Wanneer Star Trek: de volgende generatie debuteerde in 1987, het leek allesbehalve een winnaar. Het werd geteisterd door slechte scripts, vertrekkende castleden en een gevoel dat misschien de laatste grens zijn beloop had. Het keerde echter in korte tijd om. Tegen het einde van zijn zevenjarige looptijd, TNG niet alleen de regels veranderd over wat Star Trek zou kunnen zijn, maar het bevestigde ook een plaats als een van de grootste tv-shows aller tijden.
De eerste drie seizoenen waren een oefening in snelle verbetering, en De volgende generatie had de luxe van tijd om zijn houvast te vinden. Toen het eenmaal op gang kwam, werd de kwaliteit genuanceerder en varieerden de seizoenen terwijl de schrijvers experimenteerden met nieuwe verhalen en verhaallijnen. Van de slechtste tot de beste, hier is elk seizoen van De volgende generatie gerangschikt.
Seizoen 1
TNG 's hoogtes vallen des te meer op door zijn ongelooflijk wankele start. Opgezadeld met een moeizaam productieproces en verhaallijnen die voortkwamen uit 15 jaar ontwikkelingshel, sloeg het links en rechts verkeerde noten. De herschrijvingen van Gene Roddenberry elimineerden vaak interpersoonlijke conflicten in de naam van een geïdealiseerde toekomst — het drama uit de scripts zuigen — en zijn beruchte verwennerij van Wesley Crusher liet fans ijskoud achter. Gates McFadden en Denise Crosby verlieten allebei de show en Patrick Stewart verwachtte dat het hele streven binnen één seizoen voorbij zou zijn.
En toch verschenen zelfs in seizoen 1 flitsen van betere dingen. De cast overtrof altijd het materiaal en werkte om de zeer gebrekkige scripts te overwinnen. Er waren scherpe ideeën te zien, met name de Q van John de Lancie. Plus, zelfs misfires zoals de Ferengi vonden verlossing in latere seizoenen. De fanbase bleek bereid om de show zijn problemen te laten oplossen, en het gesyndiceerde uitzendplatform zorgde ervoor dat de netwerken zich er niet mee bemoeiden. Het had nog een weg te gaan, maar er was tijd om te herstellen - en dat gebeurde ook.
hoeveel afleveringen van naruto zijn er in totaal
Seizoen 2
Seizoen 2 verdient eigenlijk veel lof voor het krijgen van De volgende generatie waar het moest zijn, met enorme sprongen voorwaarts na de ramp van seizoen 1. Het deed dit onder enorme druk: een schrijversstaking in 1988 beperkte de ontwikkelingstijd, wat onder meer leidde tot de beruchte finale van de clipshow van het seizoen. trektocht de stoere Diana Muldaur werd binnengehaald als de vervanger van McFadden, en haar Dr. Pulaski had nooit echt contact met de rest van de cast.
nationaal bohemien bier abv
Desondanks was zoveel van seizoen 2 veel sterker dan seizoen 1. De personages begonnen hun ritme te vinden, terwijl Whoopi Goldbergs komst als Guinan een stabiliserende invloed op de cast bracht. Hoewel nog steeds ongelijk, verbeterde de kwaliteit van de afleveringen, met hoogtepunten zoals The Measure of a Man die het soort grotere vragen weergalmden die Star Trek blonk uit in nadenken. Er was ook Q Wie? met de huiveringwekkende introductie tot de Borg. De volgende generatie op dat moment eindelijk uit de schaduw van de originele serie gestapt en de weg vrijgemaakt voor briljante dingen die komen gaan.
Seizoen 7
De volgende generatie gordijnoproep kwam precies op het juiste moment. Met Star Trek: Deep Space Nine zich opmaken voor de Dominion Oorlog, TNG naar binnen gekeerd met veel persoonlijke afleveringen. Sterke concepten waren nog steeds aan de orde van de dag, met name Lower Decks, dat het schip vanuit de POV van zijn achterban liet zien en diende als inspiratie voor de recente animatieserie. De seriefinale All Good Things... wikkelde het op een fijne manier in, met een welkome terugkeer van Q en een tijdverspreidende verhaallijn die de personages nooit uit het oog verloor.
Maar hoewel het seizoen een groot aantal winnaars had, voelden ze zich er maar weinig tussen, met meer tijdelijke aanduidingen. De beruchte Sub Rosa, die Beverly de geest van haar grootmoeders minnaar zag verleiden, betekende een onwelkome terugkeer naar belachelijk slecht Trektocht, en de show als geheel voelde alsof er bijna geen dingen meer te zeggen waren. Met Star Trek: Generaties aftrappen TNG speelfilms, was het genoeg voor het seizoen om met gratie te buigen voordat het haaienspringen serieus begon.
Seizoen 4
Seizoen 4 begon met een knaller, zoals The Best of Both Worlds eindigde en de Enterprise een wonderbaarlijke manier vond om de schijnbaar onoverkomelijke Borg te verslaan. Het volgde met een verrassende aflevering, Familie, die zich richtte op het trauma van Picard na zijn assimilatie. Dat brak op een grote manier met de traditie van op zichzelf staande avonturen van de week, terwijl de kapitein van het schip als nooit tevoren werd vermenselijkt.
Dat soort zorg werd het parool voor het hele seizoen. Epische verhaallijnen bleven — met Worf en de Klingons de grootste begunstigden toen de traditionele vijanden van Starfleet tot hun recht kwamen — maar de meer persoonlijke afleveringen onderscheiden het seizoen echt. Zo toonden Data's Day en Half a Life de personages buiten crisissituaties en gaven ze het universum een nieuw gevoel van realiteit. Plotseling Star Trek was een universum waar mensen hun leven leefden, in plaats van alleen maar in avonturen te gaan.
rollende rock abv
Seizoen 6
Seizoen 6 is het best te omschrijven als vakkundig, aangezien de schrijvers plichtsgetrouw de verhaallijnen die potentieel hadden ontgonnen, en de cast op de hielen zat. Deep Space Nine première had, en terwijl het zijn weg vond, De volgende generatie hield de lijn vast met een reeks solide afleveringen van hoge kwaliteit. Inderdaad, de enige minpunten van het seizoen waren het stille gevoel van zelfgenoegzaamheid dat binnensloop: tekenen van een show op de top van zijn spel en op zoek naar nieuwe bergen om te beklimmen.
De acteurs konden hun spieren strekken als nooit tevoren, en het grootste deel van de geneugten van het seizoen rustte op hun capabele schouders. Brent Spiner speelde een hele band outlaws in A Fistful of Datas, William Riker ontmoette zijn dubbelganger Thomas voor het eerst in Second Chances en Deanna Troi moest het als Romulaanse spionne in Face of the Enemy uit de kast halen. Picard en Q vonden een vreemd persoonlijke kant van hun rivaliteit in Tapestry. Het hoogtepunt van het seizoen was echter de Commandostructuur, met de Cardassian folteraar van David Warner die Picard door een Orwelliaanse hel loodste.
Seizoen 3
Dit was het jaar De volgende generatie raakte zijn pas, met sterke afleveringen die eerder regel dan uitzondering werden. De zonden van seizoen 1 waren allang voorbij en de show kreeg eindelijk de kans om zijn potentieel te realiseren. Het maakte van de gelegenheid gebruik met een aantal gedurfde inspanningen die de poorten openden van wat? Star Trek zou kunnen. De onderneming van gisteren bracht Tasha Yar terug op verrassende wijze, met even sterke afleveringen als The Most Toys die worstelden met de grenzen van de moraliteit van de bemanning.
Het seizoen werd ook gekenmerkt door een significante karakterontwikkeling, aangezien Data een kind kreeg, Worf oneer accepteerde om het Klingon-rijk te behouden en Picard moest bewijzen aan een planeet van proto-Vulcans dat hij geen god was. Gate McFadden keerde terug als Dr. Crusher en had plotseling het gevoel dat ze nooit was weggeweest. Reg Barclay verscheen voor de eerste keer, terwijl Mark Lenard's cameo als Sarek een lange reeks vruchtbare cameo's van originele cast-leden lanceerde. Johnathan Frakes regisseerde zijn eerste aflevering dit seizoen, waarmee hij een lange traditie van trektocht aluin achter de camera. En het eindigde allemaal met het legendarische Best of Both Words, Part 1 waarin Jean-Luc Picard geassimileerd door de schijnbaar onstuitbare Borg.
Seizoen 5
Alles over De volgende generatie kwam samen in seizoen 5 met elegante puzzelbox-afleveringen, wereld-opbouwende heldendichten en persoonlijke verhalen die de personages deden bloeien. Mr. Spock keerde terug in Unification, als onderdeel van een formeel afscheid van de oorspronkelijke crew die culmineerde in de vrijlating van Star Trek VI een paar weken later. Ensign Ro maakte haar debuut, terwijl Tasha Yar's half-Romulan-dochter Sela nog een andere manier vond om de overleden beveiligingsbeambte haar voormalige bemanningsleden te laten achtervolgen. Ik, Borg vond de eerste scheuren in het pantser van het Collectief en de introductie van de eerste X-B van de franchise.
Maar meer dan welke andere factor dan ook, was seizoen 5 van Patrick Stewart om te schitteren. Een drietal showcase-afleveringen accentueerde zijn status als eerste onder gelijken in de crew. Darmok en The Perfect Mate gaven hem elk een geweldige co-ster in respectievelijk Paul Winfield en Famke Janssen, terwijl de voorlaatste aflevering, The Inner Light, algemeen wordt genoemd als een van de beste trektocht afleveringen van welke aard dan ook. Het was een hoogtepunt voor een geweldig seizoen waarin alles Star Trek plotseling zou kunnen verschijnen als bij toverslag.
beste kaarten in yugioh duel links
