Er zijn veel redenen om verliefd te worden op een nieuwe game. Unieke mechanica, een meeslepend verhaal, een meeslepende omgeving of sympathieke personages kunnen games allemaal ongelooflijk plezierig maken. Terwijl de indietitel De wildernis in hart en nieren brengt geen revolutie teweeg in een van deze componenten, het herhaalt in plaats daarvan op elk om een samenhangende en meeslepende ervaring te creëren die geschikt is voor alle soorten spelers.
De wildernis in hart en nieren volgt de 12-jarige Wake en zijn vriend Kirby terwijl ze het bos in reizen om aan hun huiselijke leven te ontsnappen. Ze ontdekken een bos dat magischer is dan ze hadden verwacht en sluiten zich al snel aan bij de Greenshields-gemeenschap om artefacten die verloren zijn gegaan in het bos te helpen herstellen om de dreigende Never te bestrijden. Om dit te doen, roepen Wake en Kirby de hulp in van bosgeesten genaamd Spritelings en een groot aantal eigenzinnige bosbewoners.
Mechanisch, De wildernis in hart en nieren richt zich op interactie met de wereld via twee belangrijke methoden. Er zijn de Pikmin -stijl Spritelings die de speler extra kracht en enorme aantallen geven (en een paar 'kleine maatjes' om ze gezelschap te houden) en een Luigi's Mansion -stijl vacuümpak om omgevingstriggers te activeren en afvalmateriaal te verzamelen.
Spritelings lijken een beetje op de Kodama-bosgeesten in Prinses Mononoke . Het zijn kleine elementaire wezens met grote hoofden en ogen die net schattig genoeg zijn om meteen beminnelijk te zijn zonder het spel af te leiden. De Spritelings worden een cruciaal onderdeel van De wildernis in hart en nieren , en niet alleen als een hulpmiddel dat spelers kunnen gebruiken om te vechten tegen de wezens die in het bos wonen. De zwerm kan voorwerpen voor spelers verzamelen en dragen, barricades uit de weg ruimen en bruggen bouwen om nieuwe gebieden te openen. Spelers verzamelen ook de componenten om meer Spritelings uit te broeden voor een groter leger.
Maar spelers komen ook in contact met deze Spritelings tijdens hun avonturen. Hoewel ze niet veel persoonlijkheid of individualiteit bieden, zullen ze verwarring uiten als spelers ze naar niet-gespecificeerde taken sturen, de lucht in vliegen als ze een vacuümontploffing tegenkomen en, als ze tegen een te sterke vijand worden geplaatst, zelfs sterven. Hoewel Spritelings opnieuw kan worden uitgebroed, drijft de kleine animatie die op hun dood speelt echt het moment naar huis en benadrukt de gehechtheid die spelers met hen hebben opgebouwd.
spin gwen in het spinnenvers
Hoe schattig en belangrijk de Spritelings ook zijn, ze zijn niet het enige dat maakt De wildernis in hart en nieren pret. De Gustbuster-vacuümrugzak die Wake gedurende het spel draagt, dient als de belangrijkste manier waarop het personage met de omgeving omgaat. De bossen zijn bezaaid met windmolens die, wanneer ze worden geactiveerd door de Gustbuster, deuren openen naar nieuwe gebieden of schrootdelen uitspuwen die nodig zijn voor het knutselen. De Gustbuster kan ook items dichter bij de speler trekken en zelfs enkele items verzamelen.
Een merkwaardig maar passend resultaat van deze twee sleutelmechanismen is dat spelers vaak op afstand met het spel omgaan, Spritelings naar vijanden gooien of goederen naar hen toe zuigen. Spelers kunnen natuurlijk van dichtbij en persoonlijk komen. Er is een kick-knop en schroot kan worden verzameld door erover te lopen. Maar door deze methode van interactie op afstand toe te voegen, De wildernis in hart en nieren heeft enkele van zijn belangrijkste verhaalthema's in de eigenlijke mechanica benadrukt. De afstanden die Wake lijken te definiëren als hij letterlijk wegrent van zijn problemen en zijn huis, worden samengevat in de afstand die hij bewaart van deze magische wereld.
De wildernis in hart en nieren bevat ook knutselen, het nemen van kristallen en schrootdelen en voedsel en de vermoedelijk bloedige harten van de beesten die de Spritelings hebben gedood en ze combineren om drankjes, gereedschappen en maaltijden te maken om te helpen bij het spelen. Het is een soort van recept-ontdekking dat zal fans van immediately meteen aanspreken The Legend of Zelda: Breath of the Wild en biedt nog een andere manier om te communiceren met de wereld en personages van het spel.
Waar De wildernis in hart en nieren echt uitblinkt, is echter de sfeer. De animatiestijl en soundtrack werken met de setting van het verhaal om dit gevoel van nostalgie te creëren, voor de volle glorie van de Greenshield-samenleving van de game en voor een bos vrij van de horror van de Never, maar ook voor veilige ruimtes en de naïviteit en onschuld van de jeugd . De wildernis in hart en nieren doet ook denken aan een 3D Over de tuinmuur , met driehoekige neuzen op ronde gezichten in een groen bos dat afwisselend helder en onheilspellend is, en een sepia-getinte gevoel van melancholie raakt.
Bill en Ted's nep reisstation
In combinatie met een verhaal dat is ontworpen om je hart te raken en fijn afgestemde mechanica die aansluiten bij deze thema's, is het eindresultaat van deze nostalgische esthetiek een echt effectvol spel. Het trekt spelers aan en dompelt ze volledig onder in de wereld door middel van beeld, geluid en interactie. Dit creëert een wereld die moeilijk te verlaten is en die bij spelers blijft nadat het spel is afgesloten.
Een ander sterk punt van De wildernis in hart en nieren is de balans tussen gameplay en verhaal. Wake's reis voelt belangrijk en meeslepend, maar het is ingebed in een wereld die constante interactie wil via de Gustbuster en Spritelings. Vecht tegen wezens, benodigdheden maken, de Never vermijden en uitzoeken hoe je toegang krijgt tot nieuwe gebieden, leiden het verhaal van Wake niet af, maar geven spelers de ruimte om dieper in de wereld te duiken zonder de meedogenloze drang van een lineair verhaal te voelen.
De Wild in hart en nieren is geen perfect spel. Het put uit veel invloeden, van Pikmin naar Over de tuinmuur naar Prinses Mononoke naar Luigi's Mansion , waardoor het spel meteen vertrouwd aanvoelt voor spelers, maar het ook een beetje afgeleid kan laten lijken. Het niet-lineaire pad betekent dat spelers veel tijd kunnen besteden aan het opnieuw betreden van terrein in plaats van vooruitgang te boeken, wat frustrerend kan zijn en ook betekent dat het mogelijk is om de grotere progressie uit het oog te verliezen.
uiteindelijk, De wildernis in hart en nieren is een meeslepende game die zowel aantrekkelijk is voor spelers die hun gevechtsvaardigheden willen verbeteren, maar ook voor diegenen die geïnteresseerd zijn in een goed verhaal. De game vindt een manier om de naald van de mechanica versus het narratieve debat door te voeren, waardoor een succesvolle combinatie ontstaat die een absoluut genot is om te spelen. In combinatie met de melancholische, nostalgische esthetiek van de prachtige animatie en originele soundtrack, De wildernis in hart en nieren is een meeslepende ervaring waar elke speler dol op zou zijn.
The Wild at Heart, ontwikkeld door Moonlight Kids en uitgegeven door Humble Games, is nu beschikbaar op pc, Xbox Series X en Xbox One. De uitgever heeft een recensie-exemplaar ter beschikking gesteld.
lagunitas ipa india pale ale
