Een van de meest intrigerende aspecten van Matt Reeves' De slagman zo wordt het omgezet in een veel groter project dan alleen het grote scherm. Reeves zelf heeft gezegd dat hij graag Arkham wil verkennen, evenals het verleden en heden van Selina Kyle als Catwoman. Maar eerst staat er een tv-serie op het programma met details over Colin Farrell pinguïn in de nasleep van de ondergang van Carmine Falcone.
Interessant is dat DC een komische uitwerking heeft uitgebracht De Batmans wereld: The Riddler: Jaar één . Het is geschreven door Paul Dano , die Riddler speelde, met kunst van Stevan Subic en brieven van Clayton Cowles. In slechts zes nummers gaat Dano dieper in op de motivatie en gruwel van Edward Nashton. Deze miniserie is ook het bewijs dat de obsessieve, manische Riddler meer dan genoeg creatief vlees heeft voor zijn eigen show op Max.
magische hoed 9 bier
The Riddler: Year One onderzocht Edwards relatie met Thomas Wayne
The Riddler: Jaar één duikt diep in de weeshuis Thomas Wayne gefinancierd en hoe belangrijk een rol het speelde in de ontwikkeling van Edward. De film verdoezelde dit aspect, maar Dano's schrijven bevestigt alle angst die Edward in zich had. Hij werd daar emotioneel en fysiek mishandeld, maar toen Thomas hem bezocht en hem 'zoon' noemde, voelde hij zich weer heel.
De strip gaf Edward een gevoel van liefde en familie. Daarom volgde hij het imperium van Thomas als financieel auditor toen het de draden kruiste met zijn eigen bedrijf en andere duistere bedrijven. Edward besloot de erfenis van Wayne te redden toen hij zich realiseerde dat de rekening betrokken was bij een witwasplan met enkele van Falcone's partners. Maar het was meer dan een cryptische puzzel, het ging erom dat Edward iemand redde die hij als een vader beschouwde. Het maakte niet uit dat Thomas dood was; Edward zag Thomas en zijn zoon Bruce als verwanten.
Paul Dano's The Riddler ging over Edwards mentale rafels
Een ander krachtig verhaal om op tv te analyseren is hoe Edwards psyche rafelde. Hij hallucineerde voortdurend monsters in Gotham, vooral als het om criminelen ging. Hij zag slechte mensen zelfs als geesten, inclusief louche collega's, wat zijn geest en algehele perceptie van de werkelijkheid vervormde. Een tv-serie kan ingaan op hoe dit alles Edward hielp te denken dat hij letterlijke monsters uit de stad moest zuiveren. Daarom ging hij het dark web op, op zoek naar partners, adviseurs en mensen die hem tot een bedreiging zouden maken.
Edward zag zichzelf niet als een terrorist, maar als een redder. Dat is de boodschap die hij steeds in zijn hoofd bleef rammen. Het is ook wat zijn kleine sekte in stand hield, waarbij dit deel van de samenleving eigenlijk als een toevluchtsoord en paradijs voelde. Als we dit in een tv-serie zouden detailleren, zouden Edwards bedoelingen in zijn zakelijke baan dieper worden, en zijn motivatie om een masker op te zetten en 's nachts als burgerwacht mensen te gaan vermoorden. Het is een sympathieke benadering die heeft gewerkt bij het schilderen Arthur Fleck van Joaquin Phoenix als een tragedie, en zou genuanceerd aanvoelen vergeleken met een film die niet al dit achtergrondverhaal had.
Paul Dano's The Riddler creëerde een meer moordende Edward
De slagman schilderde Edward wel in een donker licht, maar dat gebeurde vooral via slachtoffers en bewijsmateriaal in plaats van realtime moorden. Zelfs in de finale deden zijn volgers mee aan de meeste actie. Dano's strip bevat echter enkele hersenmoorden, waardoor Edward meer als stalker dan als seriemoordenaar wordt getoond. Toen de tijd daar was, liet deze strip Edward macabere vallen zetten, zoals het voeren van een crimineel aan een moordende krokodil, en het chanteren van zijn baas om een einde aan zijn eigen leven te maken nadat Edward bewijs had gevonden dat zijn bedrijf voor de maffia werkte.
Hierdoor ontstaat een speciale ruimte voor geliefden van Se7en En Dierenriem , in plaats van een film die Edwards handwerk moet haasten en zich moet concentreren op de Dark Knight. Een tv-programma zou Riddler ook niet alleen een uitgebreider achtergrondverhaal geven, maar ook een algehele sfeer van intimidatie die schurken zoals Thanos of Killmonger moest spektakel gebruiken om dit te bereiken. Bij Riddler draait alles om filosofieën en symbolen, dus deze langzaam brandende, geduldige benadering stelt kijkers in staat meer in zijn sadistische kant te komen en zich echt te verbinden met zijn stille woede.
over de tuinmuur dante's inferno
The Riddler van Paul Dano legt zijn heroïsche motivatie uit
In De Batman Riddler liet aanwijzingen achter die de Caped Crusader kon volgen om Gothams elitarisme, classisme en kapitalisme bloot te leggen - iets waar de Waynes deel van uitmaakten. Maar deze strip bevestigde dat Riddler een fanboy was die Batman wilde helpen. Hij dacht dat hij de speling zou oppakken en Batmans kruistocht zou versnellen. Tot dat moment zag hij zichzelf soms als de Vleermuis.
Een tv-serie kan dit allemaal samenvoegen om elementen van horror, drama en een verhaal vol compassie en empathie te creëren over hoe Riddler uiteindelijk gewoon een held wilde zijn. Hij wilde geen glorie, roem of geld; hij hoopte alleen dat Batman zijn hulp zou gebruiken bij het opruimen van de stad. Het knikt naar het diepe nihilisme en de psychologische tragedie die dat met zich meebrengt De Joker van Heath Ledger was dat wel . Hij probeerde Gotham 'een betere klasse van crimineel' te geven en een nieuwe vorm van orde te creëren. Riddler houdt hiervan, maar hij wil het vanuit de schaduw doen. Als het langer duurt, het zij zo, maar Riddler vindt het niet erg om hier en daar dingen een duwtje in de rug te geven.
In zes nummers Dano onthult meer over de dualiteit van Riddler , gebrek aan evenwicht, en waarom hij na verloop van tijd het vertrouwen zou verliezen en overboord zou gaan. Hij wist dat hij Batman niet kon zijn, maar misschien kon hij een betere burgerwacht zijn. Het zou interessant zijn om dit verwrongen concept van een verloren sidekick te distilleren, waardoor Dano meer tijd zou krijgen om zijn woorden en script op pagina te zetten. Uiteindelijk laat de strip veel zien over waarom Riddler zichzelf nooit als een slechterik zal zien, hoe gebrekkig hij ook is. Onderweg kan DC beide media met elkaar verbinden en iets krachtigs en tot nadenken stemmend voortbrengen over waarom Riddler niet zou aarzelen om een gebroken stad te resetten.
