Het losjes aanpassen van reeds bestaande werken in voornamelijk originele eigenschappen is niet buiten de norm voor manga en anime. Ten slotte, Lupin de Derde en drakenbal beiden speelden met personages en concepten van Arsène Lupin en Reis naar het westen, respectievelijk. Een ander dergelijk werk is Shinobu Ohtaka's Magiër. De populaire serie liep van 2009 tot 2017 en herontdekte personages uit verhalen als stories Arabische nachten in een shonen avontuur vol mystiek en roekeloosheid. Met Ohtaka's nieuwste manga, Oosten, beide op weg naar Engelssprekend publiek en een anime-aanpassing krijgen , hier is een blik op waarom twee van de helden uit haar vorige serie zo goed werkten.
De twee meest herkenbare namen in de serie zijn gemakkelijk Aladdin en Sinbad. Helden uit misschien wel de twee meest aangepaste delen van Duizend-en-een-nacht, de versies van de karakters gevonden in Magi hebben net zoveel opvallende overeenkomsten met hun literaire equivalenten als met andere shonen-protagonisten. Aladdin is een kleine jongen die het hele land doorzoekt om een ongrijpbare djinn te vinden. Hij heeft al zo'n djinn in zijn magische fluit, die door Aladdin kan worden opgeroepen wanneer hij maar wil. In staat om de mystieke Magi van Rukh te verzamelen, is Aladdin een van de vele mensen die de bijnaam 'magiërs' hebben gekregen.
Sinbad wordt afgeschilderd als de koning van Sindria, evenals de leider van de Alliance of the Seven Seas. Hij is ook de meester van zeven verschillende djinns, nadat hij eerder verschillende kerkers heeft veroverd waarin ze op de loer lagen. Vanwege zijn ongekende succes met kerkers, is het hem en zijn bemanning verboden om andere kerkers te betreden. Uiteindelijk ontmoet hij Aladdin en raakt er bevriend mee, hoewel zijn werkelijke ambities ongelooflijk mysterieus zijn.
Shonen-tropen en archetypen zijn rijk aan hoe Magi presenteert deze twee literaire personages. Aladdin heeft de zorgeloze en avontuurlijke sfeer van veel moderne shonen-protagonisten, met zijn meest voorkomende vergelijking met: Een stuk hoofdpersoon Luffy. Dit is te zien aan hun even vrolijke houding en snelheid om vrienden te maken met de meest onwaarschijnlijke mensen die ze op hun avonturen ontmoeten. Zijn simplistisch goede karakter kan hem ook onwetend maken van de nuances van de wereld, toegewijd proberend goed te doen zoals anderen in het genre.
Het vermogen van Aladdin om zijn tulband in een vliegend tapijt te veranderen, kan ook worden vergeleken met Goku's Flying Nimbus-wolk, waarbij beide concepten ook zwakke banden hebben met hun bronmateriaal. Aladdin deelt, ondanks zijn jeugdige uiterlijk, ook de perverse en wellustige aard van veel shonen-helden, waarbij mollige vrouwen zijn gebruikelijke doelwitten zijn. Een andere overeenkomst is dat Aladdin de neiging heeft om in cartoonesk diepe slaap te vallen, hoewel dit komt omdat het oproepen van zijn djinn Ugo zo belastend voor hem is. Er zijn ook aanwijzingen dat Aladdin een soort uitverkorene is, het vervullen van een rol gezien in Naruto en andere shonen-manga.
Sinbad, aan de andere kant, is een zeer duidelijk bishonen-archetype, zoals blijkt uit zijn lange, donkere en knappe ontwerp. Dit alles wordt geaccentueerd door zijn lange golvende haar en verschillende armbanden en kerstballen, die hem een gevoel van aristocratie geven. De fanservice wordt compleet gemaakt door het feit dat hij in eerste instantie naakt verschijnt. Evenzo maakt zijn beheersing van kerkers hem vergelijkbaar met andere savant-type karakters, zoals Zoro. Hij ontving zelfs zijn eigen spin-off, waardoor hij het coole breakout-personage werd.
Magiërs einde heeft zijn bekendheid in de discussie over shonen-titels aanzienlijk zien afnemen, maar dat weerspiegelt niet de kwaliteit ervan. Het herwerken van een literaire klassieker in een leuke avonturenmanga, heeft de serie hopelijk de weg vrijgemaakt voor Oosten om nog succesvoller te worden.
BLIJF LEZEN: Dragon Ball bewijst dat de grootste kracht en de ergste zwakte van een Saiyan woede is
