2008's Repo! De genetische opera is een vreemd beest van een film. Een hekel aan veel critici en verkeerd begrepen door veel kijkers, deze film is een vreemde hybride van een... Zag film en een rockopera, en veel zoals Rotsachtige horror , het heeft een cult-aanhang gekregen, compleet met middernachtshows met verkleedpartijen en geschreeuw. Bovendien is het ook een verrassend solide film en een die anno 2020 nog betekenisvoller aanvoelt.
Het uitgangspunt van de film is dat wijdverbreid orgaanfalen de bevolking heeft geteisterd. Als reactie daarop is een bedrijf genaamd GeneCo begonnen met het aanbieden van vervangende organen en andere medische procedures voor een hoge prijs - maar gelukkig komen ze met betalingsplannen, zoals een autolening of een hypotheek. Helaas, ook als een autolening of een hypotheek, als iemand zijn betalingen niet doet, kan zijn eigendom worden teruggenomen door GeneCo-aangestelde (en door het congres gelegitimeerde) Repo Men. Deze praktijk is in wezen gelegaliseerde moord, aangezien de Repo-mannen niet echt bezig zijn met het veilig verwijderen van GeneCo-eigendommen.
Ondertussen hebben GeneCo en zijn voorzitter, Rotti Largo (Paul Sorvino), de samenleving gedomineerd. De Largos zijn Italiaans, dus de Italiaanse cultuur is zeer trendy geworden, inclusief een heropleving van de populariteit van Opera muziek, waarbij GeneCo verantwoordelijk is voor het managen van de meest opvallende muziekster die er is, Blind Mag (Sarah Brightman). Mag werd blind geboren en ontving hoornvliestransplantaties van GeneCo, waarmee ze in wezen haar leven aan hen overtekende. De film speelt zich af op de dag dat Mag met pensioen gaat, wat betekent dat een Repo Man haar ogen zal terugnemen en haar leven zal beëindigen.
GeneCo is echter niet alleen tussenbeide gekomen om wanhopige, zieke mensen te helpen. Ze hebben ook 'chirurgie als een modestatement' gepopulariseerd, wat betekent dat een groot aantal mensen op zoek gaan naar operaties die ze niet nodig hebben en schatplichtig worden aan het bedrijf. Dit heeft ook geleid tot een piek in het gebruik van geneesmiddelen op recept, met name een pijnstiller genaamd Zydrate die is uitgevonden door GeneCo. Het bedrijf is de enige legale distributeur van Zydrate, maar ondergrondse dealers, graverobbers genaamd, verkopen het medicijn ook aan een groeiende populatie van afhankelijke personen tegen concurrerende prijzen.
Dit alles laat zien dat de samenleving Repo! is set in wordt bijna volledig gedreven door de bedrijfsgezondheidszorg. Elk personage in de film is onverbiddelijk verbonden met het systeem. Rotti Largo runt het bedrijf dat medicijnen depersonaliseerde en moord legaliseerde als een acceptabele manier om schulden te 'terugbetalen' die veel mensen niet eens hoefden op te bouwen. Zijn kinderen zijn ook verwikkeld in het bedrijf, om nog maar te zwijgen van het feit dat zijn dochter Amber (Paris Hilton, in een fascinerende meta-performance) verslaafd is aan chirurgie en Zydrate.
Het was eng om de morele implicaties van zo'n wereld in 2008 te overwegen, maar in 2020, in een wereld vol steeds draconischere gezondheidszorgpraktijken en pogingen om van de gezondheidszorg een winstgevende industrie te maken, zelfs te midden van een letterlijke pandemie die miljoenen heeft vernietigd van levens, het voelt maar al te vertrouwd.
Rotti Largo is ook een charmante maar sinistere zakenman die heeft geprofiteerd van de tragedie om beroemd, rijk en machtig te worden. Hij geeft eigenlijk niet om de mensen die zijn bedrijf beweert te helpen, maar hij is er niettemin van overtuigd dat hij een geliefde humanitaire persoon is die respect verdient. Hij is geweldig in het opzetten van een show voor mensen om af te leiden van de horror, chemische afhankelijkheid, financiële afpersing en moord die zijn bedrijfsregime mogelijk maakt, zelfs te midden van een gezondheidscrisis. Hij wordt ook omringd door zijn ongekwalificeerde en aantoonbaar problematische kinderen en een eindeloze reeks ja-mannen die bereid zijn te zeggen en te doen wat hij wil, wat ongemakkelijk doet denken aan een bepaalde politieke figuur.
Op een minder politieke toon, Repo! richt zich op Shilo, een zeventienjarig meisje met gotische stijl een mysterieuze bloedziekte. Haar vader Nathan is, voor zover zij weet, arts en naast zijn professionele taken zorgt hij voor haar. Ze mag het huis niet verlaten, anders wordt ze blootgesteld aan gevaarlijke besmettingen, en zelfs als ze alleen maar naar het graf van haar moeder gaat, moet ze een gasmasker dragen om zichzelf te beschermen. Ze is erg naïef omdat ze haar hele leven in afzondering heeft gezeten, maar ze is gefascineerd door zaken als muziek en entomologie en ze is nieuwsgierig naar wat er om haar heen gebeurt.
' Oh, ik wil naar buiten, naar buiten ,' zingt ze klagend aan het einde van haar eerste solonummer, 'Infected'. Ze staat voor haar raam en staart naar de post-apocalyptische stad om haar heen. Hoewel maanden quarantaine minder ernstig zijn dan een levenslange quarantaine, was dit jaar vol met sociale afstand en isolement, die van veel mensen een mentale tol hebben geëist. Aan het raam staan, kijken naar dingen (sommige gruwelijke) die doorgaan, is een gezicht waar veel mensen tegenwoordig mee te maken hebben.
Mag, die onthult dat ze Shilo's peettante is, geeft ook uiting aan een gevoel van diep isolement, ondanks dat ze een publiek figuur is. Haar leven wordt beheerst door GeneCo omdat ze van hen ogen kreeg, en, in tegenstelling tot de kortere betalingsplannen van de meeste mensen, betaalde ze voor die ogen met haar muzikale carrière. Wanneer Shilo eindelijk vrijheid vindt aan het einde van Repo! , het is een opluchting. Het is een optimistische coda van een dramatisch en bloederig verhaal. Natuurlijk hebben de Largo's de controle behouden over GeneCo en dus over de samenleving, maar Shilo -- de surrogaat van het publiek -- is ontsnapt. Terwijl ze zingt, is ze ' eindelijk vrij ', en misschien kan de rest van ons ooit ook zo voelen.
