In Harry Potter en t hij Vuurbeker , vertelde Barty Krenck Jr., terwijl hij Mad-Eye Moody imiteerde, Harry Potter dat hij een goede schouwer zou zijn als hij eenmaal van school was. Het was een suggestie die bij Harry bleef hangen, en uiteindelijk werd hij het hoofd van het schouwersbureau op het Ministerie van Toverkunst. Toch had Harry een andere roeping moeten nastreven, een die uiteindelijk meer voldoening en voldoening zou hebben gegeven voor zijn karakterboog; Harry had professor Verweer tegen de Zwarte Kunsten op Hogwarts moeten worden.
Harry was blij als leider van het leger van Perkamentus in Harry Potter en de Orde van de Feniks . Hij was erg trots op de prestaties van zijn medestudenten, die van hem hadden geleerd. Zelfs in Harry Potter en de Halfbloed Prins Tijdens Sneep's eerste les Verweer tegen de Zwarte Kunsten was Harry overweldigd door trots op de vaardigheden die zijn vrienden en klasgenoten van de officier van justitie toonden bij het uitvoeren van de schildbezwering. Zijn sterke emotionele reactie op dit moment geeft aan hoeveel Harry zijn relatief korte tijd als instructeur koesterde.
In dit zesde boek bekende Harry ook dat zijn beslissing om schouwer te worden geworteld was in zijn toekomstige plannen om Voldemort te vernietigen. Hij dacht dat toegang tot een afdeling die zich toelegt op het stoppen van duistere tovenaars hem de beste kans en toegang tot middelen zou geven voor zijn gevecht tegen Voldemort. Nadat Harry Voldemort in het zevende boek had verslagen, zou hij echter zijn bevrijd van zijn verplichting om Voldemort te vernietigen, en dat had hem moeten bevrijden om alternatieve carrièrepaden te verkennen.
De leider van de DA hielp Harry een afleiding te geven van zijn emotioneel uitputtende vijfde jaar op Hogwarts. Hij mocht geen quidditch spelen, Hagrid was lange tijd afwezig en hij werd dagelijks belasterd omdat hij de moed had om de wereld te vertellen dat Heer Voldemort was teruggekeerd. Hij vond echte vreugde in het creëren en leiden van de DA, en merkte zelfs dat hij dagdroomde over lesplannen. Dat lijkt meer kenmerkend voor Hermelien dan voor Harry, en toch is het waar. Dit schreeuwt eerder roeping dan hobby. Het impliceert dat er iets fundamenteels aan Harry is dat ernaar verlangt om anderen te onderwijzen en ervaring, wijsheid en kennis te delen. Hoewel hij aanvankelijk terughoudend was om de positie als leider van de DA op zich te nemen, floreerde hij briljant en met groot succes toen hij zichzelf de kans gunde.
JK Rowling heeft bevestigd dat Harry snel door de rangen van de schouwersafdeling is gestegen. De afdeling accepteerde hem en Ron direct na de Slag om Zweinstein zonder dat ze hun zevende jaar moesten voltooien. Blijkbaar was hun jaar in het buitenland het vernietigen van gruzielementen en het voor eens en altijd verslaan van Voldemort een acceptabele vervanging voor formeel onderwijs. Dus, Harry trad toe tot het Ministerie van Toverkunst ongeveer twee jaar nadat de hele regering een lastercampagne had gevoerd tegen zijn karakter en geloofwaardigheid. Gedurende die tijd duwde de regering een agenda door te beweren dat Harry een aandachtzoeker was en mentaal losgeslagen. Dan is het geïnstalleerd Dolores Omber op Zweinstein nadat ze Dementors had gestuurd om Harry aan te vallen, en ze bracht het jaar door met het letterlijk martelen van hem, waardoor hij fysieke littekens op zijn hand achterliet. Nadat ze Zweinstein had verlaten, bleef ze op het Ministerie tot na de voltooiing van de Tweede Tovenaarsoorlog, toen ze werd beschuldigd van letterlijke oorlogsmisdaden.
.
Harry had alle reden ter wereld om het Ministerie van Toverkunst als instelling te wantrouwen. Hij had in de loop van de serie herhaaldelijk de kant van Perkamentus en Zweinstein gekozen boven die van het Ministerie. Het was waar dat het Ministerie van Toverkunst een grote revisie onderging na de nederlaag van Voldemort, geleid door de nieuwe Minister van Toverkunst Kingsley Shacklebolt. Harry was een belangrijke speler in die veranderingen toen hij de schouwersafdeling herbouwde. Diplomatiek geduld, en geduld in het algemeen, was echter niet een van Harry's grootste krachten. Hij stond niet bekend om zijn terughoudendheid of zijn vermogen om het spel politiek te spelen, wat een lange, harde strijd is. Dit soort werk is niet de manier waarop Harry graag werkte. Hij was een actiegericht persoon en meer tevreden als hij de resultaten van zijn acties kon zien.
Zijn algehele wantrouwen jegens het Ministerie als organisatie en zijn algemeen gebrek aan geduld maken de beslissing om een levenslange carrière als schouwer daar na te streven oneerlijk voor zijn karakter, en voelt als een geforceerde, in plaats van een bevredigende conclusie. Door terug te keren naar Zweinstein, dit keer als professor, zou Harry niet alleen wegblijven van het Ministerie zoals Perkamentus altijd had gedaan, maar het zou hem ook de kans geven om onmiddellijke en zichtbare verandering te creëren die hij lonend zou vinden. Zweinstein, hoewel verbonden met het ministerie, functioneert als een afzonderlijke instelling die fungeert als tegenwicht voor de onwetendheid of tekortkomingen van het ministerie. Door les te geven, kon Harry ook dagelijks jonge studenten beïnvloeden en legitieme en zichtbare verandering in het leven van een student creëren.
Ook kon hij als Hogwarts-professor eindelijk de verstikkende reputatie van 'The Boy Who Lived' en 'The Chosen One' van zich afschudden. Hoewel die reputatie af en toe nuttig was, ergerde Harry zich vaak aan zijn bekendheid. Als professor zouden studenten hem natuurlijk gaan zien als meer dan alleen een idee, en als leraar en bondgenoot. Het zou veel moeilijker zijn om zijn verheven reputatie te verliezen door een letterlijke posterjongen te worden voor het Ministerie van Toverkunst.
Harry begreep, beter dan de meesten, echt de impact die een leraar op een student kan hebben, en hij zei dat de enige plek die echt als thuis voor hem aanvoelde Zweinstein was. Hij kon de beste aspecten van al zijn leraren gebruiken -- de wijsheid van Perkamentus, de passie en toewijding van Anderling, de kennis en ervaring van Sneep en de warmte en steun van Hagrid en Lupos -- en deze delen met de volgende generatie, die veel baat zou hebben bij zijn aanwezigheid. Bovendien kon hij door op Hogwarts te blijven zijn relatie met het Zwerkbalteam van Griffoendor voortzetten, wat een van de grote liefdes van zijn leven was. Al het bewijs toont aan dat Harry had moeten terugkeren naar Zweinstein als professor Verweer tegen de Zwarte Kunsten, in plaats van een schouwer in zijn professionele leven te worden.
