnbaar het begin van een nieuwe serie die zou aansluiten bij historische gebeurtenissen en de eigen kennis van de geschiedenis van de kijker zou uitspelen.
Maar net zoals het optimisme van de jaren zestig zou verdwijnen, zou het optimisme voor de X-Men-serie ook verdwijnen. Singer zou terugkeren als regisseur, en hoewel Days of Future Past een solide deel is, was het meer dat Singer verfijnt wat hij was begonnen met zijn eerste twee X-Men-films dan dat hij voortzet waar Matthew Vaughan mee was begonnen. Dat gezegd hebbende, deze film is uitstekend voorbereid op de toekomst en je kunt het niet kwalijk nemen voor de fouten die volgden.
vuursteen hoppige pils
3MORELE COMPLEXITEIT
Hoewel de meeste X-Men-films een gevoel van morele complexiteit hebben, vanwege dat van de stripboekvoorouders, is het belangrijk om het niet over het hoofd te zien. Natuurlijk, het plan van Sebastian Shaw om een nucleaire oorlog te creëren is een beetje snorrend, maar de film doet uitleggen waarom hij het wil. Natuurlijk is het dun, maar het is beter dan niets en in veel opzichten werkt het als een filmische superschurk-onderneming.
Maar de echte complexiteit komt van Charles en Erik. We hebben gezien dat ze in het verleden hun ideologische verschillen hadden, maar ze waren altijd vijanden, hoogstens frenemies. Het hebben van twee vrienden die hun verschillende manieren om de wereld te zien uitdrukken, wordt echter des te beter gemaakt wanneer het publiek de ervaring en redenen ziet waarom deze personages zich zo voelden. Voeg Raven toe aan de mix en je hebt een film met een grijsschaal van morele standpunten, waardoor het publiek echt partij moet kiezen.
tweeEEN ECHTE SUPERSCHURK
Oké, we zijn het erover eens dat Sebastian Shaw niet zo genuanceerd is als Magneto of zelfs Stryker, maar dat hoeft ook niet. En hoewel filosofische meningsverschillen interessant zijn en bijdragen aan de complexiteit van de film en zijn thema's, zou het zonde zijn om in een film personages met ongelooflijke krachten te hebben, alleen maar om ze het gewoon met elkaar oneens te zijn.
Sebastian Shaw was een geweldige keuze voor een slechterik. Hij was een mutant die zo krachtig was dat het een echt gevoel van drama creëert over hoe de X-Men hem zouden kunnen stoppen. Het hebben van een mutant als de belangrijkste schurk was een leuke afwisseling van de overheidsinstantie of de man die de mutanten haat, wat op dat moment al overdreven was. Hoewel subtiel belangrijk en welkom is, moeten superheldenfilms een gevoel van spektakel hebben. Er werd gespeculeerd dat Kevin Bacon deze rol op zich nam om wat geld terug te verdienen dat hij aan Bernie Madoff had verloren, maar hij schittert nog steeds in de film.
1CHEMIE
In ensemblefilms is chemie tussen de cast absoluut essentieel. De chemie tussen de personages hier is buitengewoon en zelfs beter dan bij de cast van de originele films. McAvoy en Lawrence doen geweldig werk door hun pseudo-broer/zus-relatie te portretteren en het gevoel te geven dat ze elkaar al jaren kennen en voor elkaar zorgen. Hoult en McAvoy, Lawrence en Fassbender, Fassbender en McAvoy, Hoult en Fassbender; elke combinatie van de hoofdpersonen werkt. Zelfs de schurken en de jongere mutanten hebben een groot gevoel voor chemie en kameraadschap.
Chemie is een van die dingen die, wanneer het werkt, heel gemakkelijk over het hoofd wordt gezien. Maar hier is het zo goed dat het duidelijk is. En die geweldige chemie zou om verschillende redenen nooit worden geëvenaard in toekomstige films. Of het nu gaat om een verandering in de karakterdynamiek, een acteur die niet alles geeft of een personage dat wordt uitgeschreven, het maakt het alleen maar veel duidelijker hoe geweldig de chemie was in deze eerste film van de nieuwe X-Men-dynastie.
Denk je dat First Class eerste klas was? Laat het ons weten in de reacties!
