Ze zeggen dat reageren een van de sleutels tot goed acteren is, maar de rol van Elyes Gabel op CBS's Schorpioen maakt dat een beetje lastig.
Dat komt omdat een centrale eigenschap van de persoon die het personage inspireerde - de geniale hacker die regeringsaannemer Walter O'Brien werd - net zo bekend staat om zijn gebrek aan emotionele connectiviteit als om zijn off-the-charts IQ. O'Brien geeft zelf toe dat hij tijdens de wereldbesparende opdrachten die hij en zijn team ondernemen, gewoon niet in staat is om dingen te voelen zoals de meeste mensen dat doen.
Dat laat Gabel over, wiens kredieten omvatten: Wereld oorlog Z , Game of Thrones en de komende interstellaire , met een beetje minder te gaan als hij zijn eigen versie van Walter creëert voor het nieuwe drama (het gaat vanavond in première om 9 ET/PT). Of, zoals de acteur aan Spinoff Online uitlegde, mogelijk iets meer.
Spin-off online: je neemt wat je leert van de echte Walter O'Brien en ziet hem in actie, en vertaalt het vervolgens in je personage in iets waar het tv-publiek in wil investeren. Kun je me iets vertellen over je proces om de essentie van de echte persoon te vinden en deze vervolgens voor iedereen toegankelijk te maken?
Elyes vork: Je moet altijd beginnen als een centrum van waarheid. Ik denk dat de dingen die veel meer vrucht opleveren de dingen zijn waar een persoon – niet het lijden dat ze aanrichten; Ik probeer mezelf niet voor mijn kop te slaan met het script ermee - maar ik denk dat hoe meer je vindt over de kwetsbaarheid van de donkerste [aspecten], hoe meer je over jezelf vindt en je een soort van betekenis hecht aan wat dan ook je hebt geleefd, hoe meer gravitas of hoe meer gewicht het heeft en hoe meer waarheid het ook tot jou spreekt. Vooral in een formaat als dit, waar je constant aan het fotograferen bent, waar je echt het echte centrum voor de bijlage moet vinden, hoe je de dingen als een parallel bekijkt. Ik ga nooit op dezelfde manier of met dezelfde snelheid denken als Walter. Ik ben geen genie, maar het hele ding over de toeters en bellen van filmen is dat het echt is wat er is binnen daar, en we vinden een verbinding. Het mooie van de show is dat we zeggen dat hij een heel ander persoon is. Zijn eerlijkheid is soms in tegenspraak met de menselijkheid, maar dat is niet het geval. Hij heeft een grote hoeveelheid menselijkheid in het echte leven, en ook dat overstijgt in de show. Dat is het grote soort neonlicht bovenop de show, die zegt: Deze man heeft geen empathie, toch? Deze man heeft niet de mogelijkheid om normaal met mensen te communiceren. En het is een groot obstakel om te overwinnen. Gewoon schriftuurlijk zullen de woorden er zijn om precies dat te zeggen. Je moet een manier vinden om te zeggen dat er veel warmte in de man zit, om ook de menselijkheid in de man te vinden. En het moet altijd van een echte plek komen.
Wat zijn enkele van de fascinerende elementen die je hebt geprobeerd vast te leggen?
Zijn proces voordat hij begint te spreken is ongelooflijk. Om dat te kunnen nabootsen, zo te kunnen denken of op bepaalde momenten in te gaan springen – het bezorgt een man heel wat hoofdpijn! Dus ik moet terug naar huis en lijnen leren, en dan kom jij weer binnen, maar het is altijd een uitdaging, wat leuk is. Je voelt je alsof je echt bent uitgewerkt. Het is als een goede gymnastiekoefening.
Wat was het moeilijkste om je hoofd omheen te draaien?
Niet het kostuum. Ik denk dat het moeilijkste om je hoofd rond te wikkelen soms is met de technische beginselen. Je hebt zoveel dat echt logisch is, omdat deze jongens [in het team van Walter] tegelijkertijd aan twintig dingen denken, ze springen erin. Ze maken elkaars zinnen af. Gewoon een manier om ervoor te zorgen dat dat vloeiend en echt lijkt in plaats van te gaan, Hé, dus dit is van jou - Dit is mijn stukje. Dit is jouw stukje. Ze doen allerlei soorten werk voor één symbiotische, bewuste stroom. Het is als dezelfde verbale diarree uit dezelfde mond.
De echte Walter heeft gezegd dat hij geen emotioneel deel van zijn hersenen heeft. Ik kan me voorstellen dat als je naar hem kijkt, je zou willen verschillen. Hoe speel je dat?
Ik denk dat die lijn is om dit interessant te maken, met die constante stroom van afleveringen en inhoud, te zeggen dat wanneer je praat over wie je bent, je een verhaal projecteert van wie je bent denken je bent. En dat is gebaseerd op je ervaringen, wat er daarboven gebeurt, wat er in het verleden is gebeurd. En daarom is het zo belangrijk om de man echt, echt van vroeger te kennen, omdat ik dingen [in karakter] zeg over hoe eerlijk ik ben, hoe emotieloos ik ben, maar op bepaalde momenten, wanneer het trauma er is, ben je toegestaan om die emoties een beetje te voelen. Je geeft het niet per se uit in deze omgeving. Ik ga niet huilen in deze omgeving, dat betekent niet dat ik geen emotioneel persoon ben. En ik heb een verantwoordelijkheid - of Walt heeft een verantwoordelijkheid met zijn crew, met zijn team, dus ik denk dat het juweel daarin is om naar de inhoud te kijken en te vinden waar je emoties het beste echt kunt benutten. En het mooie is de ironische of tegenstrijdige [kant] van kwetsbaarheid.
