Terwijl 2020 het jaar markeert dat Avatar: The Last Airbender eindelijk zijn weg naar Netflix in de Verenigde Staten heeft gevonden, markeert het ook het 10-jarig jubileum van het meest verguisde deel van de OVERSPRINGEN franchise: M. Night Shyamalan's De laatste luchtstuurder . De verfilming van het eerste seizoen van de geliefde Nickelodeon-serie wordt algemeen beschouwd als een van de slechtste films ooit gemaakt.
Terwijl de televisieserie wordt geprezen om zijn actie, humor en complexe verhaal, De laatste luchtstuurder werd bekritiseerd vanwege zijn vrolijke toon, overweldigende actiescènes, talrijke plotgaten die werden geïntroduceerd bij het snijden van verhaalelementen, expositie-zware dialogen en het casten van blanke acteurs om Aziatische rollen te spelen. Beschimpt door fans en verworpen door de makers van de show, De laatste luchtstuurder kan het beste worden vergeten.
hoe kwam de ijzeren man aan de stenen?
Zoals veel films gericht op kinderen, De laatste luchtstuurder had een video game tie-in uitgebracht in dezelfde week als de film. In tegenstelling tot de film, die meestal wordt verteld door Katara's vertelling, speel je het grootste deel van het spel als Zuko en bekijk je het verhaal vanuit zijn standpunt. Naast Zuko krijgen spelers ook de controle over Aang en de Blue Spirit, Zuko's alter ego. De niveaus van het spel concentreren zich op de drie belangrijkste plotpunten van de film: Zuko die Aang gevangenneemt en zijn uiteindelijke ontsnapping, Aangs redding door de Blue Spirit en de invasie van de Northern Water Tribe. De gameplay verandert afhankelijk van het personage dat wordt gebruikt: de levels van Aang en Zuko draaien om het bestrijden van vijanden met verschillende buigbewegingen, terwijl de Blue Spirit-levels meer op stealth zijn gericht.
In tegenstelling tot de film waren de recensies voor de game redelijk gemiddeld. Hoewel sommige critici van mening waren dat de game een verbetering was ten opzichte van de film en een aantal behoorlijke momenten had, zegt dat natuurlijk niet veel, gezien de lage lat die de filmset heeft. De beslissing om Zuko het middelpunt van de game te maken, bood een redelijk interessant perspectief in vergelijking met de film, maar werd vooral bekritiseerd omdat belangrijke personages zoals Katara en Sokka uit de game werden weggelaten. Omdat de game zich voornamelijk richt op gevechten, waren critici snel kritisch over de repetitieve levels en onhandige besturing die het vechten tegen vijanden een hele klus maakten. Dit was vooral lastig in de Blue Spirit-secties, waarbij de stealth-mechanica het grootste deel van de tijd niet werkte.
Het meest verguisde aspect van het spel waren de schietsecties op de rails waar Zuko vuurballen naar golven van vijanden zou schieten, wat schokkend aanvoelde in vergelijking met de rest van het spel. Zelfs momenten waarop Aang de Avatar-staat zou binnengaan, werden niet goed ontvangen vanwege hoe kort en teleurstellend ze waren. Vanuit een verhalend oogpunt steken veel van de problemen die fans met de film hadden hun lelijke kop op in het spel, zoals slechte karakterisering en een vreugdeloze esthetiek. Zuko's vertelling, zoals die van Katara in de film, werd ook met minachting ontvangen, omdat het veel te veel gericht was op de expositie in plaats van het vertellen van het verhaal.
Zoals de film die het inspireerde, De laatste luchtstuurder game wordt genegeerd door fans van de serie, vooral gezien het feit dat er verschillende andere zijn Avatar games die er zijn, die allemaal veel beter zijn dan deze.
orc heer van de ringen uruk hai
