Wanneer De Amerikanen ging in première in 2013 en deed iets heel interessants: een van de meest prominente wereldconflicten uit de geschiedenis opnieuw vormgeven. Het FX-drama van Joe Weisberg, die later zou co-creëren de psychologische thriller van het netwerk De patient -- ging terug naar de Koude Oorlog. Het deed dit echter vanuit het perspectief van de Sovjet-Unie, via een paar slaapagenten die bekend staan als Philip en Elizabeth Jennings. Het was een riskante premisse, waarbij het Amerikaanse publiek werd gevraagd om personages te zien die actief tegen de Verenigde Staten werkten.
Maar dat verhaalrisico was wat de serie naar zes seizoenen, twee Peabody Awards en vier Emmy Awards stuwde. Weisberg, zijn collega-uitvoerend producent Joel Fields en hun schrijvers overtuigden de kijkers om de geschiedenis vanuit een andere hoek te bekijken. Buiten dat, bereikte de verrassende cast die ze vonden ongelooflijke dingen die hun eigen vooropgezette verwachtingen trotseerden. En door terug te kijken naar het verleden, De Amerikanen had veel te vertellen over hoe mensen werden wie ze nu zijn. Dat doet het nog steeds, 10 jaar later.
De Amerikanen hebben 'The Other' gehumaniseerd door zijn cast en personages
In het begin was er een bepaald niveau van ongemak De Amerikanen , wetende dat de hoofdrolspelers van de show de tegenstanders van de Koude Oorlog waren. Sommige kijkers wisten niet eens dat het Illegals-programma een echt initiatief was, met 10 slaapagenten die slechts drie jaar voordat de serie in première ging, werden teruggegeven aan Rusland. Maar Weisberg, Fields en zijn bedrijf slaagden erin omdat ze 'de ander' in elk opzicht van de wereld vermenselijkten. Het waren niet alleen een paar scènes waarin Elizabeth en Philip lieten zien dat spionnen ook mensen waren; het publiek kreeg een kijkje in hun hart en geest. Vooral Philip worstelde herhaaldelijk met de morele implicaties van hun werk. En dat concept werd ook in het universum toegepast - het duo werd gedwongen hun eigen doelen en vijanden duidelijker te zien, vooral FBI-agent Stan Beeman. Dat hij handig in de buurt woonde, zou een complot hebben geleken als Stans interacties met de familie Jennings niet zo aangrijpend waren.
Een paar seizoenen later breidde de serie zich uit met meer mensen buiten de directe omgeving van Philip en Elizabeth. Toekomst Het eindspel Ster Costa Ronin was een bijzonder hoogtepunt als Oleg Burov, die oorspronkelijk werd voorgesteld als een rivaal van Stan, maar een onwaarschijnlijke bondgenoot werd. De reden dat hij die overgang kon maken, was vanwege de meerlagige uitvoering van Ronin die Oleg hart, humor en trots gaf. Hij had op zichzelf al heroïsche kwaliteiten. Evenzo, met hun bekendste rollen in Geluk En Broers zussen respectievelijk, zowel Keri Russell als Matthew Rhys speelden ongelooflijk tegen type. Ze toonden een opmerkelijk bereik, zowel fysiek als emotioneel diep gegraven, en tegen het einde van de serie konden fans zien dat ze alles hadden gegeven wat ze hadden voor hun personages. Alles over De Amerikanen uitgedaagd hoe een tv-serie moest gaan.
Dat plaatste het in een sterke tegenstelling met eerdere verhalen over de Koude Oorlog, die voornamelijk bestonden uit Amerikanen die goed waren, de Sovjet-Unie slecht en over het algemeen meer nadruk op actie dan op karakter. Het publiek kon Philip, Elizabeth, Oleg en andere KGB-personages begrijpen zonder het noodzakelijkerwijs met hen eens te zijn. En soms waren er geen goede resultaten - vraag het maar aan Nina Krilova of Martha Hanson.
De Amerikanen verkenden cultuur en menselijkheid voorbij de Koude Oorlog
De Amerikanen had zich tevreden kunnen stellen met een thriller uit de Koude Oorlog. Het had zeker genoeg drama om zichzelf in stand te houden, en hoewel veel shows zichzelf aanprijzen als gaand over diepere concepten, zijn er maar heel weinig. Fans waren waarschijnlijk niet verrast om te horen dat Graham Yost, die ontwikkelde FX is onlangs nieuw leven ingeblazen Gerechtvaardigd , had een krediet van uitvoerend producent De Amerikanen . Beide series legden een cultuur vast en besteedden vervolgens veel tijd aan het ontleden ervan.
In het geval van De Amerikanen , waren er tal van historische muzieknaalden, videoclips en popcultuurreferenties die niet alleen de toon zetten, maar kijkers ook voortdurend stukjes actuele geschiedenis gaven. De finale van seizoen 3 gebruikte een fragment uit een van de beroemdste toespraken van Ronald Reagan. Het publiek werd er constant aan herinnerd dat er onder de fictie realiteit was. Verder behandelden subplots allerlei kwesties, zoals de rol van religie, het idee van verplichting jegens je familie (vooral wanneer die verplichting in strijd was met plicht jegens je land) en zelfs verschillende benaderingen van ouderschap. Voor Julia Garner was Ozark is de noodlottige Ruth Langmore , haar ontsnappingsrol was aan De Amerikanen als een jonge vrouw met wie Philip te dicht bij kwam.
Tot de allerlaatste aflevering van de serie, De Amerikanen vroeg zich af wat een mens maakte. Waren het de bevelen die hun land hen had gegeven? De keuzes die ze als individu hebben gemaakt? De cultuur waarmee ze zich omringden? Of was het al het bovenstaande? De serie was tot nadenken stemmend en actueel, ondanks dat ze zich afspeelde in de jaren zeventig, en het blijft een van de beste personagestudies van tv. Na zes seizoenen was het onmogelijk om weer op dezelfde manier naar de Koude Oorlog of zelfs naar televisie te kijken.
The Americans streamt nu op Hulu.
