Je kunt David Arquette niet doden is een kroniek van de Schreeuw terugkeer van de acteur naar de wereld van het professionele worstelen. In de documentaire probeert de acteur van eind jaren 40 boete te doen voor zijn beruchte regeerperiode als WCW-wereldkampioen in 2000. Worstelfans hadden een hekel aan hem omdat hij het kampioenschap had gewonnen. Ondanks het feit dat hij een levenslange fan is en het geld dat hij in WCW verdiende heeft gedoneerd aan de families van wijlen worstelaars Brian Pillman en Owen Hart, bleven er slechte gevoelens hangen.
Arquette heeft de grote competities van AEW of WWE niet gehaald (buiten een korte Twitter-vete), maar hij heeft een respectabele run gehad op het onafhankelijke circuit. De filmopnames vertellen dat verhaal goed, maar behouden niet altijd een consistente toon. Het is niet de beste film, maar het is een fantastische reclame voor professioneel worstelen.
Je kunt David Arquette niet doden kan het best worden bekeken als de eerste lange worstelpromo van de bioscoop. Het kan worden gezien als de post-COVID-19-poging van het worstelbedrijf om buiten de gebaande paden te denken bij het maken van inhoud.
nieuwe belgische dikke band review
De reacties van WWE en AEW op het volledige gebrek aan menigten die zo belangrijk zijn voor de prestaties van het worstelen, omvatten wedstrijden zoals de Firefly Funhouse Match tussen John Cena en Bray Wyatt op WorstelenMania 36 en AEW's Stadium Stampede Match op de Alles of niets pay per View.
Die matches waren niet bang om absurd en zelfs metatekstueel te zijn, tot grote ergernis van old school puristen. Je kunt David Arquette niet doden tilt die kwaliteiten naar een ander niveau. Het geniet van de absurditeit van Arquette's poging om serieus genomen te worden door worstelende fans en de wereld in het algemeen.
Arquette erkent dit al vroeg in de film. Na een fotosessie om 8x10s te maken voor zijn eerste comeback-optreden bij een signeersessie, heeft Arquette een contemplatief moment. Hij bekent dat hij het zat is om als grap te worden gezien. De film laat hem meteen zien dat hij op een paard dampt terwijl hij het tovenaarsgewaad draagt dat hij aantrok voor zijn fotosessie.
prairiebom bier
De absurdistische toon van Arquette's comeback lijkt op de satirische Talkin' Shop pay-per-views geproduceerd door Bullet Club-leden de Good Brothers. Arquette's eerste comeback-wedstrijd, tijdens een letterlijke worstelshow in de achtertuin, weerspiegelt de opzettelijk lage productiewaarde en grove humor van Talkin' Shop, die ook plaatsvindt in een achtertuin (Good Brother Luke Gallows', om precies te zijn).
Een deel van de humor van Talkin' Shop is dat ze bekende gezichten uit de worstelwereld in absurde, lage huursituaties plaatsen. Talkin' Shop is een goede benadering van die kant van het bedrijf. Arquette's uitstapje in de achtertuin en de daaropvolgende straatwedstrijden in Mexico waren het echte werk.
Helemaal vrolijk is de film echter niet. Arquette's bloedige deathmatch met hardcore worstelaar Nick Gage is iets dat rechtstreeks uit Vice's blik op de louche onderbuik van het worstelen had kunnen komen. Arquette liep een ernstige snee in zijn nek op nadat hij met een lichtslang was geraakt.
affligem blonde ale
c.c. (code geass)
Terwijl (begrijpelijkerwijs) geschud, beëindigde hij de wedstrijd voordat hij naar de eerste hulp werd gebracht. Het deed denken aan enkele van New Jack's beruchte momenten in de ring uit de worsteldocumentaire Duistere kant .
Je kunt David Arquette niet doden kan vaak net zo verspreid zijn als het onderwerp. Over het geheel genomen lijkt het op het soort promo dat Mick Foley deed het zo goed tijdens zijn carrière. Het is eigenlijk een liefdesbrief over een underdog die met bloed, zweet en tranen een plek voor zichzelf heeft veroverd in het profworstelen.
Dat is moeilijk te verkopen voor een beroemde acteur, maar Arquette haalt het voor elkaar. In een triomfantelijke scène wordt Arquette naar de ring begeleid door zijn vrouw Christina in volledige Miss Elizabeth-cosplay - het voelt echt als een fan die hun jongensdroom naleeft. Het is een gevoel dat iemand met Arquette's geschiedenis in worstelen echt moet laten zien, niet vertellen. Je kunt David Arquette niet doden misschien niet de beste film, maar het vat perfect de passie en humor van professioneel worstelen.
