Wanneer Geest in de schelp voor het eerst werd uitgebracht in Amerika, hebben veel mensen misschien de VHS opgepikt en verschillende aannames gedaan op basis van de cover waarop Motoko Kusanagi topless te zien is. Als die hoes je eerste kennismaking met de franchise was, zou je denken dat je een exploitatiefilm vasthoudt, geen echt meesterwerk van verhalen vertellen.
Naaktheid is niet altijd puur uitbuitend. Het kan puurheid, menselijkheid, kwetsbaarheid of seksualiteit vertegenwoordigen - allemaal gedaan via het visuele medium van verhalen vertellen. Natuurlijk gebruiken sommige verhalen - of het nu films, strips of anime zijn - naaktheid voor goedkope spanning, wat het publiek kan vervreemden. Is Geest in de schelp uitbuitend in de presentatie van naaktheid of draagt de naaktheid bij aan de diepere thema's van de serie?
De film uit 1995
In de eerste minuten van de 1995 Geest in de schelp film, Motoko doet haar shirt uit om haar thermoptische camouflage te gebruiken, waardoor ze onzichtbaar is voor stealth-missies. Dit is de belangrijkste reden waarom Motoko de hele film naakt stript: mechanisch praktisch.
ham
Omdat naaktheid is zo'n mechanische functie voor Motoko, ze ervaart het niet op dezelfde manier als de rest van de wereld. Deze ontkoppeling wordt geïllustreerd in een klein moment dat plaatsvindt nadat Motoko, om verbinding te maken met een schijn van haar menselijkheid, gaat duiken. Daarna trekt ze haar duikuitrusting uit, waardoor Batou zich genoodzaakt voelt om weg te kijken en haar privacy te geven als ze er niet om vraagt.
Stand-alone complex, onschuld en live-actie
De verschillende anime-incarnaties van Geest in de schelp gebruik naaktheid als een middel om te benadrukken hoe het vlees en het mechanische met elkaar verweven zijn geraakt. Latere aanpassingen zoals Ghost in the Shell: Stand Alone Complex en de live-actiefilm maken beide de thermoptische camoflauge minder expliciet door Motoko een vleeskleurig pak te geven in plaats van naakt te zijn. De boodschap blijft hetzelfde, maar het visuele is afgezwakt. Het blote lichaam wordt echter vaak benadrukt om te benadrukken hoe de mensheid steeds cybernetischer is geworden.
Natuurlijk is er nog een andere reden waarom Motoko zich af en toe in de franchise uitkleedt: om seks te hebben. Er zijn talloze seksuele scènes waarbij Motoko betrokken is Op zichzelf staand complex waar ze met andere vrouwen slaapt. Deze scènes worden echter zeer smaakvol weergegeven, zonder enige expliciete beelden op het scherm.
De meest expliciete seksualiteit in de Geest in de schelp anime-franchise is binnen Ghost in the Shell 2: Onschuld, waar verschillende gynoïden -- sex androïden -- gewelddadig beginnen te mislukken. Dit leidt tot het konijnenhol-mysterie van de film -- waarom dit gebeurt, wat er feitelijk gebeurt, en hoe de yakuza, een gynoid-fabrikant en Motoko Kusanagi bij dit probleem betrokken zijn. De film draait om de seksrobots en gaat in detail in op hoe hun geseksualiseerde lichamen zowel worden vervaardigd als ontmenselijkt door degenen die ze gebruiken. Iedereen ziet ze als gewoon seksspeeltjes, maar de realiteit is dat deze gynoïden spoken lijken te hebben ontwikkeld - in wezen een ziel.
Sierra Nevada kan
Naaktheid en seksualiteit worden hier gebruikt als een bizarre contradictie. Als een object dat is ontworpen voor robotische seks en plezier een eigen wil ontwikkelt, hoe zou het dan kunnen reageren op zijn eigen objectivering? Heeft het inspraak in het instemmen met het uitvoeren van de taken waarvoor het is ontworpen? En, zoals we overal zien, zijn deze gynoïden verantwoordelijk voor het kwetsen van iemand anders uit zelfverdediging? Het gebruik van naaktheid benadrukt deze vraag.
Maar dan is er de Manga
Hoewel het gebruik van naaktheid in de anime over het algemeen smaakvol is, is de originele manga problematischer, deels omdat Masamune Shirow's houding ten opzichte van seksualiteit oppervlakkiger is. Na het afronden van de Geest in de schelp mouw, Shirow bracht zijn carrière door met illustreren waar hij van houdt: hentai .
Shirow is later Geest in de schelp manga-afleveringen, Ghost in the Shell 2: mens-machine-interface en Geest in de schaal 1.5 , zijn hypergeseksualiseerd omwille van het. De naaktheid van de manga voelt minder thematisch relevant omdat Motoko meer contact heeft met haar menselijkheid dan in de anime-aanpassingen. Ze maakt meer grappen, is veel geestiger en voelt zich beschaamd als ze naakt wordt betrapt, in tegenstelling tot in de film waar een deel van het punt is dat het haar niet kan schelen of iemand haar naakt ziet.
De meeste fans zijn het erover eens: Geest in de schaal 1.5 is de zwakste inzending in de mangabibliotheek en laat zien waar Masamune's carrière na voltooiing zou gaan. De originele manga is een sterker cyberpunk-actieverhaal, hoewel het zijn aantoonbaar gratis fanservice-momenten heeft, waaronder een seksscène van twee pagina's die uit Engelse publicaties van de manga is geknipt.
