Onderdeel van de aantrekkingskracht van Yeon Sang-ho's horrorhit uit 2016 Trein naar Busan was zijn bescheiden ambitie: bijna de hele film speelt zich af in een forenzentrein van Seoul naar Busan terwijl een zombie-uitbraak zich langzaam onder de passagiers verspreidt. Het is eigenlijk onmogelijk om een nieuwe draai aan het zombie-genre te bedenken, maar Yeon heeft de bekende elementen goed uitgevoerd, en toont een flair voor het maken van spannende actiescènes, zelfs in een kleine ruimte.
Yeon's nieuwe vervolg, Schiereiland (omslachtige titel Trein naar Busan Presenteert: schiereiland voor zijn Amerikaanse release), volgt in de traditie van vele sequels om hits te verrassen, waardoor de reikwijdte van het verhaal enorm wordt uitgebreid terwijl het worstelt om te repliceren wat het origineel zo succesvol maakte. Aanvankelijk, Schiereiland Het lijkt erop dat het een variatie is op de originele film, waarin hij de militaire officier Jung-seok (Gang Dong-won) en de familie van zijn zus volgt terwijl ze aan boord gaan van een schip om te ontsnappen aan Zuid-Korea, dat is overspoeld door zombies. Eén geïnfecteerde persoon haalt het aan boord, wat lijkt op de opzet voor een andere horrorfilm in een besloten ruimte op een boot in plaats van in een trein.
Maar die aanval is slechts de proloog van het echte verhaal, dat zich vier jaar later afspeelt. Geen van de personages uit Trein naar Busan verschijnen hier, en iedereen die de originele film niet heeft gezien, zal snel worden ingehaald via een ongemakkelijke talk-head-expositie van tv-commentatoren. Dat tv-commentaar is een van de weinige voorbeelden van Engelstalige dialoog in wat aanvoelt als een concessie aan het internationale publiek dat de film wil bereiken, maar zombies zijn een universele taal en het hebben van een paar scènes in hoogdravend Engels is niet echt Maak een verschil.
In de jaren na die noodlottige boottocht hebben andere landen hun grenzen gesloten voor Zuid-Koreaanse vluchtelingen en is het Koreaanse schiereiland afgesloten van de buitenwereld, met de zombie-uitbraak in zich. De zus van Jung-seok en haar jonge zoon stierven op de boot uit Zuid-Korea, maar Jung-seok en zijn zwager Chul-min (Kim Do-yoon) bereikten Hong Kong, waar ze woonden in ongedocumenteerde limbo. Een slonzige Amerikaanse zakenman benadert Jung-seok, Chul-min en een paar andere Koreanen met een voorstel: sluip terug het land in om een vrachtwagen vol Amerikaans geld op te halen en ze zullen worden beloond met de helft van de opbrengst van miljoenen dollars.
Zulke banen zijn altijd te mooi om waar te zijn en vrijwel direct na de landing in de havenstad Incheon wordt de groep geteisterd door zombies en door gewelddadige groepen burgers die na de evacuatie zijn achtergelaten. Met de dood van hun landgenoten en de gestolen vrachtwagen, wordt Jung-seok gered door een paar sjofele kinderen met serieuze rijvaardigheid, terwijl Chul-min wordt ontvoerd door de wrede Unit 631, een voormalige militaire reddingseenheid die op hol is geslagen. En de klok tikt door, want de boot die de groep van Hong Kong naar Korea bracht, wacht slechts drie dagen voor de kust, waarna Jung-seok en Chul-min permanent op het schiereiland zullen stranden.
Heel Korea is in de loop van vier jaar in een complete post-apocalyptische chaos verzonken, en Yeon put uit dystopische sci-fi-invloeden zoals Ontsnap uit New York en de Mad Max zowel films als uit het zombiegenre. De zombiedreiging hier gaat meer over hordes vraatzuchtige monsters dan over een enkele beet of een persoon die langzaam draait. In het begin is er wat onbedoeld relevant sociaal commentaar wanneer Jung-seok en Chul-min worden lastiggevallen in Hong Kong, waar mensen Koreanen als virusdragers beschouwen, maar voor het grootste deel Schiereiland gaat over non-stop actie en spanning in plaats van allegorie.
De actie is uitstekend, waarbij Yeon alle uitgebreide middelen gebruikt die tot zijn beschikking staan dankzij het succes van de eerste film. De epische achtervolging, met een karavaan van voertuigen die racen om naar de haven te gaan om de boot te ontmoeten, is het waard om Mad Max: Fury Road , en een eerdere achtervolging met die kinderen met snelle reflexen zou kunnen komen uit een... Snel en woedend film. Ondertussen dwingt Unit 631 Chul-min naar een gevechtsarena waar bange gevangenen moeten vechten tegen zombies. Tussen al deze elementen is het alsof Yeon vakjes afvinkt op een bingokaart na de apocalyps. Maar zelfs als hij vertrouwt op clichématige plotpunten, voert Yeon ze allemaal uit met maximale intensiteit en opwinding, net zoals hij deed in Trein naar Busan .
Leuk vinden Trein naar Busan , Schiereiland hapert meestal als het gaat om karakterontwikkeling, waardoor Jung-seok op twee fronten wordt belast met verplichte verlossing. Hij voelt zich schuldig over het tegenhouden van Chul-min terwijl de vrouw en zoon van Chul-min bezweken aan het zombievirus en hij voelt zich ook schuldig omdat hij weigerde een gestrand gezin te helpen terwijl hij op weg was naar de eerste reddingsboot uit Korea. Toevallig zijn het de kinderen van Min-jung (Lee Jung-hyun), de moeder van die familie, die Jung-seok redden van aanvallers, en dus voelt hij zich verplicht om zowel Chul-min als de familie van Min-jung te redden.
Om bijna twee uur, Schiereiland duurt te lang en Yeon leunt te hard op het emotionele melodrama, met goedkope, overspannen muziek die momenten van angst en liefdesverdriet begeleidt. Gang is een capabele leidende man, zowel als actieheld als als een conflictueuze leider, maar Jung-seok is een saaie, oprechte hoofdrolspeler. De slinkse ondersteunende personages, waaronder Kim Min-jae als een gestoorde sergeant van Unit 631, zijn vermakelijker, maar de nadruk blijft liggen op de indrukwekkend geënsceneerde actie. Met meer middelen heeft Yeon een grootschalig spektakel samengesteld dat zijn bredere publiek waardig is.
Met in de hoofdrollen Gang Dong-won, Lee Jung-hyun, Kim Do-yoon, Kim Min-jae, Lee Re en Koo Kyo-hwan, gaat Train to Busan Presents: Peninsula op vrijdag 21 augustus in première in geselecteerde theaters.
