Als recente kassatotalen een indicatie zijn, is het publiek over de hele wereld geïnteresseerd in het zien van Kaiju die nu volledig wordt uitgewist, en stripboekmakers Dave Dwonch, Brockton McKinney en Magenta King spelen op deze genre-verwachtingen in met postmodern, freewheelen plezier in hun nieuwe Dark Paardenstripreeks Jenny Zero . In navolging van de dochter van een gevierde kaiju-jager in een wereld waar kolossale titanaanvallen regelmatig voorkomen, steekt het nieuwe stripboek de draak met het genre met zijn hard feestende hoofdrolspeler terwijl het de wereldschokkende actie levert.
In een exclusief interview met CBR vertellen Dwonch en McKinney over de inspiratie achter de nieuwe stripboekenreeks, delen ze hun diepe liefde voor de popcultuur uit de jaren 80 en plagen ze wat lezers in april van de titel kunnen verwachten.
GERELATEERD: The Final Girls: Cara Ellison & Sally Cantirino openen hun ComiXology Originals-serie
CBR: Hoe verliep het verhaal van? Jenny Zero tot stand komen?
Brockton McKinney: Een paar jaar geleden hadden Dave en ik het geluk om te gast te zijn bij de geweldige Puerto Rico Comic-Con, en op een avond sloten we onszelf buiten ons gehuurde appartement. Terwijl we op de stoeprand zaten en Medalla dronken op deze prachtige avond, sloeg de inspiratie toe, en we begonnen een verhaal te verzinnen over een kontschoppende weelderig die tegen gigantische monsters vocht. We begonnen de actiescènes na te spelen, daar op straat.
Dave Dwonch: Het moet eruit hebben gezien als bananen, wij tweeën nepvechten op straat. Wanneer de inspiratie toeslaat, staan Brock en ik erom bekend volledig te cosplayen, compleet met bierblikjes die in plaats van verpletterbare gebouwen staan. We vallen ideeën letterlijk net zo vaak aan als ze ons treffen. Je zou ons op congressen moeten zien. Wij zijn die jongens.
McKinney: Dat zijn we zeker... Maar op een goede manier! We kunnen niet wachten om met de medegangers in contact te komen. Dat is voor ons het leukste aan congressen. We willen je verhalen horen. We hebben verhalen te vertellen. Breng ons een biertje? Je hebt zojuist een beste vriend gemaakt.
Jenny is een hard feestend wild kind als we haar voor het eerst zien. Hoe heeft het het verhaal vanuit haar perspectief in deze grote, bombastische wereld verwerkt?
nieuwe belgische voodoo ranger sappige waas
Dwonch: We laten de lezers gewoon in deze krankzinnige wereld vallen en dagen ze uit om bij te blijven. Het lijkt eigenlijk veel op de schrijfkamer. Brock en ik springen over elkaar heen in het script, en er is een niveau van gedurfd, eenmansschap dat bij de methode hoort.
McKinney: Zeker. We hadden Jenny en haar persoonlijkheid, haar problemen en haar krachten eerst afgesloten. Toen creëerden we het universum om haar heen. Het was voor ons de natuurlijke manier om een wereld op te bouwen, omdat we wisten waartoe ze in staat was en wat we haar wilden laten doorstaan. Nadat seriekunstenaar Magenta King aan boord kwam en we zagen hoe de wereld eruit zou kunnen zien, was het absoluut inspirerend. Alles groeide van daaruit, terwijl we de vreemde gebeurtenissen op deze aarde van de jaren zestig tot heden in kaart brachten. Alleen al de escapades van de Action Science Police namen een heel notitieboekje in beslag!
We zijn op het punt waar Kaiju-verhalen misschien wel het meest zichtbaar zijn in de Amerikaanse mainstream. Wat denk je dat de blijvende aantrekkingskracht van het genre is?
McKinney: Het zijn wolkenkrabber-hoge beesten met superkrachten! Wat is er niet om lief te hebben?! Ik ben dolgelukkig over alle recente ongelooflijke Kaiju-inhoud. Dave en ik zijn even oud, we zijn kinderen uit de jaren 80 die zijn opgegroeid met herhalingen van Godzilla en Ultraman op de kabel. Vanaf het moment dat we die acteurs verkleed als massieve wezens zagen, vechtende robots in een miniatuurmodel van een stad, waren we verslaafd voor het leven. Ik denk dat veel kinderen dat waren. Nu is het geweldig om te zien dat de mensen die zijn opgegroeid met het koesteren van dit genre, de makers worden die die aanbidding op hun eigen unieke manier willen delen. En persoonlijk wilden we onze liefde voor alcohol heel graag toevoegen aan de mix van gigantische kolossen. Toen kwam Jenny langs en liet ons zien hoe.
Dwonch: Er is gewoon iets zo kitscherig cools aan het hele genre, weet je? Het is grappig, Jenny Zero was gepland om vorig jaar op SDCC te worden uitgebracht, maar COVID gooide het schema enorm in de war. Er rennen veel gigantische mensen rond die andere gigantische dingen kapot maken in 2021, maar het is echt gaaf om te zien hoe verschillend ze allemaal zijn. Het voelt alsof het evolueert met de tijd, en dat is ERG cool.
Hoe heeft het met Magenta King samengewerkt om dit verhaal tot leven te brengen?
Dwonch: Magenta King snapt het gewoon. Zijn werk is beïnvloed door al die coole shit die Brock beschreef, en het vinden van hem was zeker een uitkomst. Vanaf de eerste schets kwam Magenta swingend tevoorschijn en voegde zoveel textuur toe aan de wereld die we aan het creëren waren.
McKinney: En Dave vond Magenta dezelfde dag dat we klaar waren met de eerste behandeling, dus het voelde alsof het zo moest zijn. Hij en Megan Huang, die dit eerste nummer kleurden, creëerden een look en feel voor Jenny's wereld die Dave en ik inspireerde om onszelf nog harder te pushen als schrijvers. Omdat het er ZO verdomd goed uitziet, wisten we dat we ons best moesten doen!
Zelfs de rustigere momenten in dit verhaal hebben een soort psychedelische, surrealistische kwaliteit. Waar ging het over om die visuele gevoeligheden naar deze wereld te brengen?
McKinney: Dave en ik proberen elkaar constant te overtuigen van de rare factor van het boek [met] grillige ideeën en personages, maar tegen deze meer realistische achtergrond. Toen Magenta King zijn ontwerpschetsen begon in te sturen voor deze bizarre concepten die we hadden bedacht, verbaasde het ons omdat zelfs de stadsgezichten deze opmerkelijke en prachtig bizarre kwaliteit kregen. We vonden het fantastisch. En Megan's kleuren op dat eerste nummer waren echt de kers op de taart, en bevestigden het buitenaardse gevoel van de serie. Nummer twee verhoogt visueel de ante op de abnormale locaties, en dat werd sterk geïnformeerd door de keuzes van de kunstenaar uit het eerste nummer.
Wat kunnen lezers verwachten als deze nieuwe serie van start gaat?
Dwonch: Pure waanzin, over the top actie, humor, geweld en hart. Ik ben een grote fan van DC's legacy-personages zoals Wally West, Damian Wayne en Connor Hawke. Dit boek heeft dat soort gevoeligheid, terwijl Jenny struikelt om de zeer grote schoenen van haar vader te vullen. En hadden we het al over seks, drugs en gigantische monsters?
McKinney: Nou, dat hebben we nu gedaan! Veel succes met het wassen van dat beeld uit je hoofd.
Geschreven door Dave Dwonch en Brockton McKinney en geïllustreerd door Magenta King, Jenny Zero #1 gaat op 14 april in de verkoop van Dark Horse Comics.
boneyard ipa abv
