De Justice League is al lange tijd het meest stabiele, prestigieuze team in het DC-universum. maar dit superhelden-ensemble scheurt van binnenuit uit elkaar in de nieuwe miniserie Justice League: Laatste rit . Geschreven door Chip Zdarsky en geïllustreerd door Miguel Mendoca, was de titel oorspronkelijk gepland als een digitale eerste serie voordat hij werd gevraagd als een conventionele miniserie met acht nummers. En afgaand op het openingsnummer van het verhaal, maken Zdarsky en Mendoca een van de meest rauwe, kwetsbare benaderingen van de machtigste helden van de DCU in jaren door het team in een emotioneel, nieuw licht te plaatsen dat wordt getest als het verhaal vanaf hier escaleert .
Nadat de Justice League een gruwelijke tragedie heeft doorstaan, lijkt het vertrouwen en de werkrelatie tussen Superman, Batman en Wonder Woman onherstelbaar gespannen te zijn door de onmiddellijke gevolgen, waardoor de Justice League in de kern wordt gebroken. Echter, nadat de dader van de meest gruwelijke moorden in het universum uiteindelijk in hechtenis is genomen en zich voorbereidt om terecht te staan, moet de centrale drie-eenheid van de Liga hun verschillen opzij zetten en weer bij elkaar komen als ze ervoor willen zorgen dat de procedure vlekkeloos verloopt .
Zdarsky balanceert de grootste iconen in de DCU met dit verhaal en biedt een scherpere kijk op elk van hen, waarbij Superman en Batman de meest prominente optredens van het ensemble krijgen in dit openingsnummer. Zdarsky heeft een groot deel van zijn cast goed onder controle en stelt hoge inzetten en intrigerende richtingen voor het verhaal om vooruit te gaan, hoewel zijn scripting het beste werkt op de rustigere momenten, inclusief een contemplatieve proloog tussen Clark Kent en Lois Lane. Wanneer de gesprekken oplaaien, neigt een deel van de dialoog naar het melodramatische terwijl Zdarsky zijn volledige hand blijft verbergen omdat het verhaal nog maar net begint.
Mendoca, in samenwerking met colorist Enrica Angiolini, creëert een subtiel donkerdere versie van de belangrijkste DCU die lezers gewend zijn met het Infinite Frontier-tijdperk. Zelfs in de helderdere omgevingen is veel van het kunstwerk gehuld in schaduwen en een doordringend gevoel van angst en wantrouwen tussen de helden terwijl ze zich voorzichtig hergroeperen en elkaar beschouwen. Er is niet enorm veel actie in dit nummer, maar de weinige decorstukken worden meer dan vakkundig afgeleverd. In plaats daarvan creëert Mendoca een stemming die beladen is met uitgesproken interne strijd en frustraties die constant onder de oppervlakte sudderen; dit is een verdeelde League en zelfs als ze geconfronteerd worden met een bedreiging die hun volledige medewerking vereist, zijn de helden nog steeds terughoudend om naast elkaar te werken aan het grotere goed.
Justice League: Laatste rit onthult een team dat op het punt staat volledig verscheurd te worden door interne druk, ook al staan ze op het punt een missie van universeel belang op zich te nemen. Zdarsky en Mendoca vormen een natuurlijke samenwerking en Zdarsky kent de stemmen van zijn iconische cast goed, omdat hij ze meteen op gespannen voet met elkaar zet. Mendoca's artwork, met Angiolini's keuze in kleurenpalet — verheft echt die controversiële stemming terwijl het nog grotere, meer bombastische dingen plaagt terwijl de miniserie echt stoom begint te krijgen. Laatste rit is geen verhaal dat de DCU noodzakelijkerwijs op zijn kop zal zetten, maar het biedt nog steeds een blik op de kerndrie-eenheid van helden als een karakterstudie en de noodzaak om als één geheel samen te staan.
