Masamune Shirow's Geest in de schelp is vooral bekend voor het aanpakken van transhumanisme en filosofieën met betrekking tot bewustzijn. Transhumanisme is het idee dat mensen kunnen evolueren voorbij wat hun eigen lichaam en geest kan bieden met behulp van wetenschap en technologie. Door de ogen van de hoofdrolspeler van de serie Makoto Kusanagi, ook bekend als The Major, kunnen kijkers zien hoe deze ideeën de samenleving kunnen beïnvloeden. Een videogame gebaseerd op het concept zou perfect passen in de franchise, zolang een solide verhaal dit kan ondersteunen.
NAAR Geest in de schelp third-person ervaring zou spelers in staat stellen om de majoor te besturen terwijl ze de hoogbouw van een cyberpunk Japan schaalt, en zaken oplost voor openbare veiligheid Sectie 9. Na een korte tutorial zou het plot beginnen met draaien rond een nieuwe virtual reality-technologie dat het bewustzijn van zijn spelers lijkt te stelen en hun lichaam catatonisch achterlaat. Aangezien de majoor al volledig cybernetisch is en haar 'geest' of ziel geen onbekende is in bewegende vormen, is zij de voornaamste kandidaat om zich in deze technologie te wagen en het mysterie te ontrafelen.
Door de overgang van de fysieke wereld naar de digitale wereld zou de metaforische grens tussen wie de 'speler' van het spel is, vervagen. In werkelijkheid bestuurt de speler Makoto wat er ook gebeurt, maar het verhalende konijnenhol gaat dieper naarmate de speler bestuurt Makoto , zichzelf beheersen. De diepere vragen zouden pas halverwege de game opkomen, aangezien de virtuele wereld waarin de speler reist, fungeert als een dynamische omgeving, waarbij het weer en vijanden naar wens veranderen.
Naarmate het spel vordert, zouden spelers mensen tegenkomen van wie het bewustzijn is gestolen, en ze leggen uit dat er niet veel verschil is tussen de virtuele wereld en die van henzelf. Spelers kunnen deze mensen ondervragen en zelfs helpen om meer van hun verhaal en de omringende kennis te ontdekken. De dialoogopties dienen als stukjes van het grotere idee dat ongeacht in welke schaal mensen wonen, hun geest is wat hun realiteit waarneemt. Het spoor van gevaar dat Makoto volgt, leidt haar naar de belangrijkste tegenstander van het spel en een onthulling die de speler niet zal zien aankomen.
Ten slotte zou de confrontatie met de curator van deze gevaarlijke VR-wereld de maker van de game zijn als een baasgevecht dat minder gaat over een fysieke wedstrijd en meer een strijd om ideeën. Terwijl de technologie blijft evolueren, gelooft de maker dat alle zielen een kans op een beter leven binnen de machine verdienen, terwijl Makoto gelooft dat diezelfde zielen die keuze verdienen. Uiteindelijk zou Makoto de maker verslaan en de gevangengenomen mensen uit het spel bevrijden. Sommige bevrijde spelers zullen blij zijn om terug te zijn in de realiteit, terwijl anderen niets liever willen dan terug te keren naar die wereld.
Het geestverruimende actieverhaal zou eindigen met het idee dat de mensheid vaak op zoek is naar een ontsnapping uit hun realiteit, maar het is uiteindelijk hun keuze hoe lang ze willen dat hun 'zielen' in hun perfecte wereld blijven. Het idee zou dienen als een meta-commentaar voor de opkomst van technologie naarmate het meer een middel voor escapisme wordt. Geest in de schelp is de franchise om te spreken over de groeiende videogame- en technologiecultuur en hoe het langzaam het landschap verandert van hoe mensen leven en met elkaar omgaan. Een spel met de basisideeën van vrije wil en escapisme zou bieden een geestverruimend verhaal over het onderwerp dat spelers nog jaren aan het praten zou houden.
