Hoewel ze niet zo'n groot probleem zijn als vroeger, maakten gelicentieerde spellen er deel van uit videospelletje geschiedenis. Tussen de jaren '80 en 2010 waren tie-in-games bijna alles of iedereen groen verlicht. Sommige van deze titels bevatten games die zijn geïnspireerd op beroemde bands als Journey, variërend van alledaags tot vreemd.
Journey was populair genoeg om twee games te inspireren (één voor de speelhal en Reis Ontsnapping voor de Atari 2600), maar hun roem en games vervaagden in de vergetelheid naarmate de tijd verstreek. Helaas trof hetzelfde lot deze andere bands en hun games. Terwijl sommigen het doorstonden als rare maar leuke nostalgische herinneringen, waren anderen bijna verloren in de tijd.
asahi bier alcohol
10 Journey (1983) Pit-spelers tegen obsessieve buitenaardse fans
In de jaren '80 was Journey een van de grootste acts, en arcades waren een van de meest populaire bezigheden voor kinderen. Bally Midway profiteerde van deze uiteenlopende trends door ze te combineren in het arcadespel Reis, een bloemlezing van minigames waarin spelers de band Journey hielpen om aan buitenaardse fans te ontsnappen.
Met name buitenaardse wezens stalen de instrumenten van Journey en spelers hielpen hen ze op tijd terug te halen voor de concertfinale. In het laatste level namen spelers de rol aan van een roadie die de buitenaardse fans in bedwang hield terwijl Journey rockte. Hoe gek en nieuw dit ook klinkt, Reis werd uitgeroepen tot een van de slechtste arcadespellen ooit.
9 Beatle Quest was een tekstavontuur met de teksten van The Beatles
De muziek van The Beatles (vooral de nummers die uit hun psychedelische fase kwamen) leent zich goed voor visuele verhalen, zoals te zien is in hun muzikale tekenfilm Gele onderzeeër . Met dit in gedachten lijkt het misschien vreemd dat de muziek van de Beatles in 1985 werd gebruikt voor een Commodore 64 en Sinclair ZX Spectrum-tekstspel.
In Beatle-zoektocht, spelers namen de rol aan van de Bewaarder van de archieven, die geschiedenissen van de oude aarde verzamelde. Sommige oude teksten zijn Beatles-liedjes, en kennis van hun teksten hielp spelers vooruit. Beatle Quest was eigenlijk meer een trivia-spel voor toegewijde fans, maar het was succesvol genoeg om een trilogie te krijgen die halverwege de ontwikkeling werd gesloopt.
8 Def Jam Rapstar stopte met straatgevechten voor meezingplezier
Voor de meeste gamers is 'Def Jam' synoniem met een ruig vechtspel, niet het platenlabel. De allure van de zeker jam games zag gevestigde rappers zoals Busta Rhymes, Method Man, Snoop Dogg , en meer met elkaar bevechten, en dit droeg de franchise over vier hitgames. Maar dan zeker jam schudde dingen met Rapster.
Rapstar was een karaoke-spel niet anders dan Lippen ; alleen deze keer zongen spelers beroemde rapnummers. Rapstar was niet slecht, maar het was een verre schreeuw van de rest van de zeker jam serie, en fans hebben de neiging om het te negeren. Het is ook vermeldenswaard dat Rapstar is momenteel de laatste zeker jam spel, en de franchise is sindsdien slapend.
7 KISS: Rock City Laat KISS spelers helpen hun muziekcarrière te beginnen
Gezien de reputatie van KISS om op bijna alles te lijken, is het misschien verrassend om te weten dat ze een zeer beperkt aantal officiële videogames hebben. Hun meest bekende spellen zijn flipperkasttitels en een edgy DOOM klonen in Psycho Circus: Het Nachtmerriekind , maar ze hebben ook een relaxte managementsim.
In Rots Stad, spelers besturen een amateurband die loopbaanadvies krijgt van KISS, die wordt afgeschilderd als edgy halfgoden. Op ritme gebaseerde minigames op de muziek van KISS zijn gesplitst tussen de segmenten van het leven. Hoe saai deze mobiele game ook mag klinken, Rock City is eigenlijk een van de beter ontvangen bindmaterialen van KISS.
6 Doe de groeten aan Broad Street Had een vervolg in een videogame
Doe de groeten aan Broad Street was een muziekdrama uit 1984 met drie van de Beatles fictieve versies van zichzelf uitbeelden. Om het botweg te zeggen, het was het transparante ijdelheidsproject van Paul McCartney dat commercieel en kritisch faalde. Maar om wat voor reden dan ook, deze film kreeg een game voor de Commodore 64 en de Sinclair ZX Spectrum.
De game was een vervolg op de film en spelers namen de controle over McCartney terwijl hij aan een nieuw avontuur begon voor zijn ontbrekende mastertapes. De spelversie van Doe de groeten aan Broad Street werd gebrutaliseerd, en alleen de soundtrack oogstte lof. In het beste geval kwam de game met een uitvouwbare kaart van Londen.
5 Revolution X liet Aerosmith een muzikale opstand leiden
Het rare aan Revolutie X was niet alleen dat de muziek van Aerosmith krachtig genoeg was om een revolutie teweeg te brengen in een dystopische toekomst, maar dat het niet de enige game is die een dergelijk plotapparaat gebruikt. Dit toeval even negerend, was dit het uitgangspunt van Revolutie X: een shooter met Aerosmith-thema die 1994 domineerde.
Op het moment van de release, Revolutie X was een van de meest populaire games, en de solide gameplay leverde het veel lof en een blijvende erfenis op. Het was populair genoeg dat het was geport naar thuisconsoles . Hoewel de havens slecht waren, Revolutie X doorstaan als een ironisch eerbetoon aan een van de grootste rockbands van de jaren '90.
4 Queen: The Eye daagde een dystopische duistere fantasie uit met Queen's Music
Het tweede gelicentieerde bandspel met rockmuziek die een revolutie tegen een onderdrukkend systeem beïnvloedde, was Het oog, volledig gebouwd rond de muziek van Queen. Uitgebracht voor de pc op vijf schijven, Het oog was het soort avonturenspel dat alleen de meest diehard Queen-fans enigszins konden waarderen vanwege hoe slecht het was.
De ogen graphics en gameplay werden bekritiseerd omdat ze verouderd waren toen het in 1998 werd uitgebracht. Helaas was het luisteren naar de muziek van Queen de enige goede kwaliteit die iemand ervan kreeg. Voor wat het waard is, De ogen concepten en ideeën werden beter benut in de jukeboxmusical We zullen je rocken, die beter werd ontvangen dan het spel.
3 Wu-Tang: Shaolin-stijl cast de Wu-Tang-clan in een Wuxia-spel
Als hun naam het niet duidelijker maakte, zijn de leden van Wu-Tang Clan fans van kungfu-films en ander populair amusement. De teksten van de rapgroep waren gevuld met shout-outs en soundbites uit Hong Kong-films, en ze tilden hun liefde voor kungfu naar een hoger niveau met Shaolin-stijl (of Proef de pijn in andere regio's).
Uitgebracht voor de PlayStation, Shaolin-stijl was een vechtspel waarin de negen leden van de Wu-Tang Clan speelbare personages waren. Afhankelijk van de modus vochten spelers in co-op of free-for-all. Hoewel het werd bekritiseerd vanwege niet-reagerende bedieningselementen (met name de aangepaste W-controller), Shaolin-stijl werd geprezen als een duidelijk passieproject.
Vietnamese speedway stout
twee Hail To The King: Deathbat Starred Avenged Sevenfold's Mascotte
Fans van de heavy metal band Avenged Sevenfold kan hun mascotte, de Deathbat, gemakkelijk herkennen, die iconisch genoeg was om er een hele game aan te wijden. Heil aan de koning: Deathbat is niet alleen een soort oorsprongsverhaal voor de Deathbat, maar ook een duistere fantasie hervertelling van de kunst voor het album van Avenged Sevenfold, 'Hail to the King.'
In Heil aan de koning, spelers bestuurden Andronikos, de herrezen koning van de onderwereld en de nieuwste incarnatie van de Deathbat. Spelers heroverden de heerschappij over de onderwereld terwijl de muziek van Avenged Sevenfold op de achtergrond schalde. De game was niet bepaald baanbrekend, maar voor zover gelicentieerde games gaan, Heil aan de koning was niet half slecht.
1 Holy Diver was een onofficieel eerbetoon aan Dio's album uit 1983
Op basis van zijn toonhoogte, heilige duiker want de Famicom leek de ultieme crossover. De game ontleent zijn titel aan Dio's gelijknamige album en bevatte Ronnie James Dio, Ozzy Osborne, Zakk Wylde en Randy Rhoads in een epische fantasieoorlog tegen The Black Slayer. Het probleem is heilige duiker was niet echt gelicentieerd door de betrokken namen.
heilige duiker is een onofficieel eerbetoon van fans aan de eerder genoemde muziekiconen uit de jaren 80, en vanwege copyrightkwesties, Heilige chauffeur bleef van 1989 tot 2018 exclusief voor Japan. Heilige chauffeur werd een stedelijke legende onder westerse game-archivaris, en ze kregen eindelijk hun officiële NES-kopieën in 2018 via de collector's editions van Retro-Bit Publishing.
