Christopher Nolans biografische epos, Oppenheimer , heeft de regisseur in wezen de vrijheid gegeven om met zijn volgende project te doen wat hij wil. Terwijl Nolan al een zeer gewild talent was met een groot scala aan middelen die hem werden gegeven om zijn kunst te maken, de complexiteit en diepgang van Oppenheimer toonde aan dat de filmmaker echt alles filmisch kon maken. Met de indrukwekkende reikwijdte van IMAX , betoverende uitvoeringen en meesterlijk gebruik van klassieke industriële technieken, daar zorgde Nolan voor Oppenheimer was gewoon niet te missen.
CBR-VIDEO VAN DE DAG SCROLL OM DOOR TE GAAN MET INHOUD
Het publiek zal reikhalzend uitkijken naar de volgende stap van Nolan, en op dit moment is het niet te zeggen wat hem zou kunnen inspireren. Zijn carrière tot nu toe was vol risicovolle beslissingen, maar de liefde van de regisseur voor filmgeschiedenis zou een grote invloed kunnen hebben op zijn aanstaande productie. Westerse actiefilms waren ooit het betaalmiddel van Hollywood, maar dat tijdperk is allang voorbij. Terwijl iconen als Quentin Tarantino hun eigen stempel op het genre hebben gedrukt, is het misschien tijd voor Nolan om zijn hand naar het Wilde Westen te richten.
Christopher Nolan heeft genres altijd ondermijnd
Nolans filmografie is misschien gevarieerder dan velen misschien denken. Hoewel het lijkt alsof de meeste van zijn films een sciencefictionflare hebben, zijn de genres waarin hij opereert eigenlijk veel genuanceerder. Nolan is inderdaad nooit bang geweest om genre-verwachtingen te ondermijnen, verrassende projecten aan te gaan en genres samen te brengen die velen misschien niet geschikt achtten.
Zijn kijk op het superheldengenre was bijvoorbeeld baanbrekend, met de Dark Knight Trilogy die Nolan versterkte als een fantastische actieregisseur die in staat was emotionele complexiteit uit het bronmateriaal van het stripboek te halen. Oppenheimer is een heruitvinding van de historische biopic, terwijl Duinkerken fungeert als een moderne interpretatie van klassieke oorlogsfilms. Het prestige combineerde fantastische magie met sciencefiction, terwijl het ruimte- en tijdavontuur Interstellair was doordrenkt met echte wetenschappelijke nauwkeurigheid. Aanvang was een psychologische thriller met een sci-fi twist, terwijl Basisprincipe was door en door een spionagestuk. Ongeacht de film, Nolan neemt de stijlfiguren van een genre en verheft ze verder. Hij heeft een bewezen staat van dienst om het meeste uit zijn materiaal te halen, en de western verdient dezelfde behandeling.
Alle ogen zijn gericht op het volgende project van Christopher Nolan
Het is eerlijk om dat te zeggen vanwege Oppenheimer 's succes, handelend op vele manieren als Nolans grote werk , alle ogen zijn momenteel gericht op de volgende foto van de regisseur. Maar dat is nog een voordeel voor het westerse genre. Er zijn meerdere pogingen gedaan om het moderne publiek onder te dompelen in het Wilde Westen, en sommige spektakels op groot scherm zijn daarin geslaagd. Maar Nolan brengt zijn projecten onder de aandacht op een manier die andere regisseurs niet kunnen. Bij Nolans stijl draait alles om schaal en respect voor de filmgeschiedenis. Het westerse genre herinterpreteren voor zoveel mogelijk ogen, op de grootst mogelijke schermen, past perfect bij zijn ethos. En interessant genoeg is het niet de eerste keer dat een Nolan het westerse genre heeft herzien.
Nolan heeft nauw samengewerkt met zijn broer, Jonathan Nolan , op een aantal projecten. Inderdaad, hun gedeelde werk omvat The Prestige, Batman Begins, The Dark Knight, The Dark Knight Rises, Memento En Interstellair. Nolan haalt inspiratie uit zoveel dingen, ook uit de dingen die het dichtst bij hem staan. En het is geen geheim dat Jonathan een voorliefde heeft voor het westerse genre. Jonathan en zijn vrouw, Lisa Joy, co-creëerden Westwereld samen. Deze ambitieuze tv-serie combineerde sciencefiction met het Wilde Westen om een prachtig geschreven verkenning van de menselijke natuur te smeden. Het is precies het soort genre-buiging waar Nolan graag aan begint en dat mogelijk de basis zou kunnen vormen voor zijn volgende project. Nolans filmische ideologieën komen dus overeen met een nieuwe verbeelding van het Wilde Westen, en een kenmerk van deze aard biedt de mogelijkheid om opnieuw met zijn familie samen te werken op een nog groter platform.
De hoogtijdagen van de western kunnen terugkeren onder Christopher Nolan
Hoewel er meerdere paden zijn die Nolan ertoe kunnen brengen het westerse genre aan te pakken, is wat hij naar voren brengt het belangrijkste aspect van allemaal. De passie van de regisseur voor praktisch filmmaken is een eerbetoon aan de technieken die in de hele westerse filmcategorie werden gebruikt toen die foto's werden gemaakt in de gouden eeuw van Hollywood. Praktische decors en rekwisieten, verbluffende opnames op locatie en keiharde, realistische stunts vormen allemaal de ruggengraat van het genre en Nolans stijl van filmmaken. Bovendien zijn er thematisch zoveel stijlfiguren waar de regisseur zijn tanden in kan zetten. Nolan heeft een diepe liefde en respect voor de patronen en formules die de filmindustrie heeft gecreëerd. Hij is niet bang om een van die structuren op zich te nemen, onlangs gaf hij commentaar op de wens om terug te stappen in de spionagewereld met een James Bond aanpassing . En net als de vele stereotypen van Bond's wereld, zijn er talloze westerse beats die Nolan op zijn eigen unieke manier kan verbeelden.
De eenzame revolverheld, de sekte, de onherstelbare premiejager en de ondergewaardeerde boer zijn slechts enkele klassieke karakterarchetypen die Nolan naadloos kon afbreken en opnieuw kon opbouwen. En die beroemde bogen, van het kleine stadje dat terugvecht tot de outlaw op de vlucht, hebben zichzelf gecementeerd in het genre op een manier die Nolan kan draaien zoals hij nodig heeft. Het is een benadering die hij bij elke film hanteert, waarbij hij in wezen een beetje een bijbel creëert van de invloeden waaruit hij put en de meeslepende kern van elk van die verhalende elementen vindt. En met een voorliefde voor lezen is er een heel archief van westerse teksten om verder te ondermijnen, met de vlezige fictieve romans die ongetwijfeld in staat zijn om het hart van de regisseur te veroveren. En dan kan hij natuurlijk spelen met de drive van zijn verhaal. Nolan is niet bang voor hoe verwarrend zijn complotten kunnen zijn voor publiek, hij deelt zijn kunst liever zoals hij dat nodig acht. Hij is een wetteloze kracht op zich met een beruchte reputatie, vergelijkbaar met de westerse helden zelf.
Uiteindelijk zou het volgende project van Nolan een western moeten zijn. Zijn liefde voor het materiaal is gemakkelijk voor te stellen, zijn inspiratiebronnen zijn eindeloos, hij heeft persoonlijke connecties met het genre, zijn filmtechnieken zijn buitengewoon geschikt en bovenal zouden zijn filmideologieën een belangrijke drijvende kracht zijn. Niemand anders kon Wild West-avonturen zo nieuw leven inblazen als Nolan. Nu de industrie naar hem uitkijkt om te zien wat de toekomst biedt, zou een succesvol uitje andere studio's ertoe brengen hun eigen westerse heldendichten uit te brengen, waardoor een veel gemist genre nieuw leven wordt ingeblazen voor een nieuw publiek. Het gaat niet alleen om een enkel verhaal. Het gaat om sectorbrede verandering die vastlegt waar cinema om draait.
