Star Trek: Enterprise had een oneerlijke reputatie als de runt van de Star Trek zwerfvuil voor vele jaren. Het werd geteisterd door een aantal problemen en werd na slechts vier seizoenen geannuleerd toen de vorige drie Star Trek shows liepen allemaal voor zeven. Toch toonde het altijd belofte, en in de loop van zijn run vond een draai aan de Star Trek universum dat het hielp om beter te verouderen dan de uitgedaagde productierun suggereert. Terugkijkend op Onderneming , het laat veel sterk materiaal zien dat nooit echt tot zijn recht kwam.
Enkele Onderneming 's problemen konden aan zijn voeten worden gelegd, maar dat deed hem niet altijd goed. Vroege misstappen, een opschudding in de bestuurskamer van Paramount en een algeheel gevoel van franchisemoeheid kwamen samen op het moment dat de show in brand vloog. Vroege creatieve inspanningen, zoals de Xindi en Temporal Cold War, stuitten op onverwachte problemen omdat er geen bewijs van bestond in eerdere shows die later in de canon-tijdlijn werden geplaatst. Dat werd vaak verergerd door ondoordacht gebruik van soorten zoals de Ferengi en Borg (waar de aarde op dat moment geen canonieke kennis van had). Tegen de tijd Onderneming werkte vrij van die vroege problemen, het was geannuleerd.
Door die problemen, Onderneming vond zijn eigen weg en droeg bij aan Star Trek op manieren die geen enkele andere show kon evenaren. Het begon met dezelfde magische kogel die elke andere Star Trek serie had: een geweldige cast die inhoudelijke personages speelde. Scott Bakula zorgde voor een sterk anker, en showcase-afleveringen namen elk figuur in vruchtbare en interessante richtingen. De beste van hen bonden hun verhalen in belangrijke Federatieconcepten, zoals seizoen 2, aflevering 22, Cogenitor, waarin een goedbedoelde Trip Tucker een onderdrukt lid van een buitenaardse samenleving probeerde te helpen. Het eindigde in een ramp en Archer sloot het verhaal af door de noodzaak te benadrukken van het soort protocollen dat uiteindelijk de Eerste Richtlijn zou worden.
Onderneming profiteerde van dat pre-Federatie-universum met toenemende durf en vertrouwen terwijl het doorging. Dat stelde het in staat om slimme wendingen te geven aan een publiek dat maar al te bekend is Trek's gebruikelijke tropen. Vulcans werden vaak in minder welwillende rollen gegoten, wat suggereert dat ze niet altijd de lettertypen van welwillende wijsheid waren die ze werden.
Misschien hebben geen figuren meer van deze aandacht geprofiteerd dan de Andorianen, canonieke medeoprichters van de Federatie die vrijwel onzichtbaar waren geweest, afgezien van een paar korte glimpen in De originele serie . De zware make-up maakte het gemakkelijk voor eerdere shows om ze voorbij te laten gaan, maar Onderneming volledig toegewijd aan het concept. ze huurden in trektocht stoere Jeffrey Combs als de strijdlustige Shran, een vroege tegenstander die langzaam een schoorvoetend respect ontwikkelt voor Captain Archer. De resulterende verhaallijn speelde zich af in de loop van de show, in tegenstelling tot eerdere incarnaties.
Dat onderscheidend vermogen was moeilijk te vinden aan het einde van een buitengewone periode in de geschiedenis van de franchise, met vier tv-shows, zes films en de exponentiële uitbreiding van wat Star Trek zou kunnen. Zijn pogingen om een nieuwe richting in te slaan, gingen gepaard met ingebouwde problemen, maar externe factoren ontzegden hem de tijd om zijn eigen stem te vinden die Star Trek: De volgende generatie en eerdere shows hadden genoten. De tijd heeft het toegestaan Onderneming betere kwaliteiten om door te schijnen en zelfs zijn misstappen (zoals het beruchte themalied ) zijn vertederend geworden. Het is misschien niet ieders favoriet trektocht , maar het is nog steeds geweldig, en zijn kijk op de visie van Gene Roddenberry is uniek in zijn soort.
