Blade van de onsterfelijke, Het samoeraiverhaal van Hiroaki Samura bereikt deze week het einde van zijn lange termijn met de publicatie van Jaargang 31 . Dark Horse begon met het publiceren van de serie in 1996, in een tijd waarin manga niet alleen werd omgedraaid, maar ook in strips voor één uitgave werd gehakt. De wereld is sindsdien veel veranderd, en zo ook Blad . Samura bracht bijna 20 jaar door met het schrijven en tekenen van de serie, en zijn vertelstijl is in de loop der jaren behoorlijk geëvolueerd.
Samura's prachtige kunst logenstraft het verbazingwekkende geweld van zijn verhaal: Manji, een afvallige samoerai, kan niet sterven omdat zijn lichaam bloedwormen herbergt die elke wond genezen. Om de vloek van onsterfelijkheid af te schudden, moet hij 1.000 slechte mannen doden. Deze taak krijgt meer aandacht wanneer hij samenwerkt met Rin, de dochter van een dojo-meester wiens vader voor haar ogen werd gedood; ze wil niet alleen zijn dood wreken, maar ook voorkomen dat zijn moordenaars de leden van de andere dojo's afslachten om de macht van hun eigen vechtschool, Ittō-ryū, te consolideren. Samura vult de pagina's met barokke schurken en uitgebreide wapens van zijn eigen uitvinding. De vroege delen hebben een punkgevoel, maar uiteindelijk vestigt hij zich in een meer traditionele stijl.
sam adams bier recensie
Philip Simon, die sinds 2000 de redacteur van de serie is, sprak met ROBOT 6 over het werken aan Blade of the Immortal en hoe de manga zelf en de manier waarop deze werd gepresenteerd in de loop der jaren zijn veranderd. Hij deelde ook een exclusief bekijk eerst het kunstwerk uit het uiteindelijke deel.
Brigid Alverson: Hoe lang ben je al redacteur van? Blade of the Immortal ?
Filip Simon: Ik heb gewerkt aan Blade of the Immortal lange tijd hier bij Dark Horse, maar Hiroaki Samura had natuurlijk eerst verschillende redacteuren in Japan die aan de serie met hem werkten sinds Blade of the Immortal verscheen voor het eerst daar in Kodansha's Namiddag maandelijks. Ik was Blad ’s Engelstalige herder voor een tijdje, dat wel. Ik begon voor het eerst aan deze serie te werken in maart 2000 toen ik bij Dark Horse aankwam. Blade of the Immortal was een van de eerste projecten die aan mij werden toegewezen en het is door de jaren heen een zeldzame constante op mijn bord geweest - van assistent-editor tot associate editor tot full editor. In 2007 werden alle incassotaken samengevoegd met de maandelijkse striptaken en werd ik de enige van Dark Horse Blad editor. Daarom ben ik dol op (en nu al een beetje nostalgisch voor) de serie, vooral onze stripboekloop. De Blad maandelijkse stripserie was een van de langstlopende maandelijkse mangaseries in de Verenigde Staten - zo niet de langste serieserie - met 131 nummers!
De manga-industrie was heel anders toen Dark Horse de serie in 1996 begon uit te geven. Weet je wat het was met deze manga die het destijds geschikt maakte voor het publiek?
Ik geloof dat de populariteit van shonen- en seinen-titels eind jaren '80 en begin jaren '90 dicteerde wat veel uitgevers uitbrachten. Er was veel vertrouwen van retailers in die genres, en de verkoop duwde de zaken destijds in die richting. De meeste mangaseries werden ook uitgebracht als geflopte, maandelijkse stripboeken, voordat ze werden verzameld! Dark Horse had een aantal klassieke mangatitels uitgebracht, en Blade of the Immortal voelde als een perfecte pasvorm om de lijn uit te breiden. Studio Proteus-oprichter Toren Smith was degene die bracht Blad onder de aandacht van onze uitgever, Mike Richardson, en het was een simpele combinatie van het werk zelf en Torens enthousiasme en visie van een unieke, niet-geflopte maar opnieuw gearrangeerde panelbenadering voor het herdrukken van het werk dat de deal voor Dark Horse bezegelde.
Waarom denk je dat het al 20 jaar populair is?
Nu de finale uitkomt, is het duidelijk hoe populair Blade of the Immortal is geweest met fans, en we merken dat oudere fans op sociale media dingen zeggen als: schiet op, het is tijd voor mij om bij te praten! en nieuwere fans zeggen: Wow, het wordt tijd dat ik ga lezen, want deze serie heeft een geweldige reputatie! — dus Blad De reputatie van een solide mangaserie is door de jaren heen sterk gebleven. Sommige spin-offprojecten, zoals de anime-serie en de light-roman tie-in van enkele jaren geleden, leken de lezers er alleen maar aan te herinneren hoe geweldig de originele bronmanga is.
In de vroege delen stopt Samura de actie als de daadwerkelijke moord plaatsvindt, waardoor het een splash-pagina wordt met een zeer statisch, vaak symmetrisch ontwerp. Heeft u enig inzicht in waarom hij dat in het begin deed, en waarom hij later stopte?
Ik heb hierover niet met Samura gecorrespondeerd, maar ik moet veronderstellen dat hij minder geïnteresseerd raakte in die splash-pagina-moorden naarmate zijn verhaal minder ging over Manji die golf na golf van vreemde Itto-ryu-krijgers onder ogen zag en meer over Rin. Ik heb het gevoel dat Rin het echte hart van de serie en het verhaal is - Rin en haar relatie met en fixatie op Itto-ryu-leider Anotsu. op een gegeven moment in Blad, Samura versterkt de verhaal- en karakterontwikkeling en lijkt die splash-pagina-moorden te verwaarlozen, misschien omdat ze te repetitief waren of de verhaallijnen te schurk van de maand waren. De verhaallijnen zijn zeker veranderd en werden minder voorspelbaar rond het Road to Kaga-tijdperk, en Blad voelt heel anders door, laten we zeggen, Volume 15 in de serie. Samura is geëvolueerd als een verhalenverteller. Maar iedereen mist die geweldige death spreads en splash-pagina's. Samura deed het zo goed!
Als iemand die al heel lang bij de serie betrokken is, welke andere grote veranderingen heb je Samura zien maken op weg naar zijn kunst- en vertelstijl?
Met zijn Road to Kaga-verhaallijn leek Samura de wateren te testen met een uitgebreid, op Rin gericht verhaal - dat hij uitbreidt wanneer we bij de Gevangenisboog komen, wanneer Manji wordt gevangengenomen en waarop wordt geëxperimenteerd. Rin gaat op een lange zoektocht om hem te bevrijden. Ik ben een grote fan van de Prison Arc, vooral omdat het een lange, aanhoudende blik is op hoe ver Rin zal gaan om herenigd te worden met Manji - en de Prison Arc laat ons zien dat Rin niet alleen koppig is, ze is slim en gevaarlijk!
Heb je ooit de kans gehad om met Samura over de serie te praten? Zo ja, wat had hij te zeggen?
Wanneer ik vragen naar Samura in Japan stuur, zijn er meestal minstens drie mensen tussen ons in, die de vraag naar Samura-sensei leiden en het antwoord terug naar mij - maar we hebben Samura niet veel hoeven te vragen. Toen we de Dark Horse-editie van aan het samenstellen waren De kunst van het mes van de onsterfelijke, Ik vroeg Samura of we handtekeningen aan het boek konden toevoegen en ongeveer drie dozijn extra afbeeldingen konden gebruiken, en hij stond ons toe dat te doen, zolang we onze definitieve ontwerppagina's door hem en zijn redacteur ter goedkeuring zouden laten zien. Toen hij een fysiek exemplaar van het boek kreeg - extra pagina's goedgekeurd en inbegrepen - was hij zo enthousiast over de editie, dat hij Dark Horse een bedankbriefje stuurde via zijn redacteur. In de loop der jaren hebben we toestemming gevraagd voor het afdrukken van bepaalde stukjes spotkunst en tekststukken die we hebben gezien in Namiddag en in de Japanse collecties, maar we hebben niet veel hoeven te vragen. Onze Blad programma was vrij eenvoudig en ons Engelstalige team draait al jaren op tijd, dus we hebben eigenlijk niet veel problemen gehad om over te praten.
Hiroaki Samura wilde niet dat zijn kunst werd omgedraaid, dus werden de panelen opnieuw gerangschikt. Wat was het proces om dat te doen?
Ik ben blij dat je dat vraagt. Studio Proteus-oprichter Toren Smith bracht Blade of the Immortal vele jaren geleden naar Dark Horse, en toen we onze Blad stripboek met nummer 131 Ik heb Toren gevraagd iets over de serie te schrijven. Hij schreef het volgende over het Engelstalige paginalay-outproces:
Toen hij met Samura sprak, twijfelde hij of hij zijn kunst zou laten floppen. Aangezien dit in de Middeleeuwen was, toen retailers en distributeurs op hun hoede waren voor niet-geflopte manga, hadden we niet veel keus. Toch weigerde hij aanvankelijk. Later, nadat de eerste tankobon was uitgekomen, ging ik ermee zitten en realiseerde ik me halverwege. Naarmate zijn vaardigheden op het gebied van lay-out en verhalen volwassen waren geworden, was hij overgestapt op een ongebruikelijke stijl: bijna al zijn panelen waren rechthoekig. Om een idee te krijgen hoe vreemd dit is, pak je een manga van je plank en vergelijk je. Ik maakte een paar fotokopieën van zijn pagina's en plakte ze op met de panelen niet omgekeerd, maar de volgorde van de panelen was omgekeerd. Het werkte. Studio Proteus maakte een reeks van ongeveer tien pagina's en stuurde ze naar Samura, en hij was geïntrigeerd. Hoewel hij in het begin wat werk had gedaan dat niet geschikt was voor deze techniek, stelde hij voor dat hij hier en daar een paar panelen zou hertekenen als dat nodig was. Ik wist dat we bloedingen konden wegsnijden, en als ik scherp bleef tijdens het herschrijven, kon ik de lezers op de juiste manier bewegen door de woordballonnen strategisch te verplaatsen en de dialoog aan te passen. Behalve een paar gevallen waarin ik hersens vervaagde en verknoeide, denk ik dat het redelijk goed werkte. Hé, het is moeilijk om elk paneel te lezen, wetende dat het niet geflopt zal worden ... en toch opnieuw gerangschikt op de pagina! Voor de eerste paar delen heb ik eigenlijk elke pagina geknipt en geplakt, maar uiteindelijk was ik in staat om het in mijn hoofd te doen, on-the-fly. Al mijn fouten werden gecorrigeerd in de TPB's, en nadat Tomoko aan boord kwam, waren er in wezen geen, omdat ze dit scherp in de gaten hield.
Om uit te leggen hoe het eigenlijke proces in de loop der jaren is veranderd, waarbij digitale technologie de productie een beetje eenvoudiger heeft gemaakt: Dark Horse ontving vroeger grote filmvellen van Kodansha voor onze Blad productieproces. Vroeger drukten we vellen van hoge kwaliteit van zowel ongeflopte als geflopte mangapagina's af en stuurden die naar Toren Smith en Tomoko Saito zodat ze met de grote bedrukte vellen konden werken en elk paneel konden uitknippen - geflopt en niet geflopt - voor flexibiliteit bij het opnieuw in elkaar zetten van alles op Dark Horse kunstborden. We zouden het boek hoofdstuk voor hoofdstuk krijgen van Studio Proteus, om de stripboeken maandelijks te produceren, en die onbewerkte plakborden zouden worden gescand en vervolgens digitaal worden gecorrigeerd om eventuele kleine foutjes te verwijderen en eventuele letterproblemen te corrigeren. Maar sinds 2004 gebeurt alles van begin tot eind digitaal. Tomoko Saito ontdekte hoe ze drukklare digitale bestanden uit Japan kon gebruiken, haar eigen fysiek getekende en gescande geluidseffecten en een digitaal proces om de panelen op een pagina te herschikken en om te draaien en alles van letters te voorzien.
Zal er een zijn? Blade of the Immortal sequels, zijverhalen of kunstboeken?
Ik ben niet zeker van een vervolg. Ik denk dat het mogelijk is, gezien hoe Samura ons verlaat in de laatste scène in Blade of the Immortal: laatste gordijn. De kunst van Blade of Immortal is een perfect begeleidend boek voor de serie, en Dark Horse heeft de lichte roman gepubliceerd Blade of the Immortal: Legend of the Sword Demon, wat een zijverhaal is dat zich vroeg in de avonturen van Rin en Manji samen afspeelt. We hebben ook twee grote collecties van kortere werken van Hiroaki Samura gepubliceerd, Ohikkoshi en Smaragd en andere verhalen.
Wat dacht je van een omnibus-editie?
vliegende apen smashbom atomic ipa
Dat is een geweldige vraag! Dark Horse Manga heeft veel succes gehad met onze omnibusprogramma's, zoals titels als Wapensmid Cats, Lone Wolf and Cub, Samurai Executioner en Trigun zijn verzameld in grotere edities — en omnibuscollecties van onze succesvolle Oh mijn godin! serie is zojuist aangekondigd. We willen al onze titels in druk houden zodat nieuwe lezers ze kunnen ontdekken, en een omnibus voor Blad is inderdaad iets waar we het over hebben.
Aan welke andere mangaseries werk je op dit moment en heb je voor de nabije toekomst nieuwe series in de wachtrij staan?
Ik ga Dark Horse Manga's bewerken Lot nul serie en het vervolg C bloed manga-serie, met C bloed Deel 4 en twee delen van Blood-C: Demonisch maanlicht op de horizon. Ik heb een breed scala aan projecten op mijn redactionele bord - waaronder enkele stripboekenreeksen die eigendom zijn van de maker, gelicentieerde videogame-eigenschappen, originele grafische romans, archiefcollecties, kunstboeken en zelfs prozaboeken - samen met mangaprojecten - maar ik werk samen met Dark Horse-collega's Carl Gustav Horn, Roxy Polk en Michael Gombos om nog meer nieuwe mangaprojecten binnen te halen. Ik heb dit jaar twee grote aankondigingen. Twee geweldige nieuwe Dark Horse Manga-series waar ik echt trots op ben, zullen in de komende maanden worden aangekondigd, dus houd DarkHorse.com en sociale media in de gaten voor toekomstige aankondigingen!
