REVIEW: Beeldverschuiving #1

De moderne versie van gedeelde universums begon in stripboeken, waarbij uitgevers verhalen vertelden over burgerwachten wier levens soms op epische wijze elkaar kruisten. Beeldstrips doet iets soortgelijks qua schaal en rooster, het uitbreiden van zijn Massive-Verse naar franchises van op superhelden gerichte titels . Maar niet alle personages die lezers ontmoeten zijn helden, en sommige zijn intrigerend genoeg om nog eens naar te kijken, waardoor ze de kans krijgen om hun waarde te bewijzen. Shift lijkt precies aan dat criterium te voldoen, aangezien Image hem in het middelpunt van een nieuwe, extra grote one-shot plaatst die zijn achtergrondverhaal tot het heden volgt. Met behulp van zijn verbazingwekkende teleportatiekrachten en zijn op Radiant geïnspireerde pak is Shift, of Guy, zoals mensen in zijn beroep hem noemen, klaar voor inzet.

Geschreven door Kyle Higgins met kunstwerken van onder meer Daniele Di Nicuolo, Francesco Manna, Marcelo Costa en Mark Englert, en brieven van Becca Carey en Diego Sanchez, Verschuiving #1 verzamelt verhalen die zijn uitgebracht in Image!, en voegt een gloednieuw verhaal van vijf pagina's toe van de makers Higgins en Di Nicuolo. Het eerste verhaal in de bloemlezing begint met Guy die als huursoldaat werkt voor het rijke conglomeraat Morrow en zich uiteindelijk van hen losmaakt om zijn eigen freelancemerk te starten. Met de toepasselijke naam Hoofdstuk één, 'Founders' Meeting', begint Guy zijn Shift-persona te omarmen. Vanaf het begin laat het verhaal zien hoe schurk de hoofdpersoon is als hij zijn manager bedreigt en voorstelt in de hand te bijten die hem en zijn mede-samenzweerders voedt. Dialogen vormen de ruggengraat van het verhaal en geven achtergrondinformatie aan de personages. Maar er is ook een overval-achtige sensatie die langgerekte gesprekken in evenwicht brengt. Het gestileerde artwork van Di Nicuolo past bij de glitchy energie van Shift. Zijn voorliefde voor het uitrekken en trekken van de lijnen intensiveert de korte actiescène, waardoor Guy's bewegingen worden verwrongen terwijl hij ontwijkt. Stralend zwart 's hits.

VOORAFGAANDE REVIEW: Image Comics' Where the Body Was

'Launch Day' zet de sfeer van zijn voorganger voort. Het zijn niet alleen het script van Higgins, maar ook de algemene beelden die een opvallende gelijkenis vertonen en de continuïteit in stand houden. In tegenstelling tot het vorige verhaal dat de lezers kennis liet maken met een moordpartij, laten de komische ondertonen een andere kant zien van Shifts persoonlijkheid, die onbedoeld zijn beroep en wrok vermengt. De illustraties van Francesco Manna en Danilo Beyruth voegden een vleugje toe aan het toch al snelle verhaal. Colorist Marcelo Costa gebruikt zachtere tinten tertiaire kleuren om een ​​zonsonderganggloed te creëren. Maar de kunst op de voorgrond is veel dodelijker en trekt als zodanig opvallende tinten aan. Het derde verhaal gaat meer in op het criminele aspect van Shifts carrière, waardoor hij een belachelijke missie krijgt om zijn moed te tonen. Zoals de meeste overvalverhalen, Higgins zorgt ervoor dat alles fout gaat bij elke bocht om Guy op de been te houden. Maar ondanks de uitdagingen waarmee hij wordt geconfronteerd, zorgt zijn vastberadenheid ervoor dat het publiek onbewust voor hem kiest. De verlichting van Mark Englert geeft Shift voldoende bewegingsruimte, net zoals zijn inkten die voor de schuilplaatsen zorgen. Ondertussen kleedt Geraldo Borges de hoofdpersoon in zijn kenmerkende pak met een stijlvolle flair.

In het vierde verhaal kan Guy wat tijd doorbrengen weg van alle actie en spanning. Het is een somber verhaal dat herinneringen ophaalt aan het verleden terwijl de personages tijd krijgen voor introspectie. Op de een of andere manier komt zelfs de naam 'Off-Brand' voor dit segment overeen met de toon, aangezien je zelden Shift ziet ontspannen in zijn ondergoed en vrijuit praat, in tegenstelling tot de gespannen, bedreigende gesprekken waaraan hij zich gewoonlijk overgeeft. De kleuren van Sjan Weijers verhelderen onmiddellijk de stemming . Het palet is overigens beperkt tot slechts twee tinten, roze en blauw, waardoor de minimalistische stijl van Chris Evenhuis nog prominenter naar voren komt. Daniele Di Nicuolo en Walter Baiamonte keren terug voor het laatste verhaal, een nieuwe toevoeging van Higgins aan de saga van Shift. Hoewel het een kort verhaal is, baant het de weg voorwaarts voor het personage op manieren waar hij alleen maar van had gedroomd sinds hij free agent werd. De kleuren van Baiamonte komen tot hun recht, voor het vermaak van de lezers, waarbij de donkere achtergrond niet alleen een claustrofobische sfeer creëert, maar ook de helderdere tonen laat schijnen. Briefschrijfster Becca Carey, die de personages door het hele boek heen woorden in de mond legt, laat het een fluitje van een cent lijken. Ze verandert de lettertypen en rommelt met de geluidseffecten om de hectische energie van Shift gaande te houden.

Verschuiving #1 beschrijft in wezen de opkomst en ondergang van Guy in zijn antiheldavatar, Shift, zonder inbreuk maken op een van de gevestigde Radiant-overleveringen . Zelfs met hun krappe aantal pagina's gaan de vijf verhalen diep in op de andere levens van Shift, waar lezers misschien nooit het voorrecht over zullen hebben om via de verhalen van Massive-Verse te leren. Sommigen zijn emotioneel, terwijl anderen woeden van een hoog octaangehalte. Maar uiteindelijk is er meer dan op het eerste gezicht lijkt in Guy dat hem tot een gecompliceerd personage maakt, net als veel van zijn medesterren. Hoewel Shift misschien niet het middelpunt van de aandacht is in de hoofdtitels, gebruikt Higgins Verschuiving #1 om de focus van het publiek te vergroten, waardoor ze iets meer hebben om naar uit te kijken in dit groeiende universum van Supers.

Verschuiving

Hij is verwikkeld in Radiant Black en heeft samen met de Dead Lucky gevochten, maar wie is de man in het pak en hoe heeft hij zijn team van huurlingen samengesteld?