Wanneer comedyfans de naam Dan Harmon horen, zijn ze dat meestal ook denken aan Gemeenschap . Moderne popcultuurconsumenten – met name animatiefans – associëren Harmon echter het meest als een mede-maker van Rik en Morty . Het is logisch omdat de avonturen van Morty met zijn grootvader Rick een van de populairste shows van Adult Swim zijn geworden.
Nu heeft Harmon een nieuwe animatieserie uit – Krapopolis – op Fox om mee te gaan met een zondagse line-up inclusief De Simpsons En Familie Jongen . Terwijl mensen misschien denken dat het dichtbij zal komen Rik en Morty , zoals Zonne-tegenpolen deed, Krapopolis is een bijna geheel andere serie – van animatie tot komische stijl. En vergis je niet: dat is het beste.
Krapopolis heeft een beter verhaal over ouders
Begrijp ons niet verkeerd; Rik en Morty heeft een genuanceerde kijk op familie. Rick heeft tenslotte zijn wetenschappelijke genialiteit gebruikt om ruimte en tijd te buigen, een heleboel schokkend verwrongen experimenten uit te voeren en werelden te doorkruisen om zijn schuldgevoel en pijn te genezen. Hij is er kapot van dat hij zijn oorspronkelijke familie heeft verloren, dus wil hij het idee van een Multiversum perfectioneren waar hij ze terugkrijgt, zelfs als hij ze in zijn dronken verdoving als vanzelfsprekend beschouwt. In ruil daarvoor moet Morty proberen Rick in evenwicht te houden, in de hoop de familie aan elkaar te lijmen. Hun familieverhaal komt echter soms robotachtig over; hun gevoelens en emoties ten opzichte van elkaar variëren van aflevering tot aflevering. Zelfs Rick is niet zo consistent in de manier waarop hij zijn verwanten aanbidt of verafschuwt. Dit hart en ziel is aangepast Krapopolis , die de herenigde HET Menigte Richard Aoyade als tirannen en Matt Berry ( Wat we doen in de schaduw ) als zijn vader, de godheid die bekend staat als Shlub.
Ze proberen de strijd aan te gaan met de moeder van Tyrannis, Deliria (gespeeld door Ted Van lasso Hannah Waddingham ), terwijl ze de mensheid onderworpen houdt. Het hebben van goden als ouders blijft de sterfelijke Tyrannis lastig vallen, omdat hij wil dat zijn familie hun ego's en lugubere manieren opruimt. Het is een toneelstuk over koerscorrectie, politieke correctheid en progressiviteit, en knipoogt naar hoe de Griekse mythologie goden liet doen wat ze wilden, vooral hun kinderen in de steek lieten. Terwijl Morty Beth en Jerry niet kon bereiken, die hun eigen verhaal in kaart brachten en de kinderen vaak van zich vervreemdden, heeft Tyrannis een diepere relatie met zijn ouders.
Natuurlijk, het is soms giftig, maar het constante getouwtrek zorgt voor een beter horloge. De halfbroers en zussen van Tyrannis, Stupendous (een cyclops) en Hippocampus (een visdier) hebben hetzelfde probleem; ze proberen er voortdurend achter te komen of ze hun ouders moeten volgen, of in opstand moeten komen zoals Tyrannis, zodat ze een betere beschaving kunnen creëren samen . Hierdoor ontstaat er meer een echte eenheid met ouders die net zo eigenwijs zijn als Beth en Jerry, maar die hun nakomelingen een blijvendere indruk laten achterlaten.
Krapopolis creëert een meer innemende dynamiek voor broers en zussen
Rik en Morty laat de dynamiek van zijn broer niet echt zijn volledige potentieel bereiken. Het leunt er soms hard op dat Summer een potentiële vrijheidsstrijder is zoals Space Beth. Maar dan komt ze als Rick's favoriete sidekick terecht in generiek gebied waar ze achter jongens of brutale mensen aan zit. Zelfs Morty en zij hebben niet de rijkste band, wat vreemd is omdat ze samen zoveel hebben meegemaakt. Krapopolis begint met hetzelfde tempo als Tyrannis en zijn verwanten, maar past zich snel aan, zodat ze zich meer uitgewerkt, apart en als één voelen.
Op die manier zijn ze niet aan elkaar verankerd. Stupendous zit bijvoorbeeld boordevol genegenheid en probeert haar biologische vader te vinden, maar beseft dat hij een zwerver is die Shlub geen andere keus heeft dan te elimineren. Wanneer zij en Hippocampus ook worstelen met oorlog en politiek, schittert de show zoals fans dat van Summer willen. Ze haten het idee om rivalen te doden, waarbij ze het thema keuzevrijheid, controle en identiteit uitspelen. Hoewel hij nog steeds niet in de schijnwerpers staat van een Tyrannis die liefde wil vinden, zijn ouders een plezier wil doen en toch een welwillende leider wil zijn voor een samenleving die hem niet respecteert.
In die zin proberen de broers en zussen elkaar te verheffen in een decadente tijd waarin de mensheid de evolutie die Tyrannis probeert tot stand te brengen misschien niet begrijpt. Het speelt in op geschiedenis, sociopolitiek en de kracht van verantwoordelijkheden in koninklijke clans, wat soms aanvoelt als een meer komische kijk op broers en zussen, zoals te zien in films als Game of Thrones En Huis van de Draak . Mochten Summer en Morty als team meer van deze momenten krijgen, dan zal dit de franchise nog verder verbeteren. Harmon legt hier het sjabloon neer dat precies aangeeft wat de draad van broers en zussen werkelijk betekent.
Krapopolis heeft meer authentieke bezuinigingen op het kapitalisme
Rik en Morty Ze hebben grote ogen tegen het kapitalisme en het consumentisme als het gaat om eten, drinken, speelgoed, spelletjes en entertainment, maar ze voelen zich vaak prekerig. Om nog maar te zwijgen van het feit dat de kritiek op industrieën soms hypocriet aanvoelt, gezien hun zakelijke partnerschappen. Inwerpen de beschuldigingen van Justin Roiland ; het voelde als Rik en Morty toondoof was geweest. Krapopolis heeft dat meer bewuste gevoel omdat het om eenvoud gaat. Het houdt vast aan de brutale houding van bedrijven, via Deliria die wil dat mensen haar tempel gratis bouwen, en het idee dat rebelleren soms iets is waarvan mensen zich niet realiseren dat het wordt gemanipuleerd door poppenspelers. Dit laatste wordt duidelijk als Prometheus van Ben Stiller zich afvraagt of het de mensheid weer kan helpen, en of het de moeite waard is om het bij Zeus te houden.
Voeg daarbij het idee van Hippocampus die begrijpt dat hij geen bommen zou moeten maken, Tyrannis die beseft wat slavernij werkelijk betekent, en het verbazingwekkende inzicht dat de Olympische Spelen zijn gebouwd op het bloed, het zweet en de tranen van onschuldigen; ze maken allemaal leerervaringen door. De animatie, grappen en toon kunnen er zo uitzien Rik en Morty in al deze subbogen, maar ze zijn niet eenmalig of vallen niet per aflevering weg. Ze rollen om, beïnvloeden verandering en illustreren dat deze helden en schurken beter willen worden door al deze lessen in hun structuur te verankeren. Het geeft een minder nukkige energie dan de kinderlijke capriolen waarvan mensen denken dat ze hier overdreven zouden zijn. Uiteindelijk is het een meer volwassen versie Rik en Morty , gestroomlijnd naar een eenvoudiger, beter herkenbare wereld die net zo grof is, maar een tikkeltje menselijker en organischer.
Krapopolis zendt op zondag nieuwe afleveringen uit en wordt op 22 oktober hervat op Fox.
