Samen met zijn broer Sid bouwde Marty Krofft een tv-imperium op met enkele van de vreemdste kindertelevisieprogramma's die ooit op de ether zijn uitgezonden. De producer – die op 25 november 2023 op 86-jarige leeftijd overleed – stond vooral bekend om zijn surrealistische films HR Pufnsuf En Sigmund en de zeemonsters , met gigantische poppen die rondspringen in wat vaak een live-action schilderij van Hieronymus Bosch leek. Ze waren heel raar en soms behoorlijk afschuwelijk, maar ze waren definitief anders. Temidden van de low-end Hanna-Barbera-klonen van de jaren zeventig maakten de Kroffts zeker indruk.
Generatie X-ers herinneren zich de werken van de Kroffts met plezier, zij het soms ironisch, en het overlijden van Krofft voelt als het verlies van een unieke stem in de popcultuur. Het onbetwiste hoogtepunt van de catalogus van de broers is Land van de verlorenen, die de poppen meestal schuwden ten gunste van een verrassend verfijnd sciencefictionconcept. Het omvat de avonturen van Rick Marshall en zijn twee tienerkinderen die gevangen zitten in een alternatieve dimensie vol dinosaurussen en verloren buitenaardse beschavingen. Dankzij een opmerkelijk team van scenarioschrijvers en een vakkundige uitvoering werd het een cultklassieker die in 2009 een remake uit begin jaren negentig en een helaas vergeetbare Will Ferrell-film produceerde. Nog indrukwekkender was dat het wekelijks leuke stop-motion-dinosaurussen opleverde. in een tijdperk waarin mensen als de Jurassic Park films waren nergens te bekennen.
Land of the Lost was iets anders voor Sid en Marty Krofft
Verwant De grote held van Jurassic Park speelde een veel kleinere rol in de roman
Jurassic Park heeft een aantal karakterwijzigingen doorgevoerd van de roman naar de film. Maar de grootste verandering had grote gevolgen voor een onbezongen held van de film.De Kroffts waren vaudevillian poppenspelers in de beginjaren van hun carrière, die culmineerden in een baan bij het ontwerpen van personages en decors voor de Hanna-Barbera-variétéshow. De bananensplitsen in 1968. Een jaar later debuteerden ze met hun eerste stand-alone serie, HR Pufnstuf, wat de esthetiek van de broers vaststelde. Het volgt het vreemdeling-in-een-vreemde-land-sjabloon van Alice in Wonderland En De tovenaar van Oz , terwijl een jonge jongen en zijn pratende fluit schipbreuk lijden in een magische wereld genaamd Living Island, die verdacht veel lijkt op een studio in Burbank. De meeste inwoners werden gespeeld door poppen en acteurs in grote kostuums. Ze werden geleid door de titulair vriendelijke draak en voor eeuwig bedreigd door de plannen van Wilhelmina W. Witchiepoo.
De serie is precies zo raar als het klinkt, en hoewel het maar één seizoen duurde, volgden de Kroffts snel met andere even bombastische shows. Dat omvatte onder meer Lidsville, De Bugaloos, De Verloren Schotel, En Verre ruimtenoten , evenals die van 1976 De Krofft-supershow met een half dozijn roterende miniseries. Het bracht ook een langzame overgang met zich mee, weg van poppen en naar goedkopere live-action-optredens, terwijl ze variétéshows ontwikkelden zoals de beruchte Brady Bunch-uur En Barbara Mandrell en de Mandrell-zusters met de countrymuziekster. Land van de verlorenen zag eruit en voelde als niets van dat alles. De film werd voor het eerst uitgezonden in 1974, toen de Krofft-esthetiek goed in de hand lag en de broers min of meer zeker waren van hun visie.
Land van de verlorenen probeerden een wereld op epische schaal te creëren met hetzelfde bescheiden budget als hun andere shows. De serie concentreerde zich op de Marshalls die gevangen zaten in een mysterieus dimensionaal portaal waardoor ze in een gesloten universum terechtkwamen waaruit duidelijk geen ontsnapping mogelijk is. Naast dinosaurussen omvatten de bewoners primitieven genaamd Pakuni, evenals de sinistere Sleestak, die afstammelingen zijn van een gevallen buitenaardse beschaving. Mysterieuze metalen obelisken, Pylons genaamd, staan verspreid over het landschap en lijken enige controle over de omgeving uit te oefenen. De Marshalls overleven dankzij hun bedreven buitenvaardigheden, waarbij ze een weg naar huis zoeken en tijdens hun zoektocht vaak andere schipbreukelingen uit verschillende tijden en universums tegenkomen.
Land of the Lost omarmde echte sciencefiction
Verwant Wat te verwachten in Jurassic World: Chaostheorie
In de nasleep van het ambitieuze Jurassic World: Camp Cretaceous heeft Netflix een vervolganimatieserie, Jurassic World: Chaos Theory, die in 2024 uitkomt.Het eerste grote verschil tussen Land van de verlorenen en de andere show van de Kroffts is hun toewijding aan het universum. HR Pufnstuf en zijn soortgenoten zijn sterk afhankelijk van jonge kijkers die de bizarre details en ongerijmde componenten op het scherm over het hoofd zien door kleurrijke attributen en pure creatieve raarheid te gebruiken om de probleemplekken te verdoezelen. Land van de verlorenen zet zich in voor een goede wereldopbouw en het bieden van een sterk achtergrondverhaal dat de uiteenlopende componenten ervan organisch verklaart.
Verhaalredacteur David Gerrold ontwikkelde een overtuigende geschiedenis voor de Sleestak, terwijl buitenaardse technologie zoals de Pylons begrijpelijke regels gehoorzaamt in plaats van simpelweg als plotapparaat te fungeren. De effecten zijn nog steeds onbetrouwbaar – vooral voor moderne ogen – maar leveren een indrukwekkende waar voor hun zeer bescheiden geld op. Vooral de dinosaurussen profiteren ervan Harryhausen-achtige stop-motioneffecten die hen veel persoonlijkheid geven, terwijl de Sleestak en Pylons de show veel meer onderscheidend vermogen geven dan simpelweg de Marshalls gevangen houden in het prehistorische verleden van de aarde.
Verwant Een donkere Jurassic Park-theorie beweert dat dit geen dinosaurussen zijn (en dat is logisch)
Een Reddit-theorie suggereert dat de dinosauriërs in Jurassic Park slechts genetische miasma-monsters zijn die zijn gemaakt om eruit te zien en zich te gedragen als 'echte' dinosaurussen.De eer daarvoor ligt grotendeels bij het scenarioschrijversteam, dat beschikt over een aantal bekende namen. Sci-fi-auteur Larry Niven schreef of co-schreef een drietal afleveringen, terwijl Theodore Sturgeon seizoen 2, aflevering 8, 'the Pylon Express', schreef, waarin een aantal vragen over de mysterieuze artefacten wordt beantwoord. Gerrol zelf was een veteraan van het origineel StarTrek , en de schrijver die het beroemde seizoen 2, aflevering 15, 'The Trouble with Tribbles', schreef. Hij bracht een hoop kerels mee tocht schrijvers van het nieuwe project, waaronder D.C. Fontana, Margaret Armen en zelfs Walter Koenig wiens script voor seizoen 1, aflevering 6, 'The Stranger', de serie een levensvatbare, doorlopende plotboog gaf.
Hun afstamming draagt in onmetelijke mate bij aan het eindproduct. Terwijl Land van de verlorenen is nog steeds grotendeels bedoeld voor kinderen, maar omvat een aantal geavanceerde sciencefictionconcepten, zoals parallelle universums en tijdparadoxen. De verloren beschaving van de Sleestaks draagt de kiem van een echte tragedie in zich, zoals blijkt uit een tijdreiziger genaamd Enik (geïntroduceerd in 'The Stranger') die voortkomt uit hun meer verlichte verleden. De mede-schipbreukelingen die het pad van de Marshalls kruisen, dragen altijd een spoor van echt gevaar met zich mee, zelfs als ze vriendelijk blijken te zijn. De show bevat zelfs een unieke taal voor het Pakuni, ontwikkeld door UCLA-taalkundige Victorica Fromkin, die later dezelfde prestatie uitvoerde voor de vampieren in 1998 Blad . In de jaren ervoor Star Wars, Er zijn maar weinig sciencefictionprojecten van welke aard dan ook die zo'n ambitie bezaten, laat staan één die op zaterdagochtend werd uitgezonden.
Land of the Lost was zijn tijd ver vooruit
Verwant Saltburn-regisseur wil een 'erotische' Jurassic Park-film maken
Emerald Fennell wil 'de dinosaurussen aanpakken' met een 'erotische' Jurassic Park-film.De meeste shows van de Kroffts profiteren van pure nieuwigheidswaarde. Niemand anders had ze kunnen bedenken, en zelfs de ergste onder hen behouden een dwangmatige fascinatie. Maar Land van de verlorenen ingespeeld op de vroege tijdgeest van George Lucas en Steven Spielberg voordat een van hen op de kaart stond, te beginnen met de dinosaurussen zelf. De wil van Koning Kong en de verschillende films van Ray Harryhausen waren grotendeels beperkt tot bioscopen, en waren in veel gevallen al een tijdje uit de roulatie. De Kroffts brachten die energie rechtstreeks naar de woonkamer, gaven kinderen wekelijks hun T. Rex-fix en zorgden ervoor een interessante omgeving om hen heen te bouwen.
De gelijkenis met Jurassic Park is bijzonder opvallend, waarbij een deskundige volwassene een paar jonge mensen leidt door wat neerkomt op een afgesloten wildreservaat vol prehistorische reptielen. Hoewel ze grotendeels meer als huisdieren dan als bedreigingen worden behandeld – zoals dat bij een kinderprogramma betaamt – behouden ze het persoonlijkheidsgevoel dat de Jurassic Park films investeren in hun creaties. Er is een levensvatbare ecologie aan het werk, en hoewel de Marshalls slim genoeg zijn om voor zichzelf te zorgen, Land van de verlorenen benadrukt uiteindelijk dat de reptielen de leiding hebben. Het vangt zelfs op Jurassic Park's Het Frankenstein-achtige idee van wetenschap is fout gegaan , waarbij Enik en de Pylons een soort buitenaardse technologie suggereerden die buiten de controle van de gebruikers groeide.
Zonder de unieke gevoeligheden van de Kroffts zou het gewoon niet hetzelfde zijn geweest. Land van de verlorenen kwamen op het juiste moment om de juiste indruk te maken, met hun creatieve inspanningen gestold en de ambitie om iets anders te proberen. Daarbij creëerden ze een show die hun gekke geest illustreerde, zonder hun toevlucht te nemen tot de onbetrouwbare productiewaarden en gestileerde poppen van hun andere inspanningen. Land van de verlorenen liet een hele generatie kinderen zien wat sciencefiction zou kunnen zijn, toen ze nog jong genoeg waren om het zonder twijfel te accepteren en met Lucas en Spielberg nog maar een paar jaar later. De nalatenschap van Marty Krofft is ongebruikelijk om waar te zijn, maar... Land van de verlorenen geeft hem iets om nooit te vergeten: echte sciencefiction met een klein budget, en een voorbode van veel grotere dingen die nog komen gaan.
hop nosh uinta
