Godzilla: Koning van de Monsters was een van de meest verwachte films van de zomer van 2019, waardoor zijn teleurstellende ontvangst een beetje verrassend. De box-office prestaties van het legendarische vervolg zijn toegeschreven aan meerdere factoren, maar nu is er een nieuwe ontstaan: effectief, gigantische monster vermoeidheid .
Ja, een analyse op Forbes.com suggereert dat het publiek misschien al 'gefeest heeft van een stortvloed aan publieksvriendelijke monsterfilms', waaronder: de Mego , Rampage , Pacific Rim: Opstand en Kong: Schedeleiland , en dat Koning van de Monsters werd 'overklast door recente kajiu-achtige films uit zijn eigen studio'. Laten we deze hypothese uit elkaar halen en kijken naar de andere redenen voor de minder dan monsterlijke kassanummers van de film.
Heerschappij van de Monsters
Het begrip 'monstermoeheid' is belachelijk, gezien het relatieve gebrek aan Kaiju-films die in het Westen zijn uitgebracht. In feite is en was de Godzilla-franchise de primaire blootstelling van het westerse publiek aan het genre. Om het argument kracht bij te zetten, bevat het Forbes-artikel niet alleen: actueel films in het genre, zoals de twee Pacific Rim films en Kong: Schedeleiland , maar ook De Meg, Rampage en Jurassic World . Hoewel Rampage's inclusie is logisch, aangezien de inspiratie voor videogames was gebaseerd op Kaiju-films, de Mego en Jurassic World zijn discutabel.
Deze films zijn meer 'man vs. nature' dan gigantische monsters, zelfs als we rekening houden met de grootte van hun prehistorische dieren. Hoewel dat onderscheid voor sommigen onbegrijpelijk lijkt, creëren de grootte en schaal van de wezens een heel andere relatie tussen hen en de mensen die de films bevolken. Het zou zijn alsof je op één hoop gooit Godzilla franchise met afschuw, ook al zou de verbinding op zijn best tangentieel zijn. Omgekeerd, zelfs als we die films meerekenen, zijn dat er gewoon acht in dit zogenaamd oververzadigde genre in een tijdspanne van zes jaar. Ondertussen zijn er sinds 2008 meer dan 30 superheldenfilms uitgebracht, en toch moet de veelbesproken 'superheldenmoeheid' nog beginnen. , laat staan wanneer het moet worden uitgerekt om zulke vaag verwante vermeldingen op te nemen.
hondshaai hoofd 60 minuten ipa review
Ook geen van beide Pacific Rim film deed het bijzonder goed aan de kassa, dus was er toen ook 'monstermoeheid'? Er waren toen nog minder features in het genre dan nu. Ondertussen, Godzilla 2014 en Kong: Schedeleiland, die beide uitkwamen na de eerste Pacifische rand, presteerde kritisch en commercieel beter. Is de vermoeidheid selectief, of is het gewoon niet aanwezig?
Clown van de Monsters
De meer accurate en veel minder oneerlijke verklaring voor koning van de monsters' prestatie was de waardeloze uitvoering ervan. Hoewel zijn voorganger, 2014's Godzilla, terecht werd bekritiseerd omdat het te weinig monsterchaos vertoonde, ging het vervolg helaas naar het andere uiterste. De monsters brengen de actie, maar ten koste van alles wat lijkt op een samenhangend verhaal met de juiste ontwikkeling. Ook ontbraken de vreselijk geschreven menselijke karakters, die variëren van de idiote schurken tot een van de... slechtste moeders in de blockbustergeschiedenis.
moet opstaan om bier te drinken
Personages zijn er om irritant brutale oneliners te maken, en niet veel anders. Zhang Ziyi en Ken Watanabe zijn in de film om ofwel te sterven of anders commentaar te leveren dat weinig meer dient als paaseieren voor oude fans van Godzilla. Globaal genomen, Koning van de Monsters geeft geen enkele reden om zich druk te maken over de personages of de wereld die ze bewonen, wat resulteert in een film die alleen de meest gemakkelijk te plezieren fans tevreden zou stellen die kwamen voor hersenloze monstergevechten.
Godzilla raids te laat
Een punt dat het artikel naar voren brengt dat enige geloofwaardigheid heeft, is de fout bij het uitbrengen van de film deze zomer. laten vallen Koning van de Monsters zo snel daarna Avengers: Eindspel was een slechte zakelijke beslissing, maar een nog grotere fout was om überhaupt tot 2019 te wachten.
Zelfs zonder Eindspel, zomer 2019 stond bol van de hits, waarvan vele ook van Disney. Koning van de Monsters zou onder optimale omstandigheden niet veel ademruimte hebben gehad, maar daarbij wordt ook vergeten dat zijn voorganger vijf jaar geleden werd uitgebracht. Hoewel 2017 Kong: Schedeleiland stond in dezelfde continuïteit, die verbinding werd niet gebruikt om te promoten Koning van de Monsters . Als Koning van de Monsters was uitgebracht in, zeg, 2018, had het misschien een betere kans om te profiteren van de publieke belangstelling. Zoals het is, kwam het veel te laat en leverde niets op dat het wachten waard was.
De tijd zal leren of deze vermeende 'monstermoeheid' ook van invloed zal zijn op de komende Godzilla tegen Kong, en of het tegen elkaar opnemen van de twee meest populaire monsters de interesse kan wekken dat? Koning van de Monsters kon niet.
