Lang voor zijn PS4-game of zelfs de games gebaseerd op Sam Raimi's Spider-Man-films, was Spider-Man een van Marvel's eerste videogamesterren. In september 1994 Spider-Man en Venom: Maximaal bloedbad aangekomen op de Super Nintendo en SEGA Genesis.
hoog water brouwen kampvuur stout
Ondanks dat het gebaseerd was op de populaire stripverhaallijn van het voorgaande jaar en een indrukwekkende marketingcampagne had, ontving de videogame gemengde recensies bij de release. Als nieuwigheid werden de eerste afdrukken van het spel verkocht als roodgekleurde cartridges, wat aansluit bij Bloedbad vaak herhaalde wens om 'de stad rood te schilderen' met bloed en de rode tint van de symbiont.
Hoewel het werd geprezen om zijn 'coole' factor en de algehele presentatie van de titel, kreeg het spel zware kritiek vanwege zijn graphics en repetitieve gameplay. Kritiek deed er echter niet toe, want de fans aten het op en Maximaal bloedbad verkocht als warme broodjes en staat nog steeds als een hoogtepunt van de superheldengames uit die tijd.
Op veel manieren, Maximaal bloedbad bleek het keerpunt te zijn voor gamen met superhelden, omdat het het begin markeerde van veel positieve veranderingen. Ten eerste is het een van de eerste games die gebaseerd is op een specifieke stripboekboog. Er was een sterke verhaallijn in de game, die de actie voortstuwde en niet alleen een generiek plot. Er was echte spanning en wereldopbouw toen de dreiging van Carnage en zijn familie maar al te reëel aanvoelde voor de helden.
Op dezelfde manier waarop de stripreeks Maximum Carnage een team bevatte tussen Spider-Man, Venom en gaststerren uit het hele Marvel-universum, liet het spel spelers schakelen tussen Spider-Man en Venom en andere Marvel-personages om hulp vragen. In een notendop, het is alles wat een stripfan/gamer toen had kunnen wensen.
Terwijl het superheldentarief van die tijd voornamelijk beperkt was tot strips, tekenfilms en speelgoed, leek de game-industrie in niets op de kolos van een miljard dollar die het vandaag is. Een spel zoals Maximaal bloedbad die daadwerkelijke inspanning leverde, was niets minder dan een aangename en onverwachte verrassing. Het was ook een moeilijk spel om onder de knie te krijgen, omdat het gebrek aan continue gamers strafte, maar ervoor zorgde dat ze terugkwamen voor meer.
De tussenfilmpjes van de game waren ook niet alledaags, omdat ze panelen rechtstreeks uit de strips haalden. Het bleek dat het zelfs een twistpunt werd voor Marvel-schrijver Tom DeFalco.
'Ik herinner me dat ik dacht: 'Goh, ik vraag me af of Marvel me heeft betaald voor die herdruk?' Omdat ze wettelijk verplicht zijn om mij te betalen,' vertelde DeFalco The Hollywood Reporter . 'En omdat ik werd afgeleid door andere dingen, ben ik er nooit achter gekomen. En ik denk dat het nu te laat is.'
Een andere cruciale mijlpaal voor het spel was het veiligstellen van de muziek van rockband Green Jelly voor de soundtrack, evenals het binnenhalen van 'The Mob Rules' van Black Sabbath voor een baasgevecht. Natuurlijk waren de nummers gedigitaliseerde vertolkingen van de nummers, aangezien 16-bits consoles niet de opslagcapaciteit hadden voor de opgenomen versies. Hoewel gelicentieerde muziek iets is dat de meeste gamers nu als vanzelfsprekend beschouwen, Maximaal bloedbad De soundtrack van de band trok de aandacht toen het voor het eerst werd uitgebracht en is tot op de dag van vandaag direct herkenbaar.
vat oude rasputin xvi
Gezien het succes dat Maximaal bloedbad ervaren, een vervolg getiteld Venom/Spider-Man: Verlatingsangst volgde in 1995. Helaas had het niet dezelfde culturele impact als zijn voorganger en vertrouwde het te veel op een kloon van het origineel, terwijl het geen significante vooruitgang boekte. Bovendien had het geen van de coole tussenfilmpjes van het originele spel.
Kijkend naar de successen van de Batman: Arkham serie en Marvel's Spider-Man , is het gemakkelijk om uit het oog te verliezen wat er voor hen kwam. Maximaal bloedbad had misschien niet dezelfde onmiddellijke impact als die latere titels, maar het legde wel een indrukwekkend fundament en diende als een voorloper van wat gamers in de toekomst te wachten stond. Zelfs 25 jaar later blijft het een leuke en vermakelijke videogame die de essentie van de klassieker vastlegt Spider Man verhaallijn en dat tijdperk.
