Na meer dan een jaar, Lucifer is terug met de eerste helft van zijn vijfde seizoen om de vele antwoorden te geven waar Lucifans zo graag naar hadden verlangd, met een paar nieuwe verrassende wendingen om het intrigerend te houden. De serie heeft echter een deel van de charme verloren die het aantrof toen het in seizoen 4 van Fox naar Netflix verhuisde, in plaats daarvan viel het terug in zijn oude gewoonten en - net als Lucifer zelf - wordt daardoor niet echt geweldig.
Dat heeft allemaal niets te maken met het feit dat de show op onverklaarbare wijze opnieuw is afgezwakt, hoewel het het vermelden waard is. Hoewel vorig seizoen seks en geweld niet echt op de voorgrond kwam, ging het wel verder, ver genoeg om deze show over de duivel, demonen en moord echt te complimenteren. Seizoen 5 is met name tammer, wat interessant is voor wat betreft creatieve beslissingen, vooral omdat bepaalde afleveringen in deel 1 ongelooflijk donkere tinten aannemen en mogelijk hebben geprofiteerd van die ondeugende kwaliteiten, al was het maar om ervoor te zorgen dat de toonwisselingen niet zo schokkend zijn. Dit is echter hoogstens een klein probleem. De kern van de problemen van seizoen 5 ligt in de langere lengte.
Seizoen 4 eindigde met de titulaire gevallen engel (Tom Ellis) die terugkeerde naar zijn troon in de hel om een demonische opstand te onderdrukken, Amenadiel (D.B. Woodside) en Linda's (Rachael Harris) pasgeboren baby, Charlie, te redden en de apocalyps af te wenden. De inzet was hoog en het offer groot. Het nieuwste seizoen begint slechts twee maanden na dat explosieve incident en duikt in hoe Lucifer en rechercheur Chloe Decker (Lauren German) te maken hebben gehad met het verlies van hun partnerschap, net toen het op het punt stond iets diepers te ontdekken.
De eerste aflevering, 'Down, Down Under', kan die monumentale verandering gebruiken om een nieuwe dynamiek te introduceren in het procedurele drama, waarin Lucifer en Decker dezelfde zaak vanuit twee verschillende vlakken onderzoeken. Ondertussen runt Amenadiel de nachtclub van Lucifer, Lux, en gebruikt hij zijn nieuwe functie om iets goeds te doen. Om het nog interessanter te maken, introduceert de aflevering ook een nieuwe hemelse in de serie: de aartsengel Michael, de tweelingbroer van Lucifer (alweer Ellis), die erop uit is om het leven dat Luci voor zichzelf op aarde heeft gemaakt, te vernietigen.
Het seizoen begint sterk, maar behalve Michael mag geen van deze interessante zaden groeien. De gebruikelijke dynamiek tussen Lucifer en Decker wordt bijvoorbeeld al te snel, bijna zonder pardon, hersteld. Hoewel de show kort de gevolgen plaagt voor de terugkeer van Lucifer, wordt het allemaal in één simpele regel behandeld, waardoor het wordt beroofd van het gewicht dat het het hele seizoen had moeten hebben. Het introduceren van verhaallijnen alleen om ze te negeren of te vergeten is een gewoonte die de show heeft opgepikt, en het kan zijn omdat dit seizoen lang is.
In tegenstelling tot het vorige seizoen, zal seizoen 5 in totaal 16 afleveringen hebben (deel 1 bevat er acht), wat betekent dat elke personageboog moet worden uitgerekt, en het heeft ertoe geleid dat geen van de interessante plotpunten die in deel 1 naar voren zijn gebracht ooit volledig is verkend of uitgebreid. Linda's subplot illustreert dit perfect. Seizoen 5 geeft kijkers inzicht in een spijt uit haar verleden die emotioneel aangrijpend en karakterbepalend kon zijn. De onthulling wordt echter bijna net zo snel vergeten als hij is geïntroduceerd, en de abrupte conclusie bevordert in plaats daarvan Maze's langdurige zoektocht naar vervulling op een teleurstellend kleine manier.
Vergis je niet, Maze's boog heeft een aantal interessante keerpunten, maar haar scènes gedurende het seizoen bestaan grotendeels uit verhitte uitbarstingen die eindigen in een stormloop. Er is heel weinig karakterontwikkeling, behalve één bitter moment tussen haar en een figuur uit haar verre verleden.
Terwijl in seizoen 4, Lucifer in staat was om alles en iedereen organisch te verbinden in één strak geschreven verhaal, deze keer lijkt er een buitensporige hoeveelheid vulmiddel te zijn, wat uiteindelijk de impact van de gimmick-afleveringen vermindert - hoe slim ze ook zijn geschreven - en houdt de serie terug als geheel. Dit wordt steeds frustrerender omdat kijkers gedurende het seizoen steeds meer van deze scènes moeten bekijken, terwijl het overkoepelende verhaal niet verder komt.
Wat dit seizoen wel helpt, zijn de optredens van de altijd sterke cast van de show, met name Tom Ellis als zowel de held als de centrale antagonist. Het spelen van Michael biedt de acteur de mogelijkheid om een geheel nieuw personage te creëren, en Ellis stelt niet teleur. Het zijn niet alleen de verschillende fysieke manieren of accenten, de uitvoering van Ellis als Michael bevat een zachtmoedigheid en dreiging die Lucifer niet bezit, en hij onderscheidt de twee personages goed genoeg dat wanneer ze hun climaxduel hebben, ze twee heel verschillende lijken. mensen, ondanks de schijn. Belangrijker is dat Michael een personage is waar velen naar uitkijken, niet alleen vanwege zijn rol in het verhaal van Lucifer, maar juist vanwege Ellis' optreden als de ellendige aartsengel.
Al met al, deel 1 van Lucifer Seizoen 5 is gevuld met dezelfde stijl die de show altijd heeft gehad, en degenen die op zoek zijn naar hemelse actiescènes zullen zeker niet teleurgesteld zijn. Maar hoe leuk de show ook blijft, het wordt ontsierd door karakterbogen die nergens heen willen. Geen van de flitsende muzieknummers of getalenteerde castleden kan die verdomde opvulscènes behoeden voor een vervelend gevoel.
Lucifer sterren Tom Ellis als Lucifer Morningstar, Lauren German als Det. Chloe Decker, DB Woodside als Amenadiel, Rachael Harris als Dr. Linda Martin, Kevin Alejandro als Det. Dan Espinoza, Lesley-Ann Brandt als Mazikeen Smith en Aimee Garcia als Ella Lopez. Seizoen 5 arriveert op Netflix op vrijdag 21 augustus.
