De esthetiek van Michael Bay is te veel in Amerikaanse stijl. De actie-auteur geniet van de low-angle slo-mo waarin gewone stervelingen eruitzien als torenhoge titanen op het scherm. Hij koestert spektakel boven verstand en zijn liefde voor explosies is legendarisch. Dus in dit opzicht is Transformers: The Last Knight de ultieme Michael Bay-film, want het is het meest te veel van allemaal.
De kern van de film is een ander avontuur over de nobele Autobots die de aarde verdedigen tegen de binnenvallende Decepticons. Maar Transformers: The Last Knight is ook het volgende hoofdstuk in het verhaal van Cade Yeager (Mark Wahlberg), een arbeidersuitvinder die niet alleen een vertrouwde bondgenoot van de Autobots is geworden, maar ook een noodlottige figuur in de laatste strijd om de planeet. Het is het verhaal van de sjofele wees Izabella (Isabela Moner), wiens ouders zijn vermoord door Decepticons, waardoor ze de kleinste (maar machtige) rebel van het verzet is. Het is het verhaal van de cynische geschiedenisprofessor Vivian Webley (Laura Haddock), wiens familiebanden haar meeslepen in het laatste interplanetaire conflict van de Transformers. Het is ook het verhaal van een Illuminati-achtige groep die lange tijd de geheime geschiedenis van Autobots bewaakt en kan bogen op beroemde leden als Winston Churchill, Albert Einstein en Harriet Tubman. Ja, in dit filmische universum was Harriet Tubman een vriend van Transformers. En als een vat kersen erop wordt deze groep geleid door een heerlijk absurde aristocraat Sir Edmund Burton (Anthony Hopkins). Maar daarover straks meer.
Voor dat alles is dat nog steeds niet alle de vijfde Transformatoren film steekt in zijn vlezige twee uur en 29 minuten. De film begint in Dark Ages Engeland, en met veel explosies in de vorm van gekatapulteerd vuurballen. (Bay gaat Bay.) Koning Arthur en zijn Ridders van de Ronde Tafel zijn in gevecht en wanhopig, wachtend op de magie van Merlijn om hen een krachtig wapen te bieden om het tij van de oorlog te keren. Betreed de dronken Merlin (Stanley Tucci channelt de perfectie van het kamp), een zelfverklaarde 'sozzled charlatan' die dit wapen zoekt in een vreemde grot, die natuurlijk de ingang is van een gecrasht Transformers-schip. (Ja, hier is magie eigenlijk oude buitenaardse technologie.) En zo wordt de MacGuffin van de film geïntroduceerd, een staf met vage krachten, maar hou je mond, who cares kijk naar de driekoppige robotdraak !
Het is een absoluut, onbeschaamd krankzinnige opening, en eerlijk gezegd, het is geweldig, levend met Bay's speciale merk van epische schandaligheid. Helaas verlaten we al snel het oude Engeland om naar een moderne wereld te reizen waar de Amerikaanse regering elke Transformer, Autobot of Decepticon achtervolgt en ze allemaal als te riskante vluchtelingen beschouwt. Terwijl Cade vecht om zijn botbroers veilig te houden op een autokerkhof in Badlands, stuurt Sir Edmund zijn Autobot-vrienden om de essentiële elementen te verzamelen die nodig zijn om de meest agressieve Decepticon-aanval tot nu toe af te slaan. Dat vereist het verenigen van Cade, Vivian en Merlijn's machtige staf. Er is ook een korte flashback naar de Tweede Wereldoorlog, want ja, in dit filmische universum vochten Autobots tegen nazi's.
Ieder hoe, er gebeurt zoveel in Transformers: de laatste ridder, het is moeilijk om het niet leuk te vinden. De film is als een kilometerslange buffetbar en biedt zo ongeveer alles wat je maar kunt bedenken. Natuurlijk mogen sommige van zijn selecties nooit verstandig ruimte delen, maar dat betekent niet dat ze niet heerlijk zijn. Natuurlijk kan er veel zijn dat niet naar jouw smaak is. Misschien kun je - net als ik - het verschil niet zien tussen deze overdreven ontworpen robots, en dus worden actiescènes een waas van versnellingen en gemopper zonder inzet of duidelijkheid. Toch zijn er genoeg lekkers onderweg, zodat je tevreden de deur uit gaat.
De belangrijkste van Bay's gestoorde geneugten is de Arthuriaanse opening, met het altijd charmante Tucci-kauwlandschap met smaak en eigenzinnigheid. Het is raar en wonderbaarlijk genoeg dat ik wou dat we daar waren gebleven tussen de strenge, bebaarde ridders, de verwarde 'magische' oplichter die de hoop op een natie veranderde, en de draak die vuur en terreur regent. Maar aangezien dit naar verluidt de laatste keer is dat Bay deze franchise regisseert, moet hij veel van zijn bucketlist afstrepen, dus we gaan door. Toch zijn er ook goodies in het heden, zoals elke regel die Hopkins levert, en zijn met tegenzin gehoorzame butlerbot Cogman (Downton Abbey's) Jim Carter).
Het is misschien wel de vreemdste combinatie op het scherm in de filmgeschiedenis. Hopkins, een van de meest gewaardeerde levende acteurs en een oprechte ridder op de CBE-manier, stort zich en zijn strenge bravoure op elk moment, kibbelend met zijn snobistische robo-dienaar. Het is belachelijk om te zien hoe deze veelgeprezen thespian regels uitspuugt als: 'Als ik je nek kon vinden, zou ik je wurgen' en 'Je wilt het weten, nietwaar, aarzelen ?' Eerlijk gezegd is het de ticketprijs waard om te horen hoe Hopkins 'kerel' uitspreekt.
Hoewel er een hele reeks nieuwe Transformers in deze film worden geïntroduceerd, zoals Hot Rod (Omar Sy), de punk Mohawk (Reno Wilson) en de schetsmatige aaseter Daytrader (Steve Buscemi), met Franse accenten, is Cogman duidelijk de opvallende verschijning, die eruitziet als een flitser C-3PO, maar heeft een duistere kant die meer Bender is in de modus 'dood alle mensen'. Net zoals Alan Tudyk's K-2SO in Rogue One: Een Star Wars-verhaal , is Carter's Cogman een apathisch voor vijandige bot die weinig geduld heeft voor mensen, en zijn onverschilligheid blijkt een verrassende bron van komische opluchting. Of hij nu dreigt de brutale Cade te vermoorden, of een dramatisch moment extra pit geeft door een opzwepende soundtrack te creëren, Cogman is gemaakt om scènes te stelen.
Wahlberg biedt een ongelijke prestatie. Hij is op zijn best als hij tegenover de Transformers speelt, knuffelt met schattige baby-dino-bots, mensen als Hound (John Goodman), Drift (Ken Watanabe) of Bumblebee (Erik Aadahl) berispt, of een hart-tot-reactorgesprek aangaat met een down-and-out Optimus Prime (Peter Cullen). Maar als hem wordt gevraagd een scène te delen met een menselijke vrouw, wordt het ongemakkelijk tot vreselijk. Als de vaderfiguur van Izabella is hij nors charmant en leert hij haar de innerlijke werking van Autobot-reparatie terwijl hij haar joviaal 'bro' noemt. Maar als het gaat om Cade's interacties met Vivian, Transformers: The Last Knight valt uit.
Hij is de lompe Amerikaan met vuil onder zijn nagels en een glinstering in zijn ogen. Ze is de verwaande, goed opgeleide Engelse professor die er gewoon om vraagt om van een stokje te worden gehaald. En omdat dit een Bay-film is, draagt ze veel witte en zeer laag uitgesneden topjes. Ze haten elkaar op het eerste gezicht, en hun lot bindt hen samen voor een wereldbepalende zoektocht lijkt hun speciale soort hel. Maar natuurlijk vallen ze voor elkaar, want waarom zouden een man en een vrouw anders de ruimte in een film delen, denk ik. Ik zou minder verbitterd zijn over de terechte romantiek van de film als Wahlberg en Haddock ook maar een vleugje chemie zouden delen. Maar zoals het is, voelt hun aantrekkingskracht zo geforceerd aan dat de onvermijdelijke kus het gelach opwekte van het niet onder de indruk zijnde publiek. Zoals ik al zei, deze film is een buffet. Er gebeurt veel en sommige van de selecties zijn flauw of ronduit slecht.
Dus wat te denken van? Transformers: de laatste ridder? Fans van de franchise zullen waarschijnlijk juichen tijdens de laatste 40 minuten, die een lange actiereeks zijn met een spervuur van gevechtsbots. Maar mensen die op zoek zijn naar waar voor hun geld, zouden het moeilijk hebben om het beter te doen, aangezien Bay meer knallers, toeters, bellen en gekke momenten biedt dan welke filmmaker dan ook die tegenwoordig werkt. Qua verhaal is de film een puinhoop. Er zijn te veel personages om bij te houden, laat staan dat ze er om geven, dus veel van de grote emotionele momenten missen resonantie. Desalniettemin is er een aantal echt wilde en leuke dingen te vinden in deze clusterflick. Als er niets anders is, bekijk het dan voor de WTF.
Transformers: The Last Knight opent woensdag in het hele land.
