Sinds de oorspronkelijke publicatie in 1988, Alan Moore en Brian Bolland's 'Batman: de moordende grap' wordt zowel het definitieve Batman vs. Joker-verhaal als het beste Joker-verhaal ooit genoemd. Sommigen beschouwen het zelfs als een van de beste strips aller tijden. Toen het voor het eerst werd gepubliceerd, was het grootste deel van de discussie echter gericht op de scène waar de Joker Barbara Gordon neerschoot en de daaropvolgende daden die hij tegen haar beging, inclusief de implicatie dat hij haar had verkracht, en dat gesprek woedt vandaag voort. Hoewel de graphic novel alom werd geprezen, overschaduwde de controverse enkele van de andere tekortkomingen van de strip en blijft dat vandaag de dag doen, en die elementen van het verhaal zijn niet zo goed bestand tegen de huidige interpretatie van Batman. Omgekeerd dienen moderne sociale gevoeligheden er echter juist voor om de impact van het verhaal te vergroten.
Al tientallen jaren staat Batman bekend als een superheld die nooit doodt, maar dit aloude credo lijkt al op de vijfde pagina van 'The Killing Joke', waar hij erkent dat hij zijn aartsvijand ooit kan doden, bijna vergeten. Deze onmiddellijke onwaarschijnlijkheid, gekoppeld aan geen direct vastgestelde reden om zelfs maar zijn vijand te hoeven of willen bezoeken, zet een eerste toon van onwaarschijnlijkheid voor het verhaal. In de jaren sinds de release van dit verhaal is de doctrine van Batman onveranderd gebleven, zelfs in de veel drukkere groep helden van vandaag. Veel van deze nieuwere karakters hebben zo'n code niet, maar Batman is standvastig gebleven, wat zijn veronderstelde bereidheid om het leven van de Joker te nemen des te meer buiten zijn karakter maakt wanneer hij vandaag wordt gelezen.
morimoto soba ale
Deze tijdsverloop wordt overgeslagen, maar nooit echt vergeten, door Moore's buitengewoon griezelige, psychopathische karakterisering van de Clown Prince of Crime. Moore's Joker is echt sinister en angstaanjagend - zelfs meer dan de moorddadige interpretatie van Frank Miller in 'Batman: The Dark Knight Returns' - en zou misschien wel de meest diep gekarakteriseerde versie van die tijd kunnen worden genoemd. Dit wordt grotendeels geholpen door de sympathieke draai die Moore aan het personage geeft, dat een nieuwe hervertelling van zijn tragische afkomst krijgt.
Moore speelt de yin-yang-dynamiek tussen Batman en de Joker al vroeg op, en dan weer tegen het einde van de kwestie. Hoewel de ultieme confrontatie van de Joker met Batman is, is zijn echte doelwit hier commissaris Gordon. De verminking en aanval van Barbara door de Joker zijn slechts het eerste salvo in een uitgebreid plan om Gordon gek te maken, en zijn daaropvolgende psychologische kwelling van Gordon is ronduit verontrustend en ongemakkelijk. De bewering van de Joker dat hij en Gordon - of hij en Batman trouwens - twee kanten van dezelfde medaille zijn en dat er maar één slechte ervaring nodig is om een goed persoon te 'flippen', is pervers overtuigend.
In een tijdperk waarin personages die werden gedood of blijvend gewond over het algemeen zo bleven, geloofden velen dat Barbara's verlammende verwondingen erop wezen dat 'The Killing Joke' een verhaal was dat niet in continuïteit was, dat werd bestendigd door het prestige-formaat van het boek, ala de ' denkbeeldig' 'Dark Knight.' Dus toen een van Bolland's laatste panelen erop duidde dat Batman heel goed de Joker heeft afgemaakt, geloofden velen dat hij dat inderdaad had gedaan, omdat het niet noodzakelijkerwijs als een 'echt' verhaal werd beschouwd. Dit idee is het enige dat het ambigue einde van Moore enig gewicht geeft, aangezien de bovengenoemde no-killing-code van Batman en het belang van de rol van de Joker in het Bat-vers echt geen enkele geloofwaardige mogelijkheid ondersteunden dat Batman de Joker's daadwerkelijk had genomen leven.
Moore's verhaal vraagt om een schokkende plotontwikkeling om de Joker's agenda te bevorderen, en de brutalisering van Barbara dient dat doel. In een tijd waarin strips net begonnen op te komen uit hun vermeende status als kinderboeken en hun publiek overwegend mannelijk was, was zo'n scène zeker geschikt voor die demografie. Het schreeuwde ook op een sensationele manier naar de wereld dat een strip als deze zeker niet voor kinderen is, zelfs als het een personage bevat waarvan de gelijkenis op lunchboxen en onderoo verschijnt. De grafische weergave van de acties van de Joker maakte een heel duidelijk statement over welke soorten geweld in een stripboek zouden kunnen worden getoond, maar - decennia later - kan een meer divers publiek zich terecht afvragen of ze zou moeten worden.
Barbara's slachtofferschap was toen heel verontrustend om te zien, maar - in deze tijd van verhoogd sociaal bewustzijn en actieve anti-geweldcampagnes - komen de vreselijke daden die haar in dit verhaal zijn aangedaan nu over als meer dan alleen een verdraaid complot; ze zijn ronduit slecht in hun eigen recht en ronduit afschuwelijk. De lens van achteraf versterkt ten minste één aspect van het verhaal van Moore en Bolland, aangezien de gruwelijkheid van de acties van de Joker nu nog erger lijken, waardoor hij naar de maatstaven van vandaag een nog grotere, sinistere schurk wordt, en op zijn beurt Gordon nog heldhaftiger maakt omdat ze hem willen neerhalen zoals goede mensen dat zouden moeten doen.
hoeveel alcohol zit er in busch na
Het ondermijnen van de verhevenheid van deze personages blijft echter Moore's casting van Barbara alleen als een slachtoffer om zijn verhaal te dragen, een verval dat haar alleen maar verder objectiveert binnen de context van deze op zichzelf staande strip, in relatie tot de prominente heldhaftigheid en schurkenstreek van de andere spelers . De recente geanimeerde bewerking van dit verhaal, met de uitbreiding van Barbara's karakterisering, spreekt bijna als een moderne bekentenis van Moore's fout met het personage in de graphic novel. Een modern publiek zou zelfs een vrouwonvriendelijke ondertoon van Moore's kant kunnen afleiden door zijn bereidheid om het personage tot slachtoffer te maken zonder te pauzeren om haar te vermenselijken.
Hoewel gebrekkig, komt 'Batman: The Killing Joke' nog steeds het dichtst in de buurt van een ultiem Batman vs. Joker-verhaal dat tot nu toe is gezien, gedragen door Moore's uitstekende karakterisering van Batman, commissaris Gordon en de Joker, evenals Bolland's prachtig gedetailleerde en verontrustende kunstwerk. Er zijn in de decennia daarna maar weinig verhalen geweest die in de buurt kwamen van strijd.
