De uitbreiding van Netflix naar anime van Amerikaanse makelij heeft ertoe geleid dat verschillende nieuwe shows op het platform zijn verschenen. Van de mythologie-geïnspireerde Bloed van Zeus naar videogame-koppelingen zoals Drakenbloed en Het dogma van de draak. Hoewel deze shows over het algemeen positieve reacties hebben ontvangen, steekt één serie er met kop en schouders bovenuit. Castlevania heeft fans van de originele games en degenen die nog nooit een controller hebben opgepakt, tevreden gesteld en heeft lovende kritieken gekregen van vele recensenten. Maar waarom heeft? Castlevania op zo'n spectaculaire manier geslaagd?
Een grote reden voor Castlevania ' zo succes is het onderwerp. De gameserie heeft veel fans, maar de anime heeft ook een mainstream aantrekkingskracht vanwege de focus op Dracula en andere vampiertropen. De overlevering van de games is redelijk open, waardoor een aanpassing mogelijk is die fans gemakkelijk kan plezieren zonder nieuwe kijkers onmiddellijk te vervreemden van een te grote afhankelijkheid van in-game overlevering. Ook als je het niet weet Kasteelvania, je kent Dracula. Dit was vaak een klacht bij beide Drakenbloed en draken dogma, die beide probeerden kijkers binnen te halen die nog nooit de respectievelijke spellen gespeeld . Maar beiden slaagden er niet in om het voor elkaar te krijgen, wat leidde tot een meer gebroken ervaring die zowel fans als nieuwkomers beviel.
Castlevania's esthetiek als geheel is ook een belangrijk hoogtepunt. De serie heeft een unieke visuele stijl waardoor deze zich onderscheidde van andere anime. Het ontwerp van de omgeving was verbluffend, met imposante gotische gebieden, kronkelende en onheilspellende gewelven en realistisch vertrapte steden. Deze beeldtaal betekende dat Castlevania ziet eruit en voelt alsof het zich afspeelt in een goed ontwikkelde wereld. Dit is gedeeltelijk waarom nieuws van een spin-off werd goed ontvangen . Deze wereld voelt rijp voor verhalen buiten de hoofdcast, alleen maar omdat de omgevingen zo geleefd aanvoelden. Drakenbloed is een voorbeeld van hoe cruciaal goed ontwerp is, want hoewel de show geanimeerd en vakkundig ontworpen was, voelde het gewoon plat en levenloos aan. Het zag er generiek uit, waardoor het moeilijk te onderscheiden was van de vele andere fantasy-anime die er zijn.
Dit werd doorgevoerd in de animatie zelf. Castlevania is prachtig vloeiend en brengt via beweging zoveel sfeer en emotie over. Hoewel de gevechtsscènes zo fantastisch zijn als je zou verwachten, verdienen de scènes met Dracula's generaals het om te worden uitgekozen. Dankzij de vloeiende animatie konden de makers lichaamstaal gebruiken om de verschillende relaties en dynamieken binnen de groep te laten zien. Dit is iets waar veel van de andere Netflix-shows mee worstelden, vaak met sequenties die, hoewel bruikbaar, de kijker niet imponeren of echt aantrekken. Bloed van Zeus laat zien dat de andere shows van Netflix verbluffende animaties kunnen hebben als ze de tijd en het budget krijgen om dat te doen.
Castlevania's verhalen vertellen is ook top, vooral in het tweede en derde seizoen. Het introduceerde een cast van genuanceerde personages en presenteerde het publiek een non-stop achtbaan van wendingen en spanning terwijl deze personages fysiek en ideologisch botsten. Ondanks dat ze veel karakters hadden, voelde iedereen zich uitgewerkt en diende een doel voor het algemene verhaal dat werd verteld. Dit geldt vooral voor de antagonisten en antihelden die de serie bezaaien, omdat geen van hen slecht is omwille van het.
Door woorden en daden tonen ze begrijpelijke motivaties die perfect uitleggen waarom ze doen wat ze doen. Veel van de andere Amerikaanse anime van Netflix hebben moeite gehad om dit evenwicht te vinden, wat heeft geleid tot dunne verhalen of shows die het publiek overstelpen met veel details op het oppervlak. Draken Dogma , werd bijvoorbeeld bekritiseerd vanwege de verwarrende overlevering die vaak slecht en halfslachtig werd uitgelegd. Natuurlijk, Castlevania heeft een voordeel ten opzichte van de andere anime van Netflix vanwege het feit dat het vier seizoenen heeft - het heeft genoeg tijd gehad om dingen uit te werken en te verbeteren op gebieden die kritiek hebben gekregen.
Castlevania laat zien dat de in Amerika gemaakte anime van Netflix kan concurreren met de beste van Japan studio's. Tot nu toe heeft het Amerikaanse anime-project echter gemengde resultaten opgeleverd. Veel van de Netflix-shows waren gewoon oké en slaagden er niet in de wereld in vuur en vlam te zetten. Maar je moet de andere shows van Netflix nog niet meerekenen. Het eerste seizoen van Castlevania kreeg destijds gemengde recensies. Het was niet tot het tweede seizoen dat de serie voet aan de grond kreeg en fantastisch werd. Wie weet, shows als Bloed van Zeus zou een vergelijkbare transformatie kunnen ondergaan in hun tweede seizoenen en daarna. Dus terwijl Castlevania is een geweldige show, het is ook een belangrijke les om dingen de tijd te geven om zich te ontwikkelen en uit te groeien tot de best mogelijke versies van zichzelf.
